Αν δεν έχη κανείς ευλάβεια, ταπείνωση και μέσα στο Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου να τον βάλης, τίποτε δεν θα δή.
Ενώ, αν έχη ευλάβεια και στον Γολγοθά μπορεί να δη το Άγιο Φώς.
Κάποτε ένας δόκιμος από την Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα πήγε το Μέγα Σάββατο να πάρη Άγιο Φώς από τον Πανάγιο Τάφο για το μοναστήρι του –υπάρχει συνήθεια να στέλνουν τα γύρω μοναστήρια μοναχούς, για να πάρουν το Άγιο Φώς.
Αυτός έκανε μια πονηριά· επειδή φορούσε ράσα, παραμέρισε τους κοσμικούς και μπήκε μπροστά. Ύστερα, όταν ήρθαν κάποιοι κληρικοί,τον παραμέρισαν αυτόν, επειδή ήταν κανονισμένο ποιός θα καθήση εδώ, ποιός εκεί. Τότε τα έβαλε με τον εαυτό του ο δόκιμος:
«Βρέ ταλαίπωρε αμαρτωλέ, χαμένε άνθρωπε, με όλα τα χάλια σου προχώρησες και μπροστά; Να τσακιστής να φύγης από εδώ. Ούτε μέσα στον Ναό δεν είσαι άξιος να μείνης». Τα πίστευε αυτά που έλεγε. Βγήκε λοιπόν έξω από τον Ναό και παρακαλούσε τον Χριστό:
«Χριστέ μου, Σε παρακαλώ, ας με ανεχθής να πάω σε κανένα άλλο προσκύνημα».
Και πήγε μετά πιο πάνω στον Γολγοθά. Εκεί ελεεινολογούσε πάλι τον εαυτό του:
«Ακούς,να κάνω τέτοια πονηριά! Επειδή φοράω ράσα, παραμέρισα εγώ ο ελεεινός τους άλλους που είναι καλύτεροι από μένα…».
Και ενώ ελεεινολογούσε τον εαυτό του, βγήκε σε μια στιγμή από τον Άγιο Γολγοθά, σαν αστραπή, ένα δυνατό φως που τον διέλυσε. Τότε ο καημένος είπε: «Κατέβηκε το Άγιο Φώς». Πήγε, πήρε Άγιο Φώς με το φαναράκι του από ̓κεί και έφυγε.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου
ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» σελ. 58-59
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ”ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ1999