Άρθρο Δημητρίου Νικ. Δασκαλάκη, Δικηγόρου Αθηνών
Το εορτολόγιο της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας βρίθει από εκατοντάδες αναφορές αγίων μαρτύρων (κυρίως των πρώτων χριστιανικών αιώνων) οι οποίοι προτίμησαν για την αγάπη του Χριστού, παρά τις δελεαστικές προτάσεις και τις υποσχέσεις των πολιτικών αρχών της Ρωμαϊκής εξουσίας για τιμές, δόξα και για άνετη ζωή, να θυσιάσουν την ζωή, τα νιάτα, την ομορφιά και το ελπιδοφόρο μέλλον τους, αρνούμενοι με σθένος και αποφασιστικότητα να προσφέρουν θυσία στα άψυχα είδωλα.
Η θυσία των μαρτύρων συνιστά μια μεγαλειώδη νίκη της Χριστιανικής Πίστης αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και τον φωτεινό φάρο που εμπνέει, φωτίζει και καθοδηγεί τον ελεύθερο και αγωνιζόμενο άνθρωπο κάθε εποχής ο οποίος αποφασίζει να παλέψει με τα κύματα της «φουρτουνιασμένης θάλασσας» που διαταράσσουν την γαλήνη του κοινωνικού βίου και προκαλούνται από τις άδικες και παράλογες αποφάσεις της εκάστοτε τυραννικής και αυταρχικής πολιτικής εξουσίας.
Οι Άγιοι Μάρτυρες με την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος και ενδυναμούμενοι με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου έμειναν σταθερά προσηλωμένοι στις αρχές και στα ιδανικά τους, ορθώνοντας το παράστημά τους απέναντι σε ένα απολυταρχικό, αδυσώπητο και ολοκληρωτικό σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης. Υπερασπίστηκαν με την θυσία του αίματός τους, την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, ομολόγησαν την μοναδικότητα και την αλήθεια της χριστιανικής πίστης, ενάντια στις επικρατούσες θρησκευτικές παραδοχές της κοινωνικής πλειονότητας των ανθρώπων που παρέμεναν ειδωλολάτρες και έγιναν οι πρόδρομοι των μεγάλων λαϊκών κινημάτων για την δημοκρατία, την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισότητα.
Έκτοτε έχει επικρατήσει η ευγενική συνήθεια κάθε άνθρωπος που πεθαίνει για τα ιδανικά και τις αξίες του να αποκαλείται μάρτυρας. Σύμφωνα με την δική μας σχετικά πρόσφατη παράδοση, όσοι αγωνίστηκαν για την αποτίναξη του βρετανικού ζυγού και για την ένωσή της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα, χαρακτηρίσθηκαν συνολικά «ως μάρτυρες» της κυπριακής ελευθερίας.
Τούτο καθίσταται απολύτως δικαιολογημένο και εύλογο, αφού η ελευθερία είναι το Θεόσδοτο δώρο της άπειρης αγάπης του Χριστού μας ο Οποίος από άφατη συγκατάβαση προς το πλάσμα Του προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, για να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος από την δουλεία του φόβου και της υποταγής και την βασανιστική αγωνία του θανάτου.
Ο Χριστός, ως τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος, δηλ. ως Θεάνθρωπος, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, δεν επιβάλλει την παρουσία Του τυραννικά και πειθαναγκαστικά στον άνθρωπο αλλά προσφέρει σε αυτόν την ελευθερία και το δικαίωμα να Τον επιλέξει ή αντιστοίχως να Τον απορρίψει.
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά που διασώζεται στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, σύμφωνα με την οποία: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ακολουθείν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ακολουθείτω μοι» (Κεφάλαιο η΄, στίχος 34) και επομένως από το ως άνω ευαγγελικό χωρίο προκύπτει, ότι ο Χριστός μας θέλει να τον ακολουθούμε με ελεύθερο φρόνημα, με την αβίαστη προαίρεση της ψυχής μας και η στάση μας αυτή να είναι αποτέλεσμα ειρηνικής σκέψης και επιλογής και να μην χαρακτηρίζεται από δουλικό φόβο, άγχος και αγωνία.
Στο σημείο αυτό δεν συνιστά υπερβολή να διατυπώσουμε την γνώμη, ότι ο Χριστός μας είναι ο Πρώτος Υπερσυνταγματικός Νομοθέτης της Ιστορίας που με απόλυτο σεβασμό προς τον άνθρωπο κληροδότησε στους εκάστοτε φορείς της χριστοφόρου πολιτικής εξουσίας την αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξίας και της ελευθερίας της προσωπικής συνείδησης, η οποία πρέπει να είναι πάντοτε απαραβίαστη και να προστατεύεται σε κάθε περίσταση, από κάθε εξωτερική πίεση, απειλή ή καταναγκασμό.
Στον 21ο αιώνα τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα βρίσκουν πλέον ρητή και αναφορά και κατοχύρωση σε ένα πλέγμα διατάξεων στα συνταγματικά κείμενα των περισσοτέρων χωρών αλλά αποτυπώνονται με σαφήνεια και σε διεθνή νομικά κείμενα, όπως ενδεικτικώς μόνο αναφέρονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου του 1948 και ήταν το αποτέλεσμα των τραγικών συνεπειών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα που κυρώθηκε από την ελληνική πολιτεία με τον ν. 2462/1997 και αλλού. Στα κείμενα αυτά αναγνωρίζεται η καθοριστική σημασία που αποκτά για την εύρυθμη κοινωνική συμβίωση η συνταγματική αρχή του σεβασμού και της προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων όλων των μελών της ανθρώπινης κοινωνίας που αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.
Στην ελληνική συνταγματική τάξη ο σεβασμός και η προστασία της ανθρώπινης αξίας κατοχυρώνεται στο άρθρο 2 παρ.1 του Συντάγματος στο οποίο ορίζονται επί λέξει τα εξής: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».
Πρόκειται για θεμελιώδη διάταξη του Συντάγματος η οποία κατ΄ επιλογή του Συντακτικού Νομοθέτη τίθεται πριν από τις συνταγματικές διατάξεις που αφορούν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και ως εκ τούτου συνιστά μεγάλης θεσμικής σπουδαιότητας συνταγματική ρήτρα, δια της οποίας ερμηνεύεται, κάθε άλλη συνταγματική διάταξη.
Για την αντιμετώπιση της τρέχουσας υγειονομικής κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση έλαβε την κεντρική πολιτική απόφαση του περιορισμού των ατομικών δικαιωμάτων προκειμένου να προστατέψει την δημόσια υγεία. Αποτέλεσμα της εν λόγω απόφασης, είναι η επιβολή στους εμβρόντητους και φοβισμένους Έλληνες πολίτες πρωτοφανών σε ένταση και σε έκταση περιορισμών των ατομικών δικαιωμάτων.
Οι κυβερνητικές αποφάσεις που ελήφθησαν για την προστασία της χώρας από «την πανδημία του κορωνοϊού» παραβιάζουν την αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξίας, με την αδιάκριτη και καθολική χρήση της μάσκας σε κάθε εκδήλωση του δημοσίου βίου καθώς επίσης θίγουν για πρώτη φορά τον πυρήνα της προσωπικής ελευθερίας, η οποία κατά το Σύνταγμα είναι απαραβίαστη (άρθρο 5 παρ. 3 Σ) και ειδικότερα μια επιμέρους πτυχή της, το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας και μετακίνησης.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί με έμφαση, ότι και κατά την συγκυρία της κρίσης του δημοσίου χρέους με την επίκληση λόγων προστασίας της δημόσιας οικονομίας, η κυβέρνηση προέκρινε πάλι αλλά σε μικρότερη έκταση, την συρρίκνωση και ανατροπή των δικαιωμάτων.
Όταν η κυβέρνηση, κατά την άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας, για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης συνθήκης, λαμβάνει αποφάσεις και μέτρα χωρίς την τήρηση της προβλεπόμενης εκ του Συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής, κοινοβουλευτικής διαδικασίας ψήφισής τους, (η απαγόρευση της κυκλοφορίας που ανέτρεψε την ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών επιβλήθηκε χωρίς την διεξαγωγή κοινοβουλευτικού διαλόγου, με μια απλή κοινή υπουργική απόφαση) τα οποία στερούνται επαρκούς και νόμιμης αιτιολόγησης, βρίσκονται καταφανώς εκτός του πλαισίου του επιδιωκόμενου σκοπού (προστασία της δημόσιας υγείας) για την εξυπηρέτηση του οποίου έχουν ληφθεί και δεσμεύουν υπέρμετρα και αδικαιολόγητα την προσωπική ελευθερία των πολιτών, σε αυτήν την περίπτωση, εγείρεται σοβαρό πολιτειακό ζήτημα δημοκρατικής και κοινοβουλευτικής απονομιμοποιήσεως της.
