(ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ,
Ἐκδόσεις Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου
Μεταμόρφωση Χαλκιδικῆς, σελ. 345).
Όταν διαλύθηκε ἡ συνοδεία τοῦ Χατζηγεώργη, δύο ἀπό τούς πατέρες, ὁ π. Ζαχαρίας καί ὁ π. Χερουβείμ, πῆγαν στόν Ἅγιο Βασίλειο. Ἦταν καλοί πατέρες. Εἶχαν πάρει ἀπό τόν Χατζηγεώργη καλό τυπικό, τήν συνεχῆ νηστεία καί πολλή βία. Ζοῦσαν σταυρική ζωή. Μετά ἀπό ἕνα διάστημα ὁ π. Ζαχαρίας θέλησε νά πάη στήν Ἁγία Ἄννα γιά ἀνώτερη ζωή. Στό Κελλί πού πῆγε κάθε βράδυ ψάρευαν καί αὐτό δέν τόν ἀνέπαυε. Ἀντέδρασε καί ἄρχισε τότε νά κάνη τόν σαλό. Δέν μποροῦσαν οἱ πατέρες νά συνεννοηθοῦν μαζί του καί κάλεσαν τόν π. Χερουβείμ. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Ὅσοι ἔχουν μυαλό κάνουν τόν διά Χριστόν σαλό. Ἐσύ πού δέν ἔχεις μυαλό, γιατί κάνεις τόν διά Χριστό σαλό;». Ἔτσι πείσθηκε, πῆγε καί ὑποτάχθηκε σέ Γέροντα.
Ὁ π. Χερουβείμ, ὅταν ἔκτιζε τό καλύβι του, ἔφερνε νερό μέ τίς στάμνες ἀπό τήν Κερασιά γιά νά κάνη τήν λάσπη, ἀλλά καί στήν συνέχεια, γιά νά πίνη. Ἐνῶ μποροῦσε νά μαζεύη νερό βρόχινο ἀπό τήν σκεπή, αὐτός γιά ἄσκηση ἔγινε νεροκουβαλητής ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό του ἀλλά καί γιά ἄλλους πατέρες. Μόλις ἔφερνε τό δροσερό νερό, μαζεύονταν οἱ πατέρες καί σέ λίγο ἄδειαζε τό δοχεῖο του. Ὁ ἴδιος, πήγαινε πάλι ἀγόγγυστα καί τό γέμιζε. Καί ὅταν ἔρχονταν ἐπισκέπτες, οἱ ἄλλοι πατέρες τούς ἔστελναν στόν π. Χερουβείμ, καί γιατί τόν θεωροῦσαν ἐνάρετο ἀλλά καί γιατί ἦταν λιγοστό τό δικό τους νερό. Τούς κερνοῦσε καί λουκούμι, τούς ἔδινε νεράκι καί ἄδειαζε πάλι ἡ στάμνα του. Ἔκανε καί ἐργόχειρο χτένες ξύλινες, τίς ὁποῖες πωλοῦσε πολύ φτηνά.
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα