Σταχυολογήματα Περί Νοερᾶς Προσευχῆς – ΜΕΡΟΣ Α΄

17 Νοεμβρίου 2022 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ, ΠΑΤΕΡΙΚΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ

α΄. Ἡ προσευχή εἶναι ἀπό τάς κυριωτέρας καί ἰσχυροτέρας δυνάμεις, πού κάνουν τόν προσευχόμενον νά ἀναγεννᾶται καί τοῦ χαρίζουν σωματικήν καί πνευματικήν εὐεξίαν.

β΄. Ἡ προσευχή εἶναι τά μάτια καί τά φτερά τῆς ψυχῆς μας καί μᾶς δίδει θάρρος καί δύναμιν νά ἀντικρύσωμε τόν Θεόν.

γ΄. Προσεύχου λοιπόν ἀδελφέ μου, μέ τό στόμα, ὥσπου νά σέ φωτίσῃ ἡ θείας χάρις νά προσεύχεσαι καί μέ τήν καρδίαν σου. Τότε θά συντελεσθῇ ἐντός σου μέ θαυματουργικόν τρόπον ἑορτή καί πανήγυρις καί δέν θά προσεύχεσαι πλέον μέ τό στόμα, ἀλλά μέ τήν προσοχήν πού λειτουργεῖ εἰς τήν καρδίαν.

δ΄. Ἐάν ἐπιθυμῇς πραγματικά νά ἀποδιώξῃς κάθε ἀντιχριστιανικήν σκέψιν καί νά ἐξαγνίσῃς τόν νοῦν σου, αὐτό θά τό ἐπιτύχης μόνον μέ τήν προσευχήν, διότι τίποτε δέν ἠμπορεῖ τόσον καλά νά ρυθμίσῃ τάς σκέψεις μας, ὅσον ἡ προσευχή.

ε΄. Πρόσεξε, ἐάν εἶσαι ὀκνηρός καί ἀπρόσεκτος εἰς τήν προσευχήν, δέν θά σημειώσῃς πρόοδον οὔτε εἰς τάς ἐπιδιώξεις ἀφοσιώσεώς σου εἰς τόν Κύριον, οὔτε εἰς τήν ἀπόκτησιν τῆς εἰρήνης τῶν λογισμῶν καί τῆς σωτηρίας.

ς΄. Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού ἐπικαλούμεθα εἰς τήν προσευχήν, περιέχει μέσα του αὐτοϋπάρχουσαν καί αὐτενεργοῦσαν ἀνορθωτικήν δύναμιν. Μήν ἀνησυχῇς λοιπόν ἀπό τήν ἀτέλειαν καί ξηρασίαν τῆς προσευχῆς σου, ἀλλά περίμενε μέ ἐπιμονήν τόν καρπόν τῆς συχνῆς ἐπικλήσεως τοῦ Θείου Ὀνόματος.

ζ΄. Αἱ ἠθικαί δυνάμεις πού ἔχομε μέσα μας, ὅταν καθοδηγοῦνται ἀπό την προσευχήν γίνονται ἰσχυρότεραι ἀπό ὅλους τούς πειρασμούς καί τούς νικοῦν.

η΄. Ἡ συχνότης εἰς τήν προσευχήν δημιουργεῖ μίαν συνήθειαν διά προσευχήν, πού δέν ἀργεῖ νά γίνῃ δευτέρα φύσις καί φέρει συχνά τόν νοῦν καί τήν καρδίαν εἰς ἀνωτέραν ψυχικήν κατάστασιν

Ἡ συχνότης εἰς τήν προσευχήν εἶναι ὁ μοναδικός τρόπος διά νά φθάσῃ κανείς εἰς τό ὕψος τῆς ἀληθινῆς καί καθαρᾶς προσευχῆς. Ἀποτελεῖ τό καλύτερον μέσον ἀποτελεσματικῆς προπαρασκευῆς διά προσευχήν καί τόν ἀσφαλέστερον δρόμον διά νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τό τέρμα τῆς προσευχῆς καί τῆς σωτηρίας.

θ΄. Τήν ἐσωτερικήν προσευχήν ἠμπορεῖ νά τήν ἀποκτήσῃ, νά τήν κάνῃ δηλαδή μέσον ἐπικοινωνίας του μέ τόν Κύριον, ὁ καθένας μας. Δέν στοιχίζει τίποτε, παρά τήν προσπάθειαν τῆς βυθίσεως εἰς τήν σιωπήν καί εἰς τά βάθη τῆς καρδίας μας καί τήν φροντίδα διά τήν ὅσον τό δυνατόν συχνοτέραν ἐπίκλησιν τοῦ ὀνόματος τοῦ γλυκυτάτου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού γεμίζει τόν ἄνθρωπον μέ ἀγαλλίασιν.

Ἡ βύθισίς μας εἰς τόν ἑαυτόν μας καί ἡ ἐξέτασις τοῦ ψυχικοῦ μας κόσμου μᾶς δίδουν εὐκαιρίας, νά γνωρίσωμε τί μυστήριον εἶναι ὁ ἄνθρωπος, νά νοιώθουμε τήν εὐφροσύνην τῆς αὐτογνωσίας καί νά χύνωμε πικρά δάκρυα μετανοίας διά τάς πτώσεις μας καί τήν ἀδυναμίαν τῆς θελήσεώς μας.

ι΄. Ὅλη σου ἡ ψυχή ἄς προσκολλᾶται μέ ἀγάπην εἰς τά νοήματα τῆς εὐχῆς, οὕτως ὥστε ὁ νοῦς, ὁ ἐνδιάθετος λόγος καί ἡ θέλησίς σου, τά τρία αὐτά συστατικά τῆς ψυχῆς σου νά γίνωνται ἕνα καί τό ἕνα τρία, διότι μέ τόν τρόπον αὐτόν ὁ ἄνθρωπος, πού εἶναι εἰκών τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔρχεται εἰς ἐπαφήν καί ἑνώνεται μέ τό πρωτότυπον, ὅπως εἶπεν ὁ μέγας ἐργάτης καί διδάσκαλος τῆς νοερᾶς προσευχῆς, ὁ θεῖος τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. “Ὅταν τό ἑνιαῖον τοῦ νοῦ γένηται τρισσόν, μένον ἑνιαῖον, τότε συνάπτεται τῇ θεαρχικῇ τριαδικῶς μονάδι, πᾶσαν ἀποκλεῖσαν πλάνης εἴσοδον καί ὑπεράνω καθεστός σαρκός καί κόσμου καί κοσμοκράτορος”.

ια΄. Σκοπός τῆς εὐχῆς εἶναι νά ἑνώσῃ τόν Θεόν μέ τόν ἄνθρωπον· νά φέρῃ τόν Χριστόν εἰς τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου.

ιβ΄. Ὅπου ἡ ἐνέργεια τῆς εὐχῆς, ἐκεῖ ὁ Χριστός σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἡ ὁμοούσιος καί ἀδιαίρετος Ἁγία Τριάς.

ιγ΄. Ὅπου ὁ Χριστός, τό Φῶς τοῦ κόσμου, ἐκεῖ φῶς ἀΐδιον τοῦ ἄλλου κόσμου· ἐκεῖ εἰρήνη καί χαρά· ἐκεῖ οἱ Ἄγγελοι καί οἱ Ἅγιοι· ἐκεῖ ἡ φαιδρότης τῆς Βασιλείας.

ιδ΄. Μακάριοι ἐκεῖνοι, ὅπου ἐνεδύθησαν τό Φῶς τοῦ κόσμου, τόν Χριστόν, εἰς τήν παροῦσαν ζωήν, διότι αὐτοί ἐφόρεσαν ἤδη τό ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας.

ιε΄. Λοιπόν σκοπόν ἔχει ἡ νοερά προσευχή νά φέρῃ τόν Χριστόν εἰς τήν καρδίας τοῦ ἀνθρώπου, ἐξορίζοντας ἐκεῖθεν τόν διάβολον καί χαλῶντας ὅλον τό ἔργον, ὅπου εἶχε ἐπιτελέσει ἐκεῖ διά τῆς ἁμαρτίας. Διότι “εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου” (Α΄ Ἰωαν. 3,8), λέγει ὁ ἠγαπημένος Μαθητής. Ὅθεν μόνον ὁ διάβολος γνωρίζει τήν ἀνέκφραστον δύναμιν αὐτῶν τῶν πέντε λέξεων καί διά τοῦτο μέ λυσσώδη μανίαν ἀντιστρατεύεται καί πολεμεῖ τήν εὐχήν .