Πρέπει να λεχθεί με κάθε έμφαση ότι οι σοβαροί περιορισμοί των ατομικών δικαιωμάτων μόνο η Βουλή, διά της κοινοβουλευτικής οδού, μπορεί να αποφασίσει. Η συρρίκνωση των συνταγματικών ελευθεριών μόνο με την τυπική μορφή του κοινοβουλευτικού νόμου μπορεί να επιβληθεί. Το άρθρο 72 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει ρητά ότι τα νομοσχέδια που αφορούν την άσκηση και την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων συζητούνται και ψηφίζονται από την Ολομέλεια της Βουλής.
Αν μάλιστα στην αντικοινοβουλευτική και αντιδημοκρατική προσπάθεια κρατικής επιβολής των περιοριστικών μέτρων, προστεθεί και η διαρκής και αδιάκοπη καλλιέργεια της ανησυχίας, της αγωνίας και της έντεχνης παραπληροφόρησης, με τον χλευασμό και την ειρωνεία της αντίθετης γνώμης, που συντελείται καθημερινά και εξαντλητικά από τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξαπάτησης και επιρροής), σε αυτήν την περίπτωση, δεν συνιστά υπερβολή να διατυπώσουμε τον ισχυρισμό, ότι ο συνδυασμός της συρρίκνωσης των συνταγματικών ελευθεριών και της διάχυσης του φόβου στην κοινωνία, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού και ανελεύθερου καθεστώτος.
Γιατί η αστυνόμευση, ο φόβος, η κατάργηση των δημοκρατικών ελευθεριών, η απουσία του δημοκρατικού ελέγχου και διαλόγου είναι τα συστατικά στοιχεία κάθε τυραννικής διακυβέρνησης.
Με την υποχρεωτική επιβολή της χρήσης μάσκας αδιακρίτως σε κάθε δραστηριότητα του δημόσιου βίου μας, προσβάλλεται κατά τρόπο βάναυσο, απαράδεκτο και συστηματικό η αρχή του σεβασμού και της προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αφού η κρατική εξουσία με την άσκηση αστυνομικής και οικονομικής τρομοκρατίας επιχαίρει με την γελοιοποίηση και την υποβάθμιση που επέφερε στο ανθρώπινο πρόσωπο.
Καθίσταται σαφές ότι η υποχρεωτική μασκοφορία αλλοιώνει και εν τίνι μέτρω ακυρώνει τα ιδιαίτερα συστατικά γνωρίσματα της ανθρώπινης οντολογίας, όπως το γέλιο, το χαμόγελο, το ηχόχρωμα της φωνής, αποπροσωποποιεί τον άνθρωπο ο οποίος στερείται της μοναδικής ταυτότητος του προσώπου του που τον καθιστά διακριτή μονάδα μέσα στο κοινωνικό σύνολο και για αυτό ρομποτοποιείται.
Τούτο γίνεται ευκολότερα αντιληπτό, όταν πολλοί άνθρωποι συγκεντρωθούν σε κλειστό χώρο με καλυμμένα τα πρόσωπά τους, σε αυτή την περίπτωση, στερούνται των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους γνωρισμάτων, χάνουν την προσωπική τους αυτοτέλεια, ομογενοποιούνται και για να μπορούν να διακρίνονται, λαμβάνουν, αντί για όνομα που προϋποθέτει πρόσωπο, αριθμό που προϋποθέτει α-πρόσωπη και ά-βουλη μονάδα και επομένως αριθμοποιούνται και μαζικοποιούνται.
Όμως το ανθρώπινο πρόσωπο πλάστηκε κατ΄ εικόνα του Πανάγιου Τριαδικού Θεού για να είναι ακάλυπτο και χαρωπό και να δοξολογεί τον Δημιουργό, όπως πλάστηκε ομοίως και ο ίδιος ο άνθρωπος ελεύθερος, με δυνατότητα επιλογών, με ανεξάρτητη σκέψη, βούληση και με απαραβίαστη την προσωπική του συνείδηση. Συνεπώς κάθε κρατική εξουσία που επιχειρεί να επιβάλλει στους πολίτες την υποχρεωτική χρήση μάσκας, με την απειλή διοικητικών κυρώσεων, με την καλλιέργεια του φόβου και με τον συνεχή βομβαρδισμό τηλεοπτικών εικόνων που εμφανίζουν τους ανθρώπους μασκοφορεμένους, αντιστρατεύεται ουσιαστικά το σχέδιο του Θεού που έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο και με ακάλυπτο το πρόσωπο. Επομένως απροκάλυπτα θεομαχεί.
Επίσης η επιβαλλόμενη εκ μέρους της κυβέρνησης υποχρεωτική μασκοφορία προσβάλλει την συνταγματική αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξίας και με ένα άλλο πιο ύπουλο και μοχθηρό τρόπο, αφού αναιρεί μια ειδικότερη πτυχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δηλ. το δικαίωμα του ελεύθερου αυτοκαθορισμού του προσώπου μας. Το κράτος, υπό την επίφαση της προστασίας της δημόσιας υγείας, παρεμβαίνει κατά τρόπο αυταρχικό και ανεπίτρεπτο που προσιδιάζει στα πλέον σκοτεινά και απάνθρωπα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αποκτά κυριαρχική και ελεγκτική βιοεξουσία επί του προσώπου, ως μέρους του ανθρωπίνου σώματος, στοιχείο που ασφαλώς προδικάζει και την μελλοντική κυριαρχία του επί του ολοκλήρου ανθρώπινου σώματος και δη επί του ανθρωπίνου γονιδιώματος.
Η υφιστάμενη και εντός ολίγου χρόνου πλήρως αποκαλυπτόμενη υγειονομική δικτατορία επιδιώκει σταθερά τον πλήρη έλεγχο των ψυχών και των σωμάτων των πολιτών στο όνομα της ιατρικής επιστήμης.
Ποιο είναι το νόημα της υποχρεωτικής μασκοφορίας ενός πεζού σε ένα δρόμο με περιορισμένη κυκλοφορία ανθρώπων και πως ακριβώς απειλείται το «υπέρτατο αγαθό της δημόσιας υγείας» στην περίπτωση της μη τήρησης του μέτρου; Ποιο είναι το νόημα της απαγόρευσης κυκλοφορίας πεζών κατά την διάρκεια των νυχτερινών ωρών στους έρημους δρόμους και πως απειλείται το «υπέρτατο αγαθό της δημόσιας υγείας» στην περίπτωση της μη συμμόρφωσης; Ποιο είναι το νόημα της υποχρεωτικής μασκοφορίας τριών επιβατών σε ένα λεωφορείο που ο πρώτος επιλέγει να καθίσει στις μπροστινές θέσεις πίσω από τον οδηγό, ο δεύτερος στέκεται όρθιος στην μέση και ο τρίτος αναπαύεται σε μια άκρη στο βάθος του λεωφορείου; Με ποιο ακριβώς τρόπο, οι τρεις αυτοί «ασυνείδητοι πολίτες» τραυματίζουν το αγαθό της δημόσιας υγείας; Υπερασπιζόμαστε ή αντιθέτως προκαλούμε ανήκεστο βλάβη στην δημόσια υγεία και ειδικά στην ευαίσθητη υγεία των παιδιών, όταν επιβάλουμε σε αυτά με απύθμενη σκληρότητα και αναλγησία να φορούν την μάσκα τους ακόμα και κατά την διάρκεια του διαλείμματος; Μήπως μπορούν να τρέξουν, να γελάσουν, να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να χαρούν φορώντας συνεχώς την μάσκα στο πρόσωπό τους; Διερωτήθηκε ποτέ ο κ. Μητσοτάκης, αν εφέτος οι δάσκαλοι της πρώτης δημοτικού γνωρίσουν τα προσωπάκια των μαθητών τους; Προφανώς το αντιμετωπίζει με παγερή αδιαφορία. Αλλά μάλλον εγώ, κατά τον κ. Μητσοτάκη, για να διακατέχομαι από ανάλογους προβληματισμούς και ανησυχίες ανήκω στους «ψεκασμένους». Αν όμως ο ψεκασμός είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να διατηρήσω την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την συμπόνια, το ενδιαφέρον και την αγάπη προς τον πλησίον μου, τότε με μεγάλη μου χαρά να ψεκάζομαι συχνότερα!
