Τελευταία δημιουργήθηκε κάποια σύγχυση εξαιτίας μίας ομιλίας, που εκφωνήθηκε από Μητροπολίτη της Ελλαδικής Εκκλησίας, και ο οποίος καταφέρθηκε εναντίον της εικόνας του Εσταυρωμένου που τοποθετείται πίσω από την Αγία Τράπεζα, ως και την τελετή της Αποκαθήλωσης. Το σκεπτικό του εν λόγω Αρχιερέως είναι ότι “ξανασταυρώνομε και ξαναθάπτομε τον Χριστό, ενώ ο Κύριος μια φορά απέθανε, θάφτηκε και μετά τρεις ημέρες Αναστήθηκε…”.
Η τελετή της Αποκαθήλωσης μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνος γινόταν με την ρίψη ενός λευκού σινδονίου επάνω στον Εσταυρωμένο. Μέχρι τότε δεν ήταν χωριστά η παράσταση του σώματος του Χριστού από τον Σταυρό. Αλλά ο Εσταυρωμένος απεικονιζόταν απευθείας επάνω στο Σταυρό. Ο τότε Πατριάρχης Ιεροσολύμων εισήγαγε να χωρίσει το Σώμα από τον Σταυρό και έτσι να κάνει πιο ζωηρά την τελετή της Αποκαθήλωσης. Πράγματι, η όλη τελετή προξένησε τόσο μεγάλη συγκίνηση που μεταδόθηκε σ’ όλο τον Χριστιανικό κόσμο.
Η τελετή της Μ. Πέμπτης και του Μ. Σαββάτου δεν σημαίνει ότι ξανασταυρώνομε και ξαναθάπτομε τον Χριστό. Είναι συμβολικές τελετές που μας βοηθούν στο να βιώσουμε εμείς τα γεγονότα εκείνα που έλαβαν χώρα τις ημέρες εκείνες.
Επομένως, οι τελετές αυτές έχουν ιστορικό μεν υπόβαθρο, αποτελούν δε απλά μία υπενθύμιση.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μια φορά Σταυρώθηκε, γεύθηκε σωματικό θάνατο και Αναστήθηκε μετά από τρεις ημέρες, σύμφωνα με τις Γραφές.
Μήπως και η όλη Θεία Λειτουργία δεν είναι μία αναβίωση του λυτρωτικού έργου του Χριστού;
Μήπως και ο Κύριος μας δεν μας διαβεβαίωσε λέγοντας, ότι όσες φορές και αν κάνατε την Θεία Λειτουργία, «καταγγέλλετε μεν τον δικό μου θάνατο, ομολογείτε δε την δική μου Ανάσταση»;
Το να ισχυρίζεται κανείς ότι ξανασταυρώνομε ή ξαναθάπτομε τον Χριστό, δείχνει χαμηλή νοημοσύνη και δεν έχει εμβαθύνει στα Ορθόδοξα Δόγματα.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν είναι στατιστική. Μόνον τα Δόγματα είναι αμετάβλητα. Η λειτουργική ζωή εξελίσσεται συνεχώς. Γι’ αυτό παρουσιάζονται νέα Τροπάρια και νέες ιερές ακολουθίες.
Ως προς την Αγία Τράπεζα. Ναι, είναι Θυσιαστήριο επάνω στο οποίο προσφέρουμε την αναίμακτη Θυσία. Είναι ο Τάφος του Χριστού. Είναι ο Γολγοθάς. Και όλα αυτά είναι συμβολικά.
Μήπως δεν εξελίχθηκε ο τρόπος μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας; Στην αρχή κοινωνούσε κανείς χωριστά το Σώμα και χωριστά το Αίμα, ενώ τώρα κοινωνούμε μαζί τα Άχραντα Δώρα.
Μήπως δεν εξελίχθηκε η χρήση της Αγίας Λαβίδος με την οποία μεταδίδει ο λειτουργός το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Χριστού την ώραν της Θείας Κοινωνίας;
Μήπως δεν εξελίχθηκε η εικονογραφία;
Μήπως δεν εξελίχθηκε το Τέμπλο;
Μήπως δεν εξελίχθηκε η ναοδομία με τους τόσους διαφορετικούς ρυθμούς με αποκορύφωμα την Αγία Σοφία;
Μήπως δεν εξελίχθηκαν τα ιερατικά άμφια;
Μήπως θα πρέπει να αφαιρεθούν οι Αρχιερατικές Μίτρες και οι Σάκοι, που είναι καθαρά Αυτοκρατορικά άμφια και όχι Αρχιερατικά;
Μήπως δεν εξελίχθηκε το Μοναχικό Σχήμα;
Μήπως δεν εξελίχθηκε η υμνογραφία και το Τυπικό της Εκκλησίας μας;
Επομένως, η εξέλιξη δεν είναι ξένη προς την ζωήν της Εκκλησίας, αρκεί να μην αντικρούει με την Δογματική Διδασκαλία της Εκκλησίας.
Σημασία έχει το να σηκώνουμε καθημερινά τον προσωπικό μας Σταυρό με πίστη, ελπίδα και υπομονή. Καθημερινά οφείλομε να σταυρώνουμε τα πάθη και τις επιθυμίες μας. Καθημερινά να αποθνήσκουμε και να ανασταινόμαστε με την ειλικρινήν μετάνοια.
+ Ο Μητροπολίτης Αντινόης Παντελεήμων,
Κάλυμνος