Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος-Κιλκίς
Ἡ ὑπερεκτιμώμενη καί ἐγωιστικῶς καί ἀνθρωποκεντρικῶς προτιθέμενη τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ, ἀπροσδιόριστη καί «ἀθεμελίωτη» εἰρήνη τοῦ κόσμου καί ἡ ψευδεπίγραφος εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας μετ΄ αὐτοῦ, μέ τίς συνεχείς ἀναφορές καί ποικίλες ἐκδηλώσεις καί δράσεις, γιά τήν ἑδραίωσή της σέ ὅλον τόν πλανήτη, ἀκόμη καί ἀπό ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς τήν προϋπόθεση τῆς ὁριοθέτησης καί ἀναζήτησης αὐτής ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, θά παραμένει πάντοτε ἕνα μάταιο, εὔθραυστο… καί “ἀχυρόπλαστο” κατασκεύασμα.
Ἡ ἀληθινή εἰρήνη ἐκπηγάζει ὡς περίσσευμα τῆς καρδιάς, ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, ὅταν πάντες ὁμονοοῦν “εἰς τόν τῆς εὐσεβείας λόγον”. Αὐτός ἐξάλλου εἶναι ὁ ἱερός σκοπός, τό ἱεραποστολικό καθῆκον, τό ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνατεθέν εἰς τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας καί κατ΄ ἐπέκταση σέ κάθε μέλος αὐτής.
Γράφει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος στήν Α’ ὁμιλία της πρός Κορινθίους: “Οὐδέν ὄφελος ἡμῖν, κάν πρός πάντας ὧμεν εἰρηνικοί, πρός δέ τόν Θεόν ἐκπεπολεμωμένοι• ὦσπερ οὐδέν βλάβος ἡμῖν, κάν παρά πάντων πολεμώμεθα, τῷ δέ Θεώ εἰρηνεύομεν. Καί πάλιν οὐδέν ὄφελος, κάν παρά πάσιν εὐδοκιμῶμεν, τῷ δέ Κυρίω προσκρούωμεν• οὐδείς κίνδυνος, κάν πάντες ἡμᾶς ἀποστρέφονται καί μισώσιν, ὁ δέ Θεός ἀποδέχηται καί φιλή. Ἡ γάρ ὄντως χάρις, ἡ ὄντως εἰρήνη παρά τοῦ Θεοῦ”.
Δηλαδή: “Δέν μᾶς προκύπτει καμιά ὠφέλεια, ἄν ἔχουμε εἰρήνη μέ ὅλους τους ἀνθρώπους, ἀλλά βρισκόμαστε σέ πόλεμο μέ τόν Θεό. Ὅπως δέν μπορεῖ νά μᾶς συμβεί τίποτε κακό, ἄν μᾶς καταπολεμούν, ἐμείς ὅμως ἔχουμε εἰρήνη μέ τόν Θεό. Ἀλλά πάλι, τίποτε δέν κερδίζουμε, ἄν τά ἔχουμε καλά μέ ὅλους καί ἐρχόμαστε σέ ἀντίθεση μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν ὑπάρχει κανένας κίνδυνος, ἀκόμη καί ἄν μᾶς ἀποστρέφονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί μᾶς μισούν, ἀλλά ὁ Θεός μας ἔχει στήν ἀγκαλιά του καί μᾶς ἀγαπά. Διότι, ἡ πραγματική χαρά, ἡ πραγματική εἰρήνη εἶναι αὐτή πού μᾶς χαρίζει ὁ Θεός”.
Ἐπίσης, ἑρμηνεύοντας στό κατά Ματθαῖον: “Μὴ νομίσητε ὅτί ἦλθόν βαλεῖν ἔἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· ὁὐκ ἦλθόν βαλεῖν ἔἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν” (ι,34), μᾶς λέει: “Οὐ γάρ πανταχοῦ ὁμόνοια καλόν. Καί ἐπί τοῦ πύργου ἐκείνου (τῆς Βαβέλ) τήν κακήν εἰρήνην ἡ καλή διαφωνία ἔλυσε καί ἐποίησεν εἰρήνην”.
Δηλαδή : “Δέν εἶναι σέ ὅλες τίς περιπτώσεις καλή ἡ ὁμόνοια. Διότι στήν περίπτωση τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ, ἐνῶ ἐργάζονταν «εἰρηνικά» ἀλλά μέ ἐγωισμό, τελικά τά βρήκαν μέ μιά «καλή διαφωνία» καί ἔφεραν τήν εἰρήνη”.
Καί: “Τοῦτο γάρ μάλιστα εἰρήνη, ὅταν τό νενοσηκῶς ἀποτέμνηται, ὅταν τό στασιάζον χωρίζηται… Οὐκ ἄρα οὗν τῆς αὐτοῦ (τοῦ Θεοῦ) προθέσεως τό ἔργον, ἀλλά της ἐκείνων γνώμης ὁ πόλεμος• αὐτός μέν γάρ ἐβούλετο πάντας ὁμονοεῖν εἰς τόν τῆς εὐσεβείας λόγον• ἐπειδή δέ ἐκεῖνοι ἐστασίαζον, πόλεμος γίνεται”.
Δηλαδή: “Αὐτή εἶναι ἡ πραγματική εἰρήνη, ὅταν τό ἀρρωστημένο μέρος κόβεται, ὅταν αὐτό πού διαφωνεί διαχωρίζεται ἀπό τό σώμα… Δέν εἶναι λοιπόν τῆς προθέσεως τοῦ Θεοῦ τό ἀποτέλεσμα αὐτό, ἀλλά τῆς προαιρέσεως τῶν ἀνθρώπων τό ἀποτέλεσμα ἦταν ὁ πόλεμος. Διότι αὐτός ἤθελε ὅλοι νά ἔχουν τήν ἴδια πίστη, ὑπακούοντας στόν λόγο του• ἀλλά ἐπειδή ἐκεῖνοι διαφωνούσαν μεταξύ τους, ὁδηγήθηκαν σέ πόλεμο”.
Ἡ πρόταση γιά ἐπιμονή καί παραμονή στόν λόγο τοῦ Θεοῦ, “εἰς τόν τῆς εὐσεβείας λόγον”, δηλαδή στό Εὐαγγέλιο καί ἡ ἐφαρμογή αὐτοῦ κατά τά πρότυπα τοῦ βίου καί τῆς πολιτείας τῶν Ἁγίων μας, ὡς ἀπόλυτη προτεραιότητα, γιά τήν ἐσωτερική εἰρήνη πρωτίστως καί τοῦ σύμπαντος κόσμου ὡς φυσικό ἀποτέλεσμα, ἀποτελεί τήν “ἐκ τῶν οὐκ ἄνευ” ἀναγκαία πορεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν καιρό ἀκόμη της δημιουργίας του.
Λοιπόν, οἱ προσκλήσεις γιά συνομιλίες μετά τῶν ἐκτός Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τῶν πεισματωδῶς καί ἀνενδότως παραμενόντων στήν ἀμετανοησία, εἶναι μάταιες, χωρίς αὐτήν τήν προϋπόθεση. Ὁ θεραπευτής γιατρός συνομιλεί μέ τόν ἀσθενή μόνο γιά νά πάρει πληροφορίες καί νά διαγνώσει τήν ἀσθένεια. Ἡ θεραπεία εἶναι δικό του ἔργο, δική του εὐθύνη, ἀφοῦ διαθέτει καί τήν γνώση καί τά κατάλληλα ἐργαλεία καί φάρμακα. Ἡ πίστη μας, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὅλην τήν ἀλήθεια, ὅλην τήν γνώση, ἔχει τούς κατάλληλους γιατρούς, τά κατάλληλα ἐργαλεία καί φάρμακα, γιά νά προσφέρει τήν ποθούμενη εἰρήνη στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί κατά συνέπεια σέ ὅλη τήν πλάση!
Αὐτή εἶναι ἡ πίστη μας. Καί ἄς μήν ὁρίζουμε τήν ἀμαρτωλότητά μας καί τήν ἀμαρτωλότητα τῶν συνανθρώπων μας ὡς μέτρο σύγκρισης τῆς πίστεώς μας μέ τά ἄλλα θρησκεύματα. Δέν συμφωνεί ἡ ζωή μου μέ τούς νόμους τοῦ Εὐαγγελίου; Ἕτερον, ἑκάτερον! Ἡ πίστη μας εἶναι ἡ μία, ἡ ἀληθής καί ἡ αἰώνια! Ἐγώ εἶμαι λίγο ἤ πολύ ἄρρωστος καί χρειάζομαι θεραπεία, δηλαδή πνευματική καθοδήγηση καί ἔγερση… Ἤδη ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς πορείας πρός τήν ὄντως εἰρήνη!
“Η ὄντώς ἔἰρήνη σὺ Χριστέ, πρὸς ἀνθρώπους Θεοῦ, ἔἰρήνην τὴν σὴν διδούς…”! Χάρισε καί σέ μᾶς τήν εἰρήνη σου! Ἀμήν!
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 3-10-2023