Ἡ προωθούμενη νομοθετική πρωτοβουλία γιά τήν ἀναγνώριση τοῦ «γάμου» τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν ἔχει προκαλέσει σοβαρή ἀναστάτωση καί εὔλογους προβληματισμούς στήν ἑλληνική κοινωνία, καθώς καθίσταται πασιφανές, ἀκόμη καί στόν πλέον καλοπροαίρετο, ὅτι ἡ προβαλλόμενη στόχευσή του στήν ἀποκατάσταση δῆθεν ζητημάτων ἰσότητας στό γάμο εἶναι ξεκάθαρα προσχηματική. Στήν πραγματικότητα ἀνοίγει τήν κερκόπορτα πού θά ὁδηγήσει μέ βεβαιότητα στήν ἰσοπέδωση τοῦ ιεροῦ καί εὐλογημένου θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καί στήν περαιτέρω ἀποσάθρωση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ.
Ἐν πρώτοις, τό ἐπιχείρημα ὅτι ἡ θεσμοθέτηση τοῦ «γάμου» τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν εἶναι ζήτημα ἰσότητας καί σεβασμοῦ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί συνιστᾶ ὑποχρέωση τῆς πολιτείας καταρρίπτεται ἀπό τό ὅτι ἀφενός σέ ἐθνικό ἐπίπεδο δέν ἔχει παραχθεῖ σχετική νομολογία ἀπό τό ΣτΕ, ἀφετέρου δέ ἀπό τίς ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου δέν προκύπτει ὑποχρέωση στά κράτη νά θεσπίσουν γάμο ὁμόφυλων ζευγαριῶν. Ἐξάλλου, ἐνδεχόμενα ἀναφυόμενα ζητήματα θά μποροῦσαν νά ἀντιμετωπιστοῦν μέ τήν ἐνσωμάτωση συγκεκριμένων διατάξεων στό ἰσχῦον νομικό πλαίσιο, χωρίς νά ἀπαιτεῖται ἡ θεσμοθέτηση τοῦ γάμου μεταξύ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου.
Μέ τήν προωθούμενη νομοθετική πρωτοβουλία ἀλλοιώνεται καί ἀπειλεῖται εὐθέως ἡ παραδοσιακή μορφή τῆς οἰκογένειας, ἡ ὁποία προστατεύεται καί στό Σύνταγμα τῆς πατρίδας μας, στό ἄρθρο 21 τοῦ ὁποίου ὁρίζεται ὅτι: «Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθώς καί ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καί ἡ παιδική ἡλικία τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ Κράτους».
Ὁ θεσμός τοῦ γάμου ἔχει, διαχρονικά, συγκεκριμένο καί ἀπόλυτα ὁρισμένο περιεχόμενο τόσο νομικά καί ἐννοιολογικά ὅσο καί στήν κοινή συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου, ὡς ἕνωση ἄνδρα καί γυναίκας, καί ἡ μεταβολή τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου του ἀφενός θά προκαλέσει τήν ἀντικατάσταση τῶν ὅρων «πατέρας» καί «μητέρα» μέ τους ὅρους «γονέας 1» καί «γονέας 2», ἐνῶ ἀφετέρου δύναται μελλοντικά νά ὁδηγήσει σέ ἀτέρμονες ἐκφυλιστικές ἀναθεωρήσεις του, συμπεριλαμβάνοντας μορφές ὅπως ἡ παιδοφιλία, ἡ κτηνοβασία κ.ἄ..
Ἡ ἐξίσωση τῆς συμβίωσης τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν μέ τό θεσμό τοῦ γάμου ἐκτός τῶν ἀνωτέρω θά ἐπιφέρει ἀναπόδραστα καί τήν ἀναγνώριση σέ αὐτά τοῦ δικαιώματος τῆς ἀπόκτησης τέκνων εἴτε μέσω τῆς υἱοθεσίας εἴτε μέ τή χρήση παρένθετης μητέρας. Στίς περιπτώσεις αὐτές ἄραγε δέν θά παραβιάζονται κατάφωρα τά δικαιώματα τῶν ἀσθενέστερων, δηλαδή τῶν παιδιῶν, τα ὁποῖα ἔχουν τό δικαίωμα, συνάμα καί τήν ἀνάγκη, νά ἀπολαμβάνουν στή ζωή τους τήν παρουσία καί τῶν δύο γονέων, τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας; Στό βωμό τοῦ ἐγωιστικοῦ καί παράλογου «δικαιωματισμοῦ» μιᾶς ἰσχνῆς μειοψηφίας θά νομιμοποιεῖται ἡ ἀποστέρηση μιᾶς ἀθώας ὕπαρξης ἀπό τά πρότυπα τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας.
