ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα τοῦ 1680 Ἀγαρηνοὶ Πειρατὲς λεηλατοῦσαν καὶ ἐρήμωναν τὰ παράλια μέρη τῆς Ραφήνας. Κάποιος ὑπηρέτης τῆς Μονῆς, ἀπὸ φθόνο κινούμενος, συνεννοήθηκε μὲ τοὺς πειρατὲς νὰ τοὺς ὁδηγήσει ἀσφαλῶς στὴν Μονή, μέσῳ ἑνὸς μυστικοῦ περάσματος ποὺ γνώριζε. Οἱ Πατέρες, ἔχοντας πολλὲς φορὲς ὑποφέρει ἀπὸ ἐπιδρομὲς καὶ λεηλασίες, εἶχαν κατασκευάσει ὡς τελευταία ἔξοδο κινδύνου μυστικὴ ὑπόγεια σήραγγα ποὺ κατέληγε στὴν Ραφήνα. Μέσῳ αὐτῆς τῆς σήραγγας, ὁ προδότης ὁδήγησε τοὺς βαρβάρους στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Μονῆς τὴν νύχτα τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ πειρατὲς αἰφνιδίασαν τοὺς Μοναχούς, ποὺ τοὺς βρῆκαν ὅλους συναγμένους στὴν Ἐκκλησία, μὲ ἀναμμένες τὶς λαμπάδες, νὰ ψάλλουν τὸ τελευταῖο “Χριστὸς Ἀνέστη” τῆς Πασχαλινῆς θείας Λειτουργίας. Ἡ σφαγὴ ποὺ ἀκολούθησε ὑπῆρξε καθολικὴ καὶ ἡ λεηλασία τῆς Μονῆς ὁλοκληρωτική. Βρῆκαν φρικτὸ μαρτυρικὸ θάνατο 179 Μοναχοί.
Κανένας δὲν θὰ εἶχε σωθεῖ ἀπὸ τὴν Ἀδελφότητα, ἐὰν δὲν τύχαινε λόγῳ τοῦ Πάσχα νὰ ἀπουσιάζει στὸ Μετόχι “Χεροσακκούλι” ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἱερομονάχους τῆς Μονῆς ποὺ λειτούργησε ἐκεῖ γιὰ τοὺς ὑπηρέτες ποὺ ἐργάζονταν στὰ χωράφια. Αὐτός, ἐπιστρέφοντας τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα στὸ Μοναστήρι, εἶδε μέσα ἀπὸ τὸ δάσος καμένο τὸ Μοναστήρι καὶ ἀπὸ τὴν κατεστραμμένη κεντρικὴ εἴσοδο τοῦ τείχους σωρὸ τὰ κατακρεουργημένα σώματα τῶν μοναχῶν. Φοβισμένος, κατευθύνθηκε πρὸς τὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ, ἀπὸ ὅπου παρατηρώντας τὴν γύρω περιοχὴ διέκρινε στὸν ὅρμο τῆς Ραφήνας τὰ πειρατικὰ καράβια τῶν Ἀγαρηνῶν νὰ ἑτοιμάζονται νὰ σαλπάρουν καὶ ἀντελήφθηκε τί εἶχε συμβεῖ. Τὴν Δευτέρα ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ὅταν ξημέρωσε, εἶδε τὰ πειρατικὰ πλοῖα νὰ σηκώνουν ἄγκυρα καὶ νὰ ἀπομακρύνονται στὸ πέλαγος. Τότε, ἔσπευσε καὶ κατέβηκε στὸ Μοναστήρι του… γιὰ νὰ ἀντικρύσουν τὰ μάτια του εἰκόνες φρίκης.
Ποιός εἶναι σὲ θέση νὰ διηγηθῆ τὰ δάκρυα καὶ τοὺς θρήνους ποὺ ἔκανε; Μπαίνοντας στὴν Μονὴ ἔκλαιγε, φώναζε γοερά, χτυποῦσε τὸ στῆθος του βλέποντας τὴν Ποίμνη τοῦ Χριστοῦ πεσμένη στὴν γῆ “σὰν πρόβατα ποὺ κατασπαράχθηκαν ἀπὸ λύκους”. Γιατὶ πράγματι φοβερὴ καὶ ἀνήλεη σφαγὴ ὑπέστησαν οἱ δοῦλοι καὶ Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας δέχτηκε τὸ χτύπημα ἀπὸ τὸν ὦμο μέχρι τὸν ἀφαλό, ἄλλος πριονισμένος στὰ δύο κείτονταν κάτω, ἄλλος χωρὶς χέρια καὶ πόδια ἔμοιαζε τὸ σῶμα του σὰν ἄψυχο ξύλο, ἐνῶ ἄλλος δέχτηκε τὸ χτύπημα ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ κεφαλιοῦ μέχρι τὸν τράχηλο, χέρια πεταμένα ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, κεφάλια μακρυὰ ἀπὸ τὸ σῶμα Τους, μέλη ἄλλα τοῦ σώματος ὅλα σωρός, σπλάγχνα στὸ χῶμα χυμένα, ἀνακατεμένα μὲ αἵματα!!!!
Εἶδε ἱεροπρεπεῖς Γέροντες, ποὺ κρατοῦσαν σφιχτὰ ἀκόμη στὸ χέρι τους τὸ ἀντίδωρο, νὰ βρίσκονται ἄθλια κακοποιημένοι, γδαρμένοι, ἀτιμασμένοι, ἐνῶ πολλοὶ ὅσιοι ἄνδρες μὲ τὴν ὀδύνη ζωγραφισμένη ἀκόμα στὰ πρόσωπά τους εἶχαν σταυρώσει τὰ χέρια, δεχόμενοι σὲ στάση προσευχῆς τὸν θάνατο. Ὅλοι εἶχαν ὑποστεῖ διάφορα Μαρτύρια ἔχοντας ποτίσει μὲ τὸ αἷμα Τους ὁλόκληρο τὸν εὐλογημένο τόπο τῆς Μονῆς.
Ὅμως, ἐνῶ τὰ σώματά τους βρίσκονταν κομματιασμένα στὴν γῆ, οἱ ψυχές Τους εἶχαν πετάξει στὸν Οὐρανό. Πρὸ τῆς σφαγῆς Τους ἀπὸ τοὺς βαρβάρους Ἀγαρηνοὺς πειρατὲς ζοῦσαν τὸ μαρτύριο τῶν δακρύων, τώρα γεύτηκαν καὶ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο ὡς μιμηταὶ τοῦ Πρώτου καὶ Μεγάλου Μάρτυρος, τοῦ Νυμφίου τῆς ψυχῆς Τους Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πέρασαν ὅλη τους τὴν ζωὴ εὐάρεστα στὸν Θεό, μὲ ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ στολίζοντας τὶς ψυχές τους μὲ ἀρετὲς “ταῖς τῶν δακρύων Τους ροαῖς τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον γεωργοῦντες” (ἀπολυτίκιον εἰς πάντας τοὺς ὁσίους) καὶ κατὰ τὴν νύχτα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸ αἷμα Τους ἀξιώθηκαν νὰ ἀνέβουν στὸν Οὐρανὸ μαζὶ μὲ τὸν ἀναστημένο Κύριό μας γιὰ νὰ καταταγοῦν μὲ τοὺς Μάρτυρες, γιὰ νὰ παραστέκουν αἰώνια ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πρεσβεύουν μὲ μεγάλη παρρησία ἀκατάπαυστα γιὰ ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἐν τῇ γῇ ἀκόμη παροικοῦντα.
“… Τὸ θαῦμα τὸ ψηλάφησαν οἱ γιατροὶ μὲ τὰ χέρια τους”
Ἀπρίλιος 1999
Ὁ Γολγοθᾶς μας ξεκίνησε, ὅταν ὁ καρκίνος ἀνελέητος μᾶς χτύπησε τὴν πόρτα, προσβάλλοντας τὸν γιό μας Βασίλη, στὴν τρυφερὴ ἡλικία τῶν 11 χρόνων. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1998 ὁ Βασίλης μας ἀρρώστησε μὲ καρκίνο στὸ ἔντερο ὑπὸ μορφὴ σαρκωμάτων, πρᾶγμα ποὺ δὲν ἐπέτρεπε ἐγχείριση. Μπήκαμε στὸ νοσοκομεῖο “Παίδων” στὴν Ἀθήνα, ὅπου καὶ παραμείναμε μέχρι τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1999 κάνοντας ἐπὶ 7 ὁλόκληρους μῆνες τὸ παιδὶ συνεχεῖς χημειοθεραπεῖες. Τέλη Ἀπριλίου οἱ γιατροί, μὴν ἔχοντας ἄλλη ἐπιλογή, ἀποφάσισαν νὰ τὸ χειρουργήσουν, ἐπειδὴ οἱ χημειοθεραπεῖες δὲν ἔφερναν κανένα θετικὸ ἀποτέλεσμα. Ἀντίθετα, ὁ καρκίνος εἶχε στὸ μεταξὺ ἐπεκταθεῖ σὲ ὅλο του τὸ σῶμα καὶ τὸ βάρος τοῦ παιδιοῦ μας εἶχε μειωθεῖ σὲ ἐπικίνδυνο βαθμό.
Τὴν ἡμέρα τοῦ χειρουργείου ἡ νονὰ τοῦ Βασίλη, Μ.Κ., μὲ πίστη προσευχήθηκε στοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἱερᾶς μονῆς νὰ μεσιτεύσουν πρὸς τὸν Κύριό μας, ἐναποθέτοντας σὲ αὐτοὺς τὴν ἐλπίδα της γιὰ τὴν ἴαση τοῦ μικροῦ. Σταύρωσε τὸ παιδὶ μὲ τὸ λάδι τῶν Ἁγίων καὶ ἐπειδὴ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ καθαρὴ προσευχὴ τῶν μικρῶν παιδιῶν μὲ τὶς ἄδολες καὶ ἀθῶες ψυχές τους κάνει θαύματα βρίσκοντας ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν φιλεύσπλαχνο Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Του, τὸν παρότρυνε νὰ ζητήσει κι ὁ ἴδιος τὴ βοήθειά Τους, πρὶν μπεῖ στὸ χειρουργεῖο.
Μετὰ τὸ πέρας λίγης ὥρας οἱ γιατροὶ ποὺ χειρουργοῦσαν βγῆκαν ἔκπληκτοι ἀπὸ τὸ χειρουργεῖο, γιὰ νὰ μᾶς ἀναγγείλουν … τὸ θαῦμα ποὺ εἶδαν καί … ψηλάφισαν μὲ τὰ ἴδια τους τὰ χέρια. Τὸ παιδὶ ἦταν τελείως καθαρὸ ἀπὸ τὰ καρκινώματα καὶ τὸ μόνο ποὺ ὑπῆρχε ἦταν ἕνας ἐρεθισμὸς στὴν σκωληκοειδῆ ἀπόφυση! Τὸ θαῦμα ἦταν ὁλοφάνερο καὶ οἱ γιατροὶ τὸ διέδωσαν ἀμέσως σὲ ὅλο τὸ νοσοκομεῖο, ὥστε νὰ δοξαστεῖ ὁ Θεὸς καὶ ἡ θαυματουργὴ παρέμβαση τῶν Ἁγίων Πατέρων.
Γεμᾶτοι χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη πρὸς τοὺς Ἁγίους Πατέρες δοξολογοῦμε καὶ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ ποὺ κρατᾶ στὰ χέρια Του τὰ πάντα.
Οἰκογένεια Π.Β.
Χαλάνδρι.