Ἀπομαφνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας Γέροντος Γρηγορίου, πού ἐκφωνήθηκε 05-03-1994 στό Ἡσυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου, Μεταμορφώσεως Χαλκιδικῆς, μέ θέμα «Περί Πίστεως».
Γιά σκεφτεῖτε τούς Χριστιανούς τῶν πρώτων αἰώνων. Τί θέρμη εἶχαν! Τί φλόγα εἶχαν! Ἄνθρωποι σάν καί ἐμᾶς ἦταν καί αὐτοί, ἀλλά ἐμεῖς φτάσαμε σ΄ ἕνα τέτοιο σημεῖο, κρυώσαμε! Παγώσαμε ἀδελφοί μου, κρυώσαμε ὡς πρός τήν πίστη. Κρυώσαμε καί γι΄ αὐτό κινούμαστε ὅπως κινούμαστε. Τά γνωρίζουμε, τά ξέρουμε, ὑπάρχει ἡ θεωρητική πίστη, ἀλλά ἡ πρακτική δέν ὑπάρχει ἤ εἶναι ἀναιμική.
Σήμερα ζοῦμε σέ μιά ἐποχή ἐκφυλισμένη. Δέν ὑπάρχει πραγματική πίστη, γιατί δέν ὑπάρχει θυσία, δέν ὑπάρχει σταυρική ζωή. Γιατί αὐτός ὁ ὁποῖος πιστεύει, θυσιάζεται, σταυρώνεται γιά τόν Χριστό. Τά παίζει ὅλα γιά ὅλα. Αὐτός πραγματικά εἶναι δοσμένος στόν Θεό. Γιά Σένα Θεέ μου, θά πεθάνω! Νά πεθάνω… γιά Σένα!
Αὐτοί οἱ ὁποῖοι θέλουν καί τό παίρνουν στά σοβαρά, θά πρέπει τίς τηλεοράσεις νά τίς πετάξουν ἀπ΄ τό σπίτι τους, γιά νά ἔχουν χρόνο γιά προσευχή ἤ τό λιγότερο γιά νά διαβάζουν πνευματικά.
Πρέπει νά δημιουργήσουμε εὐκαιρίες, πρέπει νά προσπαθήσουμε, πρέπει νά τά παίρνουμε στά σοβαρά ὅλα αὐτά. Καί τότε πραγματικά πιστεύουμε, τότε δείχνουμε ὅτι πιστεύουμε, τότε ἀσχολούμαστε πραγματικά μέ τό θέμα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς. Γιατί ἀλλιῶς λέμε ὅτι ἁπλῶς τά δεχόμαστε, ἁπλῶς λέμε ὅτι εἴμαστε Χριστιανοί…
Καί φθάνουμε στό σημεῖο, ὅταν θά ἔρθει τό τέλος, μιά ἀρρώστια βαρειά ἤ ἕνα ἀτύχημα ἤ τά γηρατειά, νά τρέμουμε μπροστά στόν θάνατο, νά τρέμουμε, γιατί εἴμαστε πολύ – πολύ πίσω πνευματικά. Αὐτός πού πιστεύει, πού ἔχει ζωντανή πίστη, φθάνει στό σημεῖο νά χαίρεται, διότι ἦρθε ἡ ὥρα. Γιατί ἔχουμε σήμερα τέτοιους ἀνθρώπους, πού ἦρθε ἡ ὥρα νά φύγουν, νά πᾶνε ἐκεῖ σ΄ Αὐτόν πού μέ ὅλη τους τήν καρδιά Τόν δέχτηκαν, Τόν πίστεψαν, ἀγωνίστηκαν νά ἐφαρμόσουν τόν Νόμο, τίς Ἐντολές Του καί χαίρονται!