Ένα τραγούδι μπορεί να μεταφέρει πολλά μηνύματα. Σε καιρούς που η λογική έχει χαθεί, σε καιρούς που η ανθρωπιά διώκεται, η συμπόνοια εκλείπει, το παράλογο παρουσιάζεται ως λογικό, ο φόβος κυριαρχεί στις κοινωνίες, ένα τραγούδι που πριν πολλά χρόνια έγραψε τη δική του ιστορία, μπορεί να στείλει ξανά το μήνυμα της αντίστασης απέναντι στον τρόμο και τη σχιζοφρένεια που μοιράζουν αφειδώς εκείνοι που διαφεντεύουν τις τύχες της ανθρωπότητας.
Κάποιοι θέλουν να χαθεί η έννοια της ανθρωπιάς, της κοινωνικής συναναστροφής και της αλληλεγγύης, να χαθεί η επαφή με τις ρίζες μας, τις παραδόσεις, τη μοναδική πίστη μας στα Ορθόδοξα ιδανικά. Εργαλείο τους ο φόβος. Με ένα τραγούδι ξανά, στέλνουμε το δικό μας μήνυμα αφύπνισης, για τον λάθος δρόμο που ακολουθήσαμε. Αλλάζουμε ζωή για να βρούμε ξανά την χαμένη μας ανθρωπιά.
Ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης κατά την απονομή του Νόμπελ το 1963 θα πει ότι “Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται”. Δεν γίνεται να αναζητάς λοιπόν τον άνθρωπο πίσω από μία μάσκα. Η ελευθερία είναι το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή. Έτσι όπως μας έπλασε ο Θεός. Ελεύθερους. Κανένας άνθρωπος με μάσκα, κανένα παιδί με μάσκα. Άλλωστε τί νόημα έχει να υπακούσει μία ανθρωπότητα στα απάνθρωπα μέτρα, που την επόμενη μέρα θα έχουν εξαλείψει κάθε ίχνος ανθρωπιάς…
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης Ερμηνεία: Άρης Φαλιάγκας Ενορχήστρωση Διασκευής: Βασίλης Κωστούλας