Ζήση Μαριάννα
Τζον Γκλούερ(καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ αβίβ): Έχουμε ξεχάσει να σκεφτόμαστε.
Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, στις αρχές Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 23ο παγκόσμιο συνέδριο φιλοσοφίας με κεντρικό θέμα «Η φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής».
Επαγγελματίες φιλόσοφοι από τη δύση ως την Ανατολή παραβρέθηκαν αναπτύσσοντας έκαστος τις θεωρίες του με προσεγγίσεις τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο.
Γνωρίζοντας την κατάντια του σχολικού, ελληνικού, φιλοσοφικού εγχειριδίου το οποίο μόνο ως φρίσμπι θα μπορούσε να λειτουργήσει, μπορώ να πω με πάσα βεβαιότητα ότι η ελληνική εκπαίδευση έχει κάνει τα πάντα προκειμένου να καταπνίξει τη δυναμική της φιλοσοφίας και όχι μόνο να μην την καταστήσει τρόπο ζωής αλλά να την καταντήσει ίσως ένα από τα πιο αποκρουστικά μαθήματα μέσα στο ελληνικό σχολείο του 21ου αιώνα. Αυτή την ικανότητα μόνο οι συγγραφικές ομάδες των ελληνικών σχολικών βιβλίων την έχουνε. Άραγε γιατί;
Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσαν όλοι αυτοί οι φιλόσοφοι, οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι για το γεγονός ότι η φιλοσοφία ξαναγύρισε στην πηγή της, αν γνώριζαν την κατάντια της φιλοσοφίας μέσα στη γενέτειρά της. Για πάρα πολλά παιδιά όχι μόνο δεν έχει αποτελέσει έμπνευση και τρόπο ζωής η φιλοσοφία του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη αλλά αποτελεί μία μελανή σελίδα στην μαθητική τους ζωή. Πονάει πολύ το αυτό ζήτημα, γι’ αυτό και δεν θα συνεχίσω.
Κλείνοντας θα παρουσιάσω δύο δηλώσεις, που έχω επιλέξει από τις συνεντεύξεις, που έδωσαν στο βήμα της Κυριακής, στις 11 Αυγούστου, ο Αλέξανδρος Νεχαμάς (καθηγητής φιλοσοφίας στο Πρινστον) και ο Τζον Γκλούκερ.
Ο πρώτος αναφέρει: Σήμερα στην Ευρώπη ο καθένας έχει το δικό του συμφέρον, πώς θα ενοποιηθούν όλοι αυτοί; Κάτω από ποια σημαία; Η Ε.Ε. είναι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που δεν προκαλεί κανένα ενθουσιασμό, αγάπη ή όραμα. Δεν αντιπροσωπεύει τίποτα άλλο παρά ένα κοινό νόμισμα.
Ο δεύτερος σημειώνει: Για τα σημερινά πολιτικά προβλήματα ο απλός άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα. Τα περισσότερα γίνονται κρυφά, πίσω από κλειστές πόρτες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαβάζουμε εφημερίδες, να ακούμε ραδιόφωνο και να μην πιστεύουμε τίποτα.