Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΜΟΝΟΧΙΤΩΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΔΗΤΟΥ
Στήν ἐπαρχία Ἁγιᾶς-Λαρίσης, 1 χιλιόμετρο Β.Α. τοῦ χωριοῦ Γερακάρι βρίσκεται τό Βαθύρεμα. Στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας ἦταν Κεφαλοχῶρι καί παράλληλα διοικητικό καί οἰκονομικό κέντρο τῆς ἐπαρχίας. Καταστράφηκε περίπου στά 1680 μετά ἀπό θανατηφόρο ἐπιδημία καί οἱ κάτοικοί του κατέφυγαν στά γύρω χωριά. Σήμερα στό χῶρο αὐτό σώζονται ἐρείπια σπιτιῶν ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καί οἱ ἐκκλησίες τῆς Παναγίας, τοῦ Ἁγ. Νικολάου, τό μονύδριον τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου καί τά ἐρείπια τῶν ἐκκλησιῶν τῶν Ἁγ.Θεοδώρων καί τοῦ Ἁγ. Γεωργίου. Παιδικά χρόνια.
Ὁ Ὅσιος Συμεών γεννήθηκε περίπου κατά τό ἔτος 1500, στό Βαθύρεμα Ἁγιᾶς καί οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν, Παπα- Ἀνδρέας, ἐνάρετος ἱερεύς καί διδάσκαλος στό κρυφό σχολειό καί ἡ πρεσβυτέρα Αἰκατερίνη. Ἔμαθε τά πρῶτα του γράμματα στό κρυφό σχολειό μέ διδάσκαλο τόν πατέρα του. Ἀπό τά παιδικά του χρόνια ἀκόμη στίς ἐκκλησίες τοῦ χωριοῦ του καί πιό πολύ στό ἐρημοκκλήσι τῆς Ἁγ. Τριάδος (Ἀετολόφου), ζοῦσε μυστικές ἀναβάσεις κοντά στόν ἱερέα πατέρα του, διακονώντας στό ἱερό κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας. Ἀκόμη κανοναρχοῦσε, διάβαζε τίς Προφητεῖες, ἔλεγε τόν Ἀπόστολο, διάβαζε καί τόν Δαμασκηνό μέ τούς ἑορταστικούς του λόγους. Τόν ἀκροάζονταν μέ προσοχή οἱ προσκυνητές στοχαζόμενοι… ὅτι σίγουρα θά γίνει καλόγερος καί παπᾶς! Ἡ ἀθώα του ψυχή αἰσθανόταν γιά ὅλα αὐτά μιά μεγάλη εὐχαρίστηση, ὅπως αἰσθανόταν ὁ Κύριός μας, ὅταν τελείωνε τή Θεία Του διδασκαλία.
Ἀκούσιος γάμος.
Σύμφωνα μέ τήν παράδοση πού διασώθηκε ἀπό τόν Θεόδωρο Χατζημιχάλη ὡς θρύλος ἕως σήμερα, ὁ Ἅγιος Συμεών, νέος εὐσεβής, μέ τά πλούσια ἐσωτερικά χαρίσματα καί τήν ἐξωτερική του ὀμορφιά, μετά ἀπό πίεση καί ἀναγκασμό …. παντρεύτηκε τήν κόρη τοῦ κοτσάμπαση τῆς περιοχῆς, τήν Τριανταφυλλιά. Ὅμως ὁ ἐραστής τῆς παρθενίας, τῆς πίστεως καί τῆς ἀληθείας ἔζησε μέ ἁγνότητα τό γάμο του καί δέ λησμόνησε ποτέ τήν ἀρχική του ἀπόφαση νά ἀκολουθήσει τό δρόμο τῆς παρθενίας, τῆς πτωχείας, τῆς ταπείνωσης τοῦ μοναχοῦ. Ἡ Τριανταφυλλιά εἶχε κατ’ ἀρχάς εὐγενεῖς πόθους περί τοῦ γάμου της, δέ μπόρεσε ὅμως νά ἀκολουθήσει τό σύζυγό της στήν ὑπεράνθρωπη βιωτή του καί παρασυρθεῖσα…. συνῆψε ἀθέμιτες σχέσεις μέ ἕναν ἀγροφύλακα τοῦ τόπου καί τεκνοποίησε ἐξ αὐτοῦ. Μέ ἐσωτερική γαλήνη, καρτερία καί ἀξιοθαύμαστο θάρρος, ἀποδέχτηκε τήν καταδίκη του σέ θάνατο διά πυρᾶς ἀπό τούς συγχωριανούς του, μετά τήν ἄρνηση τῆς πατρότητας τοῦ γιοῦ τῆς Τριανταφυλλιᾶς. Ἡ ἐμπιστοσύνη του στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ βαθειά του πίστη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, φανερώνουν τήν ἀλήθεια μέσα ἀπό τά χείλη τοῦ μικροῦ παιδιοῦ πού ὑπέδειξε τόν πραγματικό του πατέρα καί παράλληλα τήν ἁγνότητα καί ἀθωότητα τοῦ Ἁγίου Συμεών…
Ἡ μοναχική του πορεία.
Τίς ἑπόμενες ἡμέρες τά βήματά του τόν ὁδηγοῦν στόν Ἐπίσκοπο Δημητριάδος Παχώμιο, πού τόν ἔκειρε Μοναχό καί Ἱεροδιάκονο. Ὁ πρῶτος σταθμός τῆς Μοναχικῆς του πορείας, εἶναι τό Στόμιο στό Οἰκονομεῖο, ὅπου ἔζησε ἀρκετό διάστημα μέ αὐστηρή νηστεία, ἀκατάπαυστη ὁλονύκτια προσευχή, φορώντας τό μοναδικό πτωχικό ράσο του. Τήν ἴδια ἐνάρετη καί ἀγγελική ζωή θά συνεχίσει καί στό Ἅγιο Ὄρος, ὅπου στή Μονή Μεγίστης Λαύρας χειροτονεῖται Ἱερέας καί ἀργότερα Ἡγούμενος στή Μονή Φιλοθέου. Εὐθύς ἀμέσως οἱ ἴδιοι μοναχοί πού τόν ἀνέβασαν στό Θρόνο τῆς Ἡγουμενίας, οἱ ἴδιοι τόν κατέβασαν, τόν ἐδίωξαν καί τόν φυλάκισαν. Κατατρεγμένος ἀπό τούς μοναχούς καί ὁπλισμένος μέ ὑπομονή καί καρτερικότητα, ὁδηγεῖται σέ ἕνα βουνό, τό λεγόμενο σήμερα Φλαμούρι, ὅπου μετά ἀπό 3 χρόνια σκληρῆς ἀσκήσεως (κάτω ἀπό μιά μηλιά)….. ἔχτισε ἐκεῖ ὕστερα ἀπό 7 χρόνια τό ἐκκλησάκι τῆς Ἁγ.Τριάδος καί ἐλειτούργει τῷ Θεῷ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν.
Ὁ Διδάσκαλος τοῦ Γένους.
