Περιστατικά – ι’. Ἐ­νά­ρε­τοι Χα­τζη­γε­ωρ­γιᾶ­τες

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ,
Ἐκδόσεις Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου
Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς, σελ. 345).

   Όταν δι­α­λύ­θη­κε ἡ συ­νο­δε­ί­α τοῦ Χα­τζη­γε­ώρ­γη, δύ­ο ἀ­πό το­ύς πα­τέ­ρες, ὁ π. Ζα­χα­ρί­ας καί ὁ  π. Χε­ρου­βε­ίμ, πῆ­γαν στόν Ἅ­γιο Βα­σί­λει­ο. Ἦ­ταν κα­λοί πα­τέ­ρες. Εἶ­χαν πά­ρει ἀ­πό τόν Χα­τζη­γε­ώρ­γη κα­λό τυ­πι­κό, τήν συ­νε­χῆ νη­στε­ί­α καί πο­λλή βία­. Ζοῦ­σαν σταυ­ρι­κή ζωή. Με­τά ἀ­πό ἕ­να δι­ά­στη­μα ὁ π. Ζα­χα­ρί­ας θέ­λη­σε νά πά­η στήν Ἁ­γί­α Ἄν­να γιά ἀ­νώ­τε­ρη ζωή. Στό Κελ­λί πού πῆ­γε κά­θε βρά­δυ ψά­ρευ­αν καί αὐ­τό δέν τόν ἀ­νέ­παυ­ε. Ἀν­τέ­δρα­σε καί ἄρ­χι­σε τό­τε νά κά­νη τόν σα­λό. Δέν μπο­ροῦ­σαν οἱ πα­τέ­ρες  νά  συ­νε­ννο­η­θοῦν μα­ζί του  καί  κά­λε­σαν  τόν π. Χε­ρου­βε­ίμ. Ἐ­κεῖ­νος τοῦ εἶ­πε: «Ὅ­σοι ἔ­χουν μυα­λό  κά­νουν τόν διά Χρι­στόν σα­λό. Ἐ­σύ πού δέν ἔ­χεις μυα­λό, για­τί κά­νεις τόν διά Χρι­στό σα­λό;». Ἔ­τσι πε­ί­σθη­κε, πῆ­γε καί ὑ­πο­τά­χθη­κε σέ Γέροντα.

   Ὁ π. Χε­ρου­βε­ίμ, ὅ­ταν ἔ­κτι­ζε τό κα­λύ­βι του, ἔ­φερ­νε νε­ρό μέ τίς στά­μνες ἀ­πό τήν Κε­ρα­σιά γιά νά κά­νη τήν λά­σπη, ἀλλά καί στήν συ­νέ­χεια, γιά νά πί­νη. Ἐ­νῶ μπο­ροῦ­σε νά μα­ζε­ύ­η νε­ρό βρό­χι­νο ἀ­πό τήν σκε­πή, αὐ­τός γιά ἄ­σκη­ση ἔ­γι­νε νε­ρο­κου­βα­λη­τής ὄ­χι μό­νο γιά τόν ἑ­αυ­τό του ἀλ­λά καί γιά ἄλ­λους πα­τέ­ρες. Μόλις ἔ­φερ­νε τό δρο­σε­ρό νε­ρό, μα­ζε­ύ­ον­ταν οἱ πα­τέ­ρες καί σέ λί­γο ἄ­δεια­ζε τό δο­χεῖ­ο του. Ὁ ἴ­διος, πή­γαι­νε πά­λι ἀ­γόγ­γυ­στα καί τό γέ­μι­ζε. Καί ὅ­ταν ἔρ­χον­ταν ἐ­πι­σκέ­πτες, οἱ ἄλ­λοι πα­τέ­ρες το­ύς ἔ­στελ­ναν στόν π. Χε­ρου­βε­ίμ, καί για­τί τόν θε­ω­ροῦ­σαν ἐ­νά­ρε­το ἀλ­λά καί για­τί ἦ­ταν λι­γο­στό τό δι­κό τους νε­ρό. Το­ύς κερ­νοῦ­σε καί λου­κο­ύ­μι, το­ύς ἔ­δι­νε νε­ρά­κι καί ἄ­δεια­ζε πά­λι ἡ στά­μνα του. Ἔ­κα­νε καί ἐρ­γό­χει­ρο χτέ­νες ξύ­λι­νες, τίς ὁ­ποῖ­ες πω­λοῦ­σε πο­λύ φτη­νά.

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα