Η ενδοφλέβια έγχυση ενός mRNA εμβολίου κατά της COVID-19 μπορεί να προκαλέσει οξεία μυοπερικαρδίτιδα σε πρότυπο μοντέλο ποντικών.

Μία ενδιαφέρουσα μελέτη δημοσιεύτηκε στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό «Clinical Infectious Diseases», ένα από τα ηγετικά περιοδικά στον τομέα των Λοιμώξεων. Οι ερευνητές επιχείρησαν να αναδείξουν τις επιπτώσεις μίας ατυχούς ενδοφλέβιας έγχυσης ενός COVID-19 mRNA εμβολίου στην καρδιά, οι οποίες μέχρι στιγμής είναι άγνωστες.

Τα mRNA εμβόλια, όπως και τα περισσότερα εμβόλια, χορηγούνται με την τεχνική της ενδομυϊκής έγχυσης. Παλαιότερα, κατά την ενδομυϊκή χορήγηση ενός εμβολίου, συστήνονταν η  προληπτική αναρρόφηση του εμβόλου της σύριγγας, προκειμένου να αποφευχθεί η ανεπιθύμητη είσοδος του εμβολίου σε κάποιο αγγείο.

Τα υπεύθυνα κέντρα (ΠΟΥ, CDC) δεν συστήνουν πλέον την προληπτική αναρρόφηση, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα ελαττωθεί ο πόνος κατά την ένεση. Το φαινόμενο, όμως, της ανεπιθύμητης ενδοφλέβιας ένεσης ενός εμβολίου είναι πιθανό. Το 40% των νοσηλευτών σε μελέτη δήλωσε ότι τουλάχιστον μία φορά παρατήρησε την επιστροφή αίματος κατά την αναρρόφηση μίας ενδομυϊκής ένεσης. Το πρόβλημα με την πρακτική της ενδομυϊκής χορήγησης των νέων mRNA εμβολίων κατά της COVID-19 έχει απασχολήσει και τον καθηγητή Κλινικής Φαρμακολογίας, Δημήτριο Κούβελα:

«Όταν γίνεται η διείσδυση της βελόνας κανονικά θα πρέπει το χέρι που θα πιέσει το έμβολο πριν το πιέσει να το τραβήξει λίγο, για να δούμε αν θα έρθει πίσω αίμα, μήπως και η βελόνα είναι μέσα σε αγγείο και όχι σε μυ. Αυτό σημαίνει ότι εάν γίνεται αυτό το λάθος μόνιμα, υπάρχει πιθανότητα το προϊόν, το συγκεκριμένο εμβόλιο, αντί να είναι στο δελτοειδή μυ και από εκεί να εκφραστεί, να βρεθεί στην κυκλοφορία του αίματος και να πάει σε όλο το σώμα. Κάτι το οποίο δεν είναι επιθυμητό για αυτά τα εμβόλια».

Σε αυτή την πιθανότητα μίας ανεπιθύμητης ενδοφλέβιας έγχυσης στηρίχθηκε και η παρούσα μελέτη, στην οποία θα γίνει μία σύντομη αναφορά.

Η μυοκαρδίτιδα και η περικαρδίτιδα είναι σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες των mRNA εμβολίων, οι οποίες έχουν καταγραφεί επίσημα από τους οργανισμούς φαρμάκων. Η συγγραφική ομάδα της μελέτης επιχείρησε να ερευνήσει κατά πόσον μία κατά λάθος ενδοφλέβια έγχυση του εμβολίου θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκδήλωση μυοκαρδίτιδας και περικαρδίτιδας.

Για τον σκοπό αυτό, οι ερευνητές απομόνωσαν ποντικούς BALB/c, ειδικούς για πειραματική έρευνα, τους οποίους και χώρισαν τυχαία σε τρείς διαφορετικές ομάδες. Στην πρώτη ομάδα χορηγήθηκε το mRNA εμβόλιο με την ενδοφλέβια τεχνική έγχυσης, στην δεύτερη ομάδα χορηγήθηκε το ίδιο εμβόλιο με την ενδομυϊκή τεχνική έγχυσης, ενώ στην τρίτη ομάδα χορηγήθηκε φυσιολογικός ορός (ομάδα ελέγχου). Μετά την πρώτη δόση του εμβολίου ακολούθησε δεύτερη ενισχυτική δόση 14 ημέρες μετά.

Τα αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν στις δύο ομάδες είναι εντυπωσιακά: Μόνο στα ποντίκια, στα οποία το εμβόλιο χορηγήθηκε ενδοφλεβίως παρατηρήθηκε η εκδήλωση οξείας μυοπερικαρδίτιδας μετά τον εμβολιασμό τους. Στην άλλη ομάδα ποντικών, όπου το εμβόλιο χορηγήθηκε ενδομυϊκά, παρατηρήθηκαν μόνο κάποιες ήπιες ιστοπαθολογικές αλλαγές, άνευ σημασίας.

Πιο συγκεκριμένα, στην ομάδα της ενδοφλέβιας έγχυσης η χορήγηση του COVID-19 mRNA εμβολίου προκάλεσε μία ταχεία έναρξη πολυεστιακής μυοκαρδίτιδας με αυξημένους τίτλους τροπονίνης (δείκτης καρδιακής φλεγμονής), εκφυλισμό των μυοκαρδιακών κυττάρων με σημεία νέκρωσης και απόπτωσης, φλεγμονώδη διήθηση μονοπύρηνων κυττάρων, διάμεσο οίδημα, καθώς και επασβεστώσεις του σπλαγχνικού περικαρδίου. Όλα τα παραπάνω ιστοπαθολογικά σημεία, είναι ενδείξεις σημαντικής φλεγμονής του μυοκαρδίου και του περικαρδίου που μπορούν να οδηγήσουν σε μυοκαρδίτιδα ή περικαρδίτιδα. Μετά την δεύτερη δόση του εμβολίου, οι αλλαγές διαχύθηκαν και σε υπόλοιπα σημεία του καρδιακού ιστού και η κατάσταση επιδεινώθηκε σημαντικά. Μάλιστα, όταν η μία δόση του εμβολίου χορηγήθηκε ενδομυϊκά και η δεύτερη δόση ενδοφλεβίως ή το αντίστροφο, τότε πάλι παρατηρήθηκαν περιστατικά μυοπερικαρδίτιδας με σημαντικές αλλαγές στους ιστούς.

Στην ομάδα των ποντικών με την ενδοφλέβια ένεση του εμβολίου, παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση των δεικτών φλεγμονής ( IL-1β, IFN-β, IL-6 και TNF-α). Επίσης, οι ερευνητές εντόπισαν την πρωτεΐνη ακίδα του κορονοϊού (η ακίδα που παράγεται από τα εμβόλια) σε κύτταρα του μυοκαρδίου και του περικαρδίου.

Μία ακόμη σημαντική παρατήρηση της μελέτης, η οποία αξίζει να αναφερθεί είναι η παρουσία διάχυτης εκφύλισης των ηπατοκυττάρων* στην ομάδα της ενδοφλέβιας ένεσης. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το mRNA εμβόλιο, εάν περάσει στην κυκλοφορία του αίματος, μπορεί να εκφράσει την πρωτεΐνη ακίδα στο ήπαρ και να οδηγήσει πιθανώς σε ηπατικές βλάβες. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η Pfizer σε μελέτες της σε αρουραίους (μελέτη βιοδιαθεσιμότητας) παρατήρησε την παραμονή σε μεγάλες συγκεντρώσεις του mRNA εμβολίου στο ήπαρ. Υπήρξαν, μάλιστα, κάποιες ανέκδοτες αναφορές αυτοάνοσης ηπατίτιδας μετά από εμβολιασμό με COVID-19 mRNA εμβόλια σε ανθρώπους. Οι αναφορές αυτές δεν έχουν επιβεβαιωθεί, ωστόσο, ακόμη σε επίπεδο πληθυσμού από επίσημα συστήματα αναφοράς των ανεπιθύμητων ενεργειών. Οι ερευνητές καταλήγουν ότι απαιτείται η περαιτέρω διερεύνηση της συσχέτισης των mRNA εμβολίων με την αυτοάνοση ηπατίτιδα.

Συμπερασματικά, λοιπόν, αυτή η in vivo μελέτη αναδεικνύει ότι μία ενδοφλέβια έγχυση του εμβολίου θα μπορούσε να προκαλέσει μυοπερικαρδίτιδα. Έτσι, προτείνεται η αναθεώρηση της πρακτικής της ενδομυϊκής έγχυσης των εμβολίων. Μία σύντομη απόσυρση του εμβόλου της σύριγγας, για να αποκλειστεί η πιθανότητα αναρρόφησης αίματος, είναι ένας πιθανός τρόπος για να αποφευχθούν τέτοιοι κίνδυνοι.

Τέλος, οι ερευνητές συνιστούν την προσεκτική ιστοπαθολογική εξέταση της καρδιάς σε οποιαδήποτε θανατηφόρο κατάληξη μετά από εμβολιασμό με COVID-19 mRNA εμβόλια, καθώς η μυοπερικαρδίτιδα μπορεί να είναι εστιακή ή να μιμείται ένα ισχαιμικό καρδιακό επεισόδιο σε ηλικιωμένους ασθενείς.

Η παρούσα μελέτη μας οδηγεί στο εξής ερώτημα: Τι θα συμβεί εάν το mRNA εμβόλιο περάσει στην κυκλοφορία του αίματος με οποιονδήποτε μηχανισμό; Άραγε κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρόμοιες σοβαρές κλινικές εκδηλώσεις στους ανθρώπους, όπως αυτές που παρατηρήθηκαν στους ποντικούς; Το ερώτημα μένει να ερευνηθεί.

*κενοτοπιώδης εκφύλιση ηπατοκυττάρων/ballooning degeneration = ένα είδος κυτταρικού θανάτου όπου τα κύτταρα αυξάνονται σε μέγεθος σαν ένα μπαλόνι. Ένδειξη ηπατικής βλάβης.

Η Μελέτη: https://academic.oup.com/cid/advance-article/doi/10.1093/cid/ciab707/6353927