Στή συνέχεια βγῆκε ἔξω ἀπό τό Μοναστῆρι στά γύρω μέρη, στή Λάρισα, στόν Τύρναβο καί στήν Ἐλασσόνα, καί πιό μακριά στά Γρεβενά καί στά Ἄγραφα. Δίδασκε στούς ἁπλούς κατοίκους, πού ἦταν βυθισμένοι στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἔλλειψης τῆς γνώσης καί τῆς παιδείας, στήριζε τούς Χριστιανούς, πού εἶχε κλονιστεῖ ἡ πίστη τους στήν Ὀρθοδοξία καί συνιστοῦσε ὑπομονή στό θέλημα τοῦ Κυρίου. Ἐπισκέφτηκε τήν Στερεά Ἑλλάδα, ἔφτασε κηρύττοντας στή Θήβα καί ἀπό ἐκεῖ στήν Ἀθήνα, ὅπου τόν ὑποδέχτηκαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Λαυρέντιος καί ὅλο το πλῆθος τῶν χριστιανῶν. Καταδικάζεται στή Χαλκίδα, ἀπό συκοφαντίες τῶν Τούρκων, ἀκόμη μία φορά σέ θάνατο καί μετά τήν ἀθώωσή του ἐπιστρέφει καί πάλι στό Φλαμοῦρι. Ἀπό ἐκεῖ ἐπισκέπτεται τόν Πατριάρχη στήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά ζητήσει τήν εὐλογία του καί ὑλική βοήθεια νά χτίσει τό Μοναστῆρι. Ἐκεῖ μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ θεράπευσε τήν Ἀϊνέ, κόρη τοῦ μεγάλου Σουλτάνου, τοῦ Μεγαλοπρεποῦς. Σέ εὐχαριστία ὁ Σουλτάνος ἔστειλε ἐργάτες καί ὑλικά στό Φλαμοῦρι, ὅπου ἔκτισαν τήν Ἱερά Μονή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἡ ὁποία σώζεται καί ἀνθεῖ μέχρι σήμερα.
Τελευταῖο προσκύνημα στό ἐρημοκκλήσι τῆς Ἁγ.Τριάδος.
Κάποια μέρα περίπου στά 1540, ὁ Ὅσιος θά ἔλθει στό ἐρημοκκλήσι τῆς Ἁγ.Τριάδος, πού τίς ἀναμνήσεις του δέ μπορεῖ νά βγάλει ἀπό τό νοῦ καί μένουν ζωγραφισμένες καί στή φαντασία του καί στήν καρδιά του. Ἐκεῖ, σύμφωνα μέ τό θρύλο τῆς παράδοσης, θά συναντηθεῖ γιά τελευταία φορά μέ τήν Τριανταφυλλιά καί τό Βαθύρεμα. Θά ἐξομολογήσει τήν Τριανταφυλλιά καί θά πληροφορηθεῖ ἔτσι τή συνέχεια καί τό τέλος τῆς ἱστορίας πού ἄρχισε μαζί του. Ἀναγκάζεται νά τή συνοδεύσει ὡς ἑτοιμοθάνατη στό Βαθύρεμα καί ἔτσι θά περάσει ἀπό τό χωριό του σάν ἕνας ἄγνωστος καί ἀσήμαντος καλόγερος, χωρίς κανείς νά τόν ἀναγνωρίσει, αὐτόν πού εἶχε γίνει τό καύχημα τῆς ἐκκλησίας καί ὁ στυλοβάτης τῆς ψυχῆς τοῦ Ἔθνους… Καί ὕστερα θά φύγει γιά νά συνεχίσει για πολλά χρόνια ἀκόμη τό ἔργο του.
Ὁσιακή κοίμηση.
Στό τέλος τῆς ζωῆς του ὁ δρόμος θά τόν φέρει καί πάλι στή Πόλη. Αὐτή τή φορά ὄχι σάν ἕνα ἱκέτη, πού ἀγωνίζεται νά κτίσει ἕνα μοναστῆρι, μά σάν ἕνα μεγάλο διδάσκαλο, πού μέ τό ζωοποιό λόγο του, ἐμπνευσμένο ἀπό τήν πίστη στό Θεό καί ἀπό τήν ἀγάπη στό σταυρωμένο λαό του πού κινδυνεύει, ἀγωνίζεται τό μεγάλο ἀγώνα ὅλων των διδασκάλων τῆς ἐποχῆς του, στούς ὁποίους χρωστᾶμε τήν ἐθνική μας Ἀνάσταση.
Ἐνῶ ὅμως βρισκόταν ἀκόμα στήν Κωνσταντινούπολη, τόν κάλεσε ὁ Θεός κοντά Του, ὅπου συνέβη ἡ Ὁσιακή κοίμησή του στίς 19 Ἀπριλίου 1594. Ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης μαζί μέ τή Σύγκλητο ἐνταφίασαν τό σεπτό του σῶμα στό ναό τῆς Θεοτόκου στή Χάλκη. Δύο χρόνια ἀργότερα, μοναχοί ἀπό τό Φλαμοῦρι ἔκαναν τήν ἀνακομιδή τοῦ Ἁγίου λειψάνου, πού ἐξέπεμπε θαυμαστή εὐωδία καί τό μετέφεραν στό Μοναστῆρι, ὅπου φυλάσσεται καί θαυματουργεῖ μέχρι σήμερα.
Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Μονοχίτων καί Ἀνυπόδητος, ὁ μεγάλος Διδάσκαλος τοῦ Γένους καί τῆς Ὀρθοδοξίας, πρόδρομος κατά 200 χρόνια του Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, μένει ἀγνοούμενος στήν πατρίδα του γιά πεντακόσια χρόνια μέχρι σήμερα.
Πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου ἀνεγέρθηκε στό Γερακάρι τῆς Ἁγιᾶς ὁ μοναδικός στήν Ἑλλάδα Ἱερός Ναός, πού φέρει τό ὄνομά του. Θεμελιώθηκε στίς 20 Αὐγούστου 2002 καί ἔγιναν τά Θυρανοίξια του στίς 20 Αὐγούστου 2005.
Ἡ ἀνέγερση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ὁσίου Συμεών ἔγινε μέ τή συνδρομή εὐλαβῶν πιστῶν καί ἦταν χρέος πίστης, τιμῆς, εὐλαβείας, συγχώρεσης στή λησμονιά, στήν περιφρόνηση καί τόν κατατρεγμό πεντακοσίων χρόνων γιά τόν μοναδικό Ἅγιο πού γεννήθηκε, μεγάλωσε καί θαυματούργησε στόν τόπο αὐτό.
Ἑορτάζει στίς 22 Αὐγούστου, ἡμέρα εὑρέσεως τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ Ἁγίου, μετά τήν κλοπή της ἀπό τό Μοναστῆρι καί τό Θαυματουργικό τρόπο ἀποκάλυψής της (22 Αὐγούστου 1950).
Ἀκόμη, ἀνακατασκευάστηκε ὁ Ἱερός Ναός Ἁγίου Νικολάου Βαθυρέματος, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀνεγερθεῖ ἀπό τούς γονεῖς τοῦ Ἁγίου Συμεών (π. Ἀνδρέας – Αἰκατερίνη) καί ἀνεγέρθηκε ὁ Ἱερός Ναός τῆς Ἁγίας Τριάδας στήν κορυφή τοῦ Ἀετολόφου στό σημεῖο ὅπου ἦταν ὁ παλιός ναός (ἐκεῖ πού ἀναπαύονταν νά πηγαίνει ὁ ἅγιος στά παιδικά του χρόνια).
Ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου ἄς μᾶς δίνει δύναμη καί κουράγιο καί ὁ χιτώνας του ἄς σκεπάζει τίς καρδιές μας.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Θεῷ ἀναθέμενος τήν σήν ζωήν ἐκ παιδός, ἦλθες εἰς Φλαμούριον ὄρος, ἔστησας τήν Μονήν τοῦ Σωτῆρος,
Μονοχίτων καί Ἀνυπόδητος, ζηλωτής τῶν Ἀποστόλων γενόμενος καί Βυζαντίου Πόλιν κοιμηθείς, Συμεών
Πατήρ ἡμῶν Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ὕψωσον τάς χεῖρας σου πρός Θεόν, ὑπέρ τῶν σῶν δούλων, Ὅσιε Συμεών πατήρ ἡμῶν καί Τοῦτον δυσώπει
πολλῶν ἀμπλακημάτων ρυσθῆναι τῆς μελλούσης ὀργῆς καί θλίψεως.