Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε… δεν γίνεται να ξεχνάμε… Επέτειος σήμερα…Μια δύσκολη επέτειος που ακόμα “πονάει”, 26 χρόνια μετά… 11 και 14 Αυγούστου 1996, στην πράσινη γραμμή της Κύπρου δολοφονούνται από Τούρκους, εν ψυχρώ, οι Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού…
Δύο επιπλέον εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά του ελληνισμού, που συντελέστηκαν στην αιματοβαμμένη Κύπρο κι ακόμα δεν έχουν τιμωρηθεί οι δολοφόνοι, παρά την καταδίκη της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων…
Από τη Συναυλία – Τελετή βράβευσης των μαθητών της εκπαιδευτικού συζύγου μου, Μαγδαληνής Μίνη, για την παγκόσμια διάκρισή τους στον διεθνή διαγωνισμό ποίησης του Castello di Duino που παρουσίασε η δημοσιογράφος, κα. Βίκυ Φλέσσα, στις 22/05/2022, υπό την αιγίδα του Δήμου Ηλιούπολης …
Μια πολύ ξεχωριστή στιγμή της Συναυλίας, σε Πρώτη Εκτέλεση… “Παιδικό της Κύπρος”, του Ομoτίμου καθηγητού της Γεωπολιτικής, Δρος Ιωάννου Θ. Μάζη, που κάνει την ανατροπή – κι αυτή τη φορά, σε ρόλο ποιητή- με στίχους που συγκλονίζουν, εις μνήμην του αλησμόνητου Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, και Μουσική Σύνθεση δική μου…
Απίστευτη συμμετοχή, απόδοση κι έκφραση των 8 χρονων μαθητών- μάθημα ζωής – και του ερμηνευτή, κ. Χρήστου Μπινιάρη σε μια καθηλωτική εκτέλεση, με τη συνοδεία της εκλεκτής “Nostalgia” Orchestra, αφιερωμένη στη δική μας Κύπρο…
Στη θυσία των δύο αυτών Παλικαριών…Σε άλλη μια “ματωμένη” σελίδα της Ιστορίας του, βάρβαρα, διχοτομημένου Νησιού… Που θρηνεί ακόμα και ζητά διακαώς και διαρκώς, λυτρωτική δικαίωση .. Γιατί η Τέχνη πρέπει αέναα, να υπενθυμίζει τα Γεγονότα, την Αλήθεια, να Αφυπνίζει, να Ξεσηκώνει και να Εμπνέει τις νεότερες γενιές, το μέλλον μας…Διαχέοντας Φως και μόνο Φως… Τιμής ένεκεν…
Για την Κύπρο…Για τη τελική δικαίωση, για την έμπρακτη καταδίκη της Τουρκίας και τιμωρία των δολοφόνων του Τάσου και του Σολωμού… Μιας γειτονικής χώρας που μετρά πληθώρα εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και παραμένει, πάρα ταύτα, ατιμώρητη…
Για την ελευθερία…Για να βρουν γαλήνη οι ψυχές Τους, οι ψυχές όλων μας…
Εις μνήμην των Αθανάτων, Ισαάκ και Σολωμού!!!!
Για την Ελλάδα, για την Κύπρο… Η ιστορία, τα γεγονότα είναι η Ταυτότητά μας…είμαστε Εμείς, οι ίδιοι…
Δεν ξεχνώ… Δεν γίνεται να ξεχνώ …
Με απόλυτο Σεβασμό και Τιμή,
Μιράν Τσαλικιάν,
Συνθέτης
«Παιδικό της Κύπρος» –
Γλυκά της Κύπρος συννεφάκια μου,
πέστε μου, κόκκινα γιατ’ είστε;
-Tου Τάσου ήπιαμε το αίμα για κρασί,
στο άγριο τούτο πατητήρι.
Με ξύλα, πέτρες, σφαίρες και λοστούς,
στείλαν οι «Λύκοι» την ψυχή του στ’ Ακρωτήρι.
Γλυκά της Κύπρος συννεφάκια μου,
πέστε τί θέλετε, μιλείστε.
-Με δάφνη και μυριστικά, περαστικοί,
με σάβανο από χακί,
το σώμα του να ντύστε.
Γλυκά της Κύπρος συννεφάκια μου,
τ’ έχει το βλέμμα σας και δάκρυα γιομίζει;
-Σημαίας κοντάρι μεσ’ την Πράσινη Γραμμή
που πάνω του ψυχή παλληκαριού
-σφαγμένη- ανεμίζει.
Γλυκά της Κύπρος συννεφάκια μου,
άραγε η ψυχή μας τί να ορίζει;
-Άντρα ζητάμε, σύ περαστικέ, άντρα με σβέρκο
που να βρίζει…
Άντρα που νάχει μεσ’ τα σκέλια του ζωή
ζωή που σφύζει.
Άντρα ζητάμε με δαδί περαστικέ,
ν’ ανάψει της Αμμόχωστος το μαύρο μετερίζι
Γλυκά της Κύπρος συννεφάκια μου,
τί βιάζεστε και τρέχετε στ’ Αη Αντριός το Φάρο;
-Δυο τούφες είμαστε περαστικέ,
από του Σολωμού τ’ ολόστερνο τσιγάρο…
Γλυκά της Κύπρος συννεφάκια μου,
τα ονόματά σας πέστε μου, ποια είναι;
-Τάσος… Γρηγόρης… Ευαγόρας… Σολωμός
κι άλλες, χιλιάδες, που κανείς
-μαζί κι εσύ περαστικέ-
δε θέτε να θυμώσαστε ποιοι είναι.
Πικρά της Κύπρος συννεφάκια μου,
πούναι του Πενταδάχτυλου το λαμπερό καντήλι;
-Χάθηκε πια, περαστικέ,
τόσβησε των μαννάδων μας τ’ ολόμαυρο, το φοβερό μαντήλι.
Ποίηση: Ιωάννης Θ. Μάζης
Μουσική Σύνθεση: Μιράν Τσαλικιάν