Καί μπορεῖ στό νομοσχέδιο πού πρόκειται νά ἔρθει πρός ψήφιση στή Βουλή, κατά τίς κυβερνητικές ἐξαγγελίες, νά μήν προβλέπεται γιά τούς ἄνδρες ἡ δυνατότητα ἀπόκτησης παιδιοῦ μέσω παρένθετης μητέρας, ὡστόσο τίποτα δέν θά ἐμποδίζει τήν καταφυγή στό ἐξωτερικό γιά τήν ἀναζήτηση τέτοιων λύσεων καί σταδιακά τήν εἰσαγωγή τους καί στήν πατρίδα μας, καθιστώντας τήν ἀπόκτηση παιδιῶν κοινή ἐπιχειρηματική δραστηριότητα στήν ὁποία μπορεῖ νά ἐπιδοθεῖ ὁ ὁποιοσδήποτε, τή δέ κυοφοροῦσα μητέρα μιά ἐπί πληρωμῆ τεκνοποιητική μηχανή.
Τά ἀνωτέρω συνιστοῦν καταστάσεις ζοφερές, οἱ ὁποῖες θά ἀποτελοῦν ὄχι σενάρια συνωμοσίας ἀλλά καθημερινότητα στήν ὀρθόδοξη πατρίδα μας. Εἶναι μάλιστα ἄξιο ἀπορίας τό γεγονός ὅτι, ἐνῶ γιά τό δημογραφικό πρόβλημα, πού ἀποτελεῖ μιά βόμβα στά θεμέλια τῆς πατρίδας μας, ἐξαγγέλθηκαν προεκλογικά πρωτοβουλίες καί δράσεις, τελικά αὐτές ἀναλαμβάνονται γιά ἕνα ζήτημα πού ἀφενός δέν περιλαμβανόταν στό πρόγραμμα τῆς κυβέρνησης καί ἀφετέρου στήν πράξη κινεῖται στήν ἀκριβῶς ἀντίθετη κατεύθυνση τῶν κυβερνητικῶν ἐξαγγελιῶν, συμβάλλοντας στήν περαιτέρω δημογραφική συρρίκνωση τῆς πατρίδας μας.
Ἡ διδασκαλία τῆς πίστης μας εἶναι ξεκάθαρη στό ζήτημα αὐτό. Ὁ Θεός ἔπλασε ἐξαρχῆς ἕναν ἄνδρα καί μία γυναῖκα καί τούς εὐλόγησε λέγοντας: «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε» (Γεν. α΄ 27-28). Καί ὅταν ὁ Ἀδάμ εἶδε τήν Εὔα, εἶπε προφητικά ὅτι ὁ ἄνδρας θά ἀφήνει πλέον τόν πατέρα καί τή μητέρα του καί θά συνδέεται τόσο στενά μέ τη γυναίκα του, ὥστε νά εἶναι οἱ δύο «εἰς σάρκα μίαν» (Γεν. β΄ 24). Ἑπομένως αὐτή μόνο τήν ἕνωση ὅρισε ὁ Δημιουργός καί αὐτή μόνο εὐλόγησε. Ἀντίθετα ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι «πάθος ἀτιμίας» (Ρωμ. α΄ 26), πού ματαιώνει τον πρωταρχικό σκοπό τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου, τήν κληρονομία τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ (Α΄Κορ. στ΄ 9-10). Μιά εἰκόνα μάλιστα γιά τήν κατάληξη τῶν κοινωνιῶν πού ἐπιμένουν νά περιφρονοῦν ἐπιδεικτικά τόν συγκεκριμένο νόμο τοῦ Θεοῦ φαίνεται στή Νεκρά Θάλασσα, πού κάλυψε μιά γιά πάντα τήν περιοχή τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας, ὅταν «ἔβρεξε φωτιά καί θειάφι ἀπό τόν οὐρανό καί τούς κατέστρεψε ὅλους» (Λκ. ιζ΄ 29, Γεν. ιθ΄ 24-25).
Ὡς ἐνεργά σωματεῖα τῆς πόλης μας ἀπευθύνουμε μέ στεντόρεια φωνή τό «στῶμεν καλῶς» πρός τούς ἐκπροσώπους μας καί τούς καλοῦμε νά πράξουν τό αὐτονόητο χρέος τους διατρανώνοντας τό ΟΧΙ στό προωθούμενο νομοσχέδιο.
Λάρισα, 19-1-2024
Τά Σωματεῖα:
Σύλλογος Πολυτέκνων Λαρίσης καί Περιχώρων
Ἕνωση Θεολόγων Λάρισας
Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη
Ἕνωσις Γονέων «Ἡ Χριστιανική Ἀγωγή» (ΓΕΧΑ) Λάρισας
Ὀρθόδοξος Ἱεραποστολικός Σύλλογος «Ἅγιος Δαμιανός ὁ Ὁσιομάρτυς»
Ὀρθόδοξος Ἱεραποστολικός Σύλλογος «Πορεία Ἀγάπης»
Ὀρθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος «Ὁ Σάπφειρος»
Σύλλογος Ὀρθοδόξου Ἐξωτερικής Ἱεραποστολῆς «Ὁ Ἀπόστολος Βαρνάβας»
Σύλλογος Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως «Ὁ Μέγας Βασίλειος» Λάρισας
Φιλανθρωπικό Σωματεῖο «Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος»
Χριστιανική Ἑστία Λάρισας «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος»