π. Δημητρίου Μπόκου
Ο Χριστός εξέπνευσε πάνω στον Σταυρό. Το άψυχο σώμα του, κρεμασμένο και εγκαταλελειμμένο, κινδύνευε να πεταχτεί με τα σώ-ματα των ληστών, να γίνει βορά ορνέων, να βεβηλωθεί, να χωθεί πρό-χειρα σε κάποιο λάκκο. Η Παρασκευή έσβηνε, η μεγάλη μέρα του ε-βραϊκού Πάσχα, το Σάββατο, άρχιζε. Ό,τι ήταν να γίνει, έπρεπε να γίνει άμεσα. Ήρθαν τότε ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, άρχοντες των Ιουδαίων, και με την άδεια του Πιλάτου ενταφίασαν, βιαστικά μεν, αλλά με όλους τους τύπους και τα τελετουργικά των Εβραίων, το σώμα του Ιησού. Οι Μυροφόρες, πανταχού παρούσες, παρακολούθησαν και βοήθησαν στην ταφή. Κατόπιν αγόρασαν και αυτές αρώματα και ήλθαν με το χά-ραμα της Κυριακής να αλείψουν τον Ιησού. Ο άγγελος όμως τους ανήγ-γειλε ότι ο Κύριος «ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε» (Κυριακή των Μυροφό-ρων).
Οι αδύναμες Μυροφόρες αποδείχτηκαν οι πιο αξιοθαύμαστες γυ-ναίκες. Απέδειξαν την ακατάβλητη ισχύ του φύλου τους. Οι άντρες μα-θητές, έχοντας για πυξίδα τη λογική τους, είχαν τρομοκρατηθεί στο έ-πακρο. Οι γυναίκες μαθήτριες, ακούοντας μόνο την καρδιά τους, είχαν αψηφήσει τα πάντα. Δυο προσεγγίσεις διαφορετικές, με την καρδιά να υπερισχύει κατά κράτος.
Αξίζει λοιπόν να θεωρηθούν πρότυπα των γυναικών οι σεμνές, α-θόρυβες, αλλά δυναμικές Μυροφόρες. Και πρώτο βέβαια και αξεπέρα-στο πρότυπο κάθε γυναίκας αποτελεί η πρώτη Μυροφόρα. Η Μητρο-πάρθενος Θεοτόκος, η Παναγία. Το ανυπέρβλητο πρότυπο μητέρων και παρθένων. Γύρω από αυτήν ήταν συνασπισμένες οι υπόλοιπες. Δεν αποχωρίστηκε ποτέ τον Υιό της. Ούτε την ώρα του Πάθους. Ακόμα και μετά την ταφή, μάλλον δεν έφυγε καθόλου από τον τάφο. «Ην δε εκεί Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία, καθήμεναι απέναντι του τάφου». Κανένας φόβος δεν κλόνισε τη μητρική της καρδιά. Η αγάπη της υπερ-κέρασε τα πάντα.
Αλλά και όλες οι Μυροφόρες είναι πρότυπα. Πρότυπα παρθενίας, μητρότητας, συζυγίας. Πρότυπα ανδρείας. Σήμερα, σε έναν κόσμο ό-που τα πάντα διαλύονται παταγωδώς και ταχύτατα, έχει και η γυναίκα χάσει τον εαυτό της εντελώς (το ίδιο φυσικά και ο άντρας). Κατάντησε ένα εργαλείο μόνο στα χέρια όλων των επιτηδείων. Ένα πιόνι στην πα-γκόσμια σκακιέρα της εμπορευματοποίησης των πάντων.
Αντί να αυτοπροσδιορίζεται, ετεροκαθορίζεται κατά τα γούστα και τα συμφέροντα των ισχυρών. Υποχρεώθηκε έτσι να προσκυνήσει όλα τα εξευτελιστικά είδωλα της εποχής, με κορυφαία τη μόδα και την πορνογραφία. Δεν γνωρίζει πια ηθικό ή ανήθικο. Ντύνεται ή γδύνεται όπως υπαγορεύουν οι σύγχρονοι θεοί της. Ακόμα και το τέλειο ξεγύ-μνωμα είναι καλό και ηθικό, αν το επιτάσσει η μόδα, που οι απαιτήσεις της, όσο εξευτελιστικές κι αν είναι, γίνονται αμέσως και με απόλυτη ευ-λάβεια αποδεκτές. Ντύνουν ή γυμνώνουν τη γυναίκα όπως θέλουν. Η ίδια δεν έχει λόγο, δεν έχει πρόσωπο, είναι μια απρόσωπη μάζα στα χέρια τους. Έσχατη κατάπτωση!
Οι σεμνές Μυροφόρες με προεξάρχουσα την πάνσεμνη Παναγία, βρήκαν τη δύναμη να αμφισβητήσουν το κατεστημένο, την παντοδύ-ναμη εξουσία, τη φαυλότητα της εποχής τους. Εμπνέουν καθόλου τη σημερινή γυναίκα;
Ποια θα τολμούσε σήμερα να πάει κόντρα στο σύστημα, να αψη-φήσει τον θεό της μόδας, να κυκλοφορήσει στους δρόμους με σεμνό-τητα;
Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά! Καλή ευλογημένη εβδομάδα!
«Αντιύλη». Ι. Ν. Αγ. Βασιλείου, Πρέβεζα