Τό Γένος μας ἐν ἔτει 2019 ἀκόμη δοκιμάζεται ἀπό πληθώρα ἀνακατατάξεων, πιέσεων καί ἐπιθέσεων πανταχόθεν. Εἶναι τόσο πολυδιάστατος καί ταχύς ὁ χαρακτήρας τους, πού ἀπαιτεῖ ἀπό ὅλους μας γνώση, ἐγρήγορση καί ἀντίδραση. Ἰδιαίτερα χαρακτηριστική καί περίεργη εἶναι ἡ τάση, κατά τήν ὁποία μερίδα τῆς εὐρύτερης ἐπιστημονικῆς καί ἀκαδημαϊκῆς κοινότητας τῆς χώρας μας ἀλλά καί τοῦ ἐξωτερικοῦ κάνοντας χρήση τῆς γενικευμένης αὐθεντίας καί τοῦ ἐπιστημονικοῦ κύρους της, προσπαθεῖ νά ἑδραιώση μέ κάθε τρόπο νέους ὁρισμούς καί νέες σημασίες τῶν ἀνθρωπίνων ἀρχῶν καί ἀξιῶν. Προξενεῖ δέ ἐντύπωση ἡ ἐγκόλπωση τοῦ φαινομένου αὐτοῦ ἀπό τό ἐπίσημο νομοθετικό ἔργο τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς, τό ἀποτέλεσμα τοῦ ὁποίου ἀποτυπώνεται στούς Ἑλληνικούς νόμους.
Μέ τόν τρόπο αὐτό ἐπιδιώκεται νά ἀλλοιωθοῦν καί νά χαθοῦν οἱ παραδοσιακές ἀξίες, τά ἰδανικά, νά ἀλλοτριωθοῦν οἱ θεσμοί – δεσμοί, νά χαθῆ τό κοινωνικοπολιτικό ὅραμα τοῦ γένους μας, ἡ πολιτισμική μας ταυτότητα, νά ἀλλοιωθῆ τό Θρησκευτικό συναίσθημα καί τό Δόγμα Τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἡ Πατρίδα ὡς ἔννοια νά εἶναι τιμωρητέα, ἡ ἐλευθερία νά μετατραπῆ σέ ἐλευθεριότητα, ἡ τάξη σέ ἀταξία, ἡ μειοψηφία νά ἐπικρατῆ τῆς πλειοψηφίας αὐταρχικά καί ἔτσι ὅλες οἱ κοινωνικές δομές νά ἀνατρέπωνται. Σέ αὐτό τό ζοφερό πλαίσιο τῆς παγκοσμιοποίησης, τό ὁποῖο ὑφαίνει ἡ Νέα Ἐποχή καί ἡ Πανθρησκεία, ὅπου μετατρέπονται ὅλα σέ μία ἄμορφη μάζα, τά Ἔθνη πρέπει νά ἔχουν πλῆρες καί ἀναφαίρετο τό δικαίωμα ἀλλά καί τήν ὑποχρέωση τοῦ Αὐτοπροσδιορισμοῦ, τῆς Αὐτοδιάθεσης καί τῆς Ἀντίδρασης ὅπως αὐτά τά στοιχεῖα προκύπτουν ἀπό τήν ἱστορική τους πορεία, τίς παραδόσεις, τίς Θρησκευτικές, κοινωνικές, πολιτισμικές καί πολιτικές τους ρίζες, τούς Ἀγῶνες, τίς Θυσίες καί τίς Μάχες τους σέ κάθε ἐπίπεδο. Αὐτό εἶναι ἡ οὐσία τῆς Ἐλευθερίας, στοιχεῖο τῆς ἀρχῆς τῆς Λαϊκῆς Κυριαρχίας, δομικῆς καί συστατικῆς βάσης τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος καί τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἀρχή τήν ὁποία ἔχουμε χρέος μέ κάθε τρόπο νά τήν προστατεύουμε.
Ἐν ὄψει αὐτῶν κάθε Ἐλεύθερος Ἕλλην πολίτης, ὁ ὁποῖος νοιώθει εὐθύνη, χρέος, φιλότιμο, ἀγάπη καί εὐχαριστία πρός τίς ἀξίες, τά ἰδανικά καί ἰδεώδη τῆς Ἑλληνορθόδοξης Ἁγιοπατερικῆς καί Ἐθνικῆς παράδοσής του, ὅπως ἐκείνη διασώθηκε μέσα στά σπλάχνα τῆς Ρωμηοσύνης, ἔχει χρέος νά ἀγωνιστῆ Νόμιμα, Ἠθικά, Τίμια, Εὐγενικά, Ἁγνά καί Δημοκρατικά μέ κάθε τρόπο, ὥστε νά διασώση τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή του καί νά ἀποτρέψη τήν ἀλλοίωση τῆς ταυτότητός του, ἡ ὁποία λαμβάνει χώρα μέ τήν προαναφερθεῖσα διαδικασία.