Για τον ψύχραιμο όμως παρατηρητή εγείρεται ένα κρίσιμο ερώτημα: Μήπως με πρόσχημα τον ιό, οι κυβερνήσεις λαμβάνουν μέτρα και αποφάσεις που ωστόσο δεν συσχετίζονται άμεσα με την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, απλώς και μόνο για να επιβάλλουν την θέλησή τους στους πολίτες και να επιβεβαιώσουν την εξουσία τους;
Κατά την άποψη του γράφοντος είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η καθολική και εκτεταμένη επιβολή της υποχρεωτικότητας της χρήσης και εφαρμογής της μάσκας σε κάθε δημόσια πτυχή της ανθρώπινης δραστηριότητας, δεν έχει ως αντικειμενικό στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας αλλά συνιστά ένα κοινωνικό πείραμα παγκοσμίου εμβέλειας με απώτερο σκοπό την υποταγή, τον έλεγχο και την παρακολούθηση των πολιτών.
Η μάσκα μετατρέπεται σε σύμβολο της επερχόμενης υγειονομικής τυραννίας που σηματοδοτεί το πέρασμα από μια ελεύθερη, ανοιχτή, δημοκρατική κοινωνία σε μια δυστοπική, ανελεύθερη, φοβισμένη και ολοκληρωτική. Όταν ένα κράτος χρησιμοποιεί την αστυνομία για την διενέργεια αστυνομικών ελέγχων για την ανάσχεση της διασποράς του ιού αυτομάτως σημαίνει ότι ο ιός παύει να αφορά την δημόσια υγεία και γίνεται ζήτημα που αφορά πρωτίστως και καίρια την δημοκρατία και τις συνταγματικές ελευθερίες.
Σήμερα όμως ο άνθρωπος δέχεται μια ασύλληπτης διαστάσεως επίθεση. Κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, πριν από την προέλαση του πεζικού, προηγείται η προπαρασκευή με σφοδρά και καταιγιστικά πυρά του πυροβολικού που ανασκάπτουν κυριολεκτικά την γη, προκαλώντας τον τρόμο στους στρατιώτες του αντίπαλου στρατού που αγωνίζονται να προφυλαχθούν καταφεύγοντας σε υπόγεια ορύγματα.
Τα πυρά του πυροβολικού συμβολίζουν τα καταιγιστικά τηλεοπτικά μηνύματα, τις τηλεοπτικές εκπομπές, τον ορυμαγδό των ειδήσεων, την διαρκή και επαναλαμβανόμενη πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ (μέσα μαζικής επιρροής και εξαπάτησης), ενώ εμείς οι πολίτες που δεχόμαστε τον καταιγισμό των «τηλεοπτικών πυρών», αντιστοιχούμε προς τους τρομοκρατημένους στρατιώτες και ο επερχόμενος μαζικός εμβολιασμός του παγκόσμιου πληθυσμού παραλληλίζεται με την επίθεση και την προέλαση του εχθρικού πεζικού.
Η γη που ανασκάπτεται από τα «τηλεοπτικά πυρά» συμβολίζει τον νου και την ψυχή του ανθρώπου. Αν ο «αόρατος εχθρός» επικρατήσει στο νου του ανθρώπου, θα τον υποτάξει. Αν διασπείρει τον φόβο στην ψυχή του, θα τον χειραγωγήσει. Αν ο άνθρωπος ηττηθεί διανοητικά, σταματά να σκέπτεται και να ασκεί κριτικό έλεγχο, αν ηττηθεί μέσα στην ψυχή του από τον φόβο, τότε πειθαρχεί και υπακούει. Τα υπόγεια ορύγματα συμβολίζουν τα Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δηλαδή κυρίως την μετάνοια, την προσευχή, την εξομολόγηση, την Θεία Κοινωνία.
Πιο πάνω ανέφερα ότι ο «αόρατος εχθρός» έχει ήδη κατορθώσει να ασκήσει κυριαρχική και ελεγκτική βιοεξουσία επί του προσώπου μας, ως ενός μέρους του ανθρωπίνου σώματος. Οι στιγμές που βιώνουμε είναι ιδιαίτερα κρίσιμες και ιστορικές. Ο «αόρατος εχθρός» έχει καταφέρει σχεδόν να επικρατήσει ολοκληρωτικά στο νου και στην ψυχή των ανθρώπων και ως εκ τούτου εμφανίζεται νομοτελειακά ως επόμενη επιδίωξή του, να κυριαρχήσει όχι μόνο στο πρόσωπό μας, αλλά και στο ανθρώπινο γονιδίωμά μας.
Ο Γαλλος ιολόγος Etienne Decroly, διευθυντής ερευνών στο CNRS [Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών] αναλύει τις αρχικές ανακοινώσεις σχετικά με την κυκλοφορία του νέου εμβολίου κατά του κορωνοϊού απαντώντας σε ερωτήσεις της δημοσιογράφου. Τα κυριότερα αποσπάσματα της συνέντευξης παρατίθενται αμέσως κατωτέρω:
«Ένα εμβόλιο «90% αποτελεσματικό». Τι σημαίνει αυτό;
Etienne Decroly: Προς το παρόν, δεν γνωρίζουμε πολλά για αυτό το εμβόλιο. Τα αποτελέσματα δίνονται μέσω δελτίου τύπου και όχι μέσω επιστημονικής ανακοίνωσης. Είναι δύσκολο να εξαχθούν συμπεράσματα.
Τέλος πάντων, έχουμε μια καλή είδηση;
Etienne Decroly: Ναι, φυσικά, έχουμε μια καλή είδηση. Μέχρι τώρα, ο ΠΟΥ περίμενε ένα εμβόλιο 50% ή ακόμη και 60% αποτελεσματικό. Η απόδοση 90% είναι πολύ καλή. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ειλικρινά ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη να περιμένουμε. Πρέπει να δείξουμε περισσότερη αυτοσυγκράτηση και απαιτούνται περισσότερες πληροφορίες για να αναλύσουμε αυτά τα αποτελέσματα.
Έχουμε βιώσει ποτέ τόση πρόωρη χρήση εμβολίου;
Etienne Decroly: Δεν ακούστηκε. Κανονικά, η τρίτη φάση διαρκεί δύο έως τρία χρόνια. Σήμερα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε όλες τις πληροφορίες και προφανώς δεν έχουμε πληροφορίες σχετικά με τη διάρκεια της προστασίας που σχετίζεται με αυτό το πιθανό εμβόλιο.
Τι ακριβώς είναι η τεχνολογία «αγγελιοφόρος RNA» στην οποία βασίζεται αυτό το εμβόλιο;
Etienne Decroly: Ο «αγγελιοφόρος RNA» είναι ένα μόριο που επιτρέπει στα κύτταρα μας να συνθέσουν πρωτεΐνες. Στα κύτταρα μας, όταν πρέπει να αναπαραχθεί μια πρωτεΐνη, οι πληροφορίες μεταφέρονται επομένως από ένα «αγγελιοφόρο RNA».
Στην περίπτωση του εμβολίου, η τεχνολογία που χρησιμοποιείται από την Pfizer και τη BioNtech συνίσταται στην έγχυση ενός συνθετικού μορίου «αγγελιοφόρου RNA», ώστε τα κύτταρά μας να παράγουν μία από τις πρωτεΐνες του ιού (στην περίπτωσή μας η πρωτεΐνη S που σχηματίζει τη δομή της κορώνας γύρω από τον ιό). Μόλις σχηματιστεί το RNA, το ανοσοποιητικό σύστημα θα είναι σε θέση να παράγει αντισώματα για να προστατευθεί από τον κορωνοϊό.»
Έχει δοκιμαστεί προηγουμένως αυτή η τεχνολογία εμβολίων;
Etienne Decroly: Όχι, είναι αρκετά καινοτόμος. Απ’ όσα γνωρίζω, δεν έχει παραχθεί ποτέ ανθρώπινο εμβόλιο με βάση αυτήν την τεχνική. Η κρίσιμη υγειονομική κατάσταση τους ώθησε να στραφούν σε αυτές τις καινοτόμες τεχνικές.»
Η επιβολή του εμβολιασμού θα συνοδευτεί από την απαίτηση ενός υγειονομικού διαβατηρίου και ψηφιακής ταυτότητας με επακόλουθο την ιχνηλάτηση των επαφών του πληθυσμού ολοκλήρου του πλανήτη. Όσοι δεν αποδέχονται τα μέτρα είναι πολύ πιθανό να περιοριστούν σε ιδιωτικές δομές απομόνωσης ή να τεθούν σε κατ΄ οίκον περιορισμό. (Βλέπε περισσότερα στο άρθρο του γράφοντος και του αναπληρωτή Καθηγητή Ποινικού Δικαίου του Δ.Π.Θ. Κωνσταντίνου Βαθιώτη, με τον τίτλο «Tρομοκράτης 2001 = πολίτης 2020» που πρωτοδημοσιεύθηκε στην Ενωμένη Ρωμηοσύνη). Κατά την διάρκεια της «πανδημίας» παρατηρείται αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και οι υπεύθυνοι των τραπεζών απαιτούν κινητά τηλέφωνα αναγνώρισης βιομετρικών χαρακτηριστικών για την «λειτουργική ασφάλεια» των συναλλαγών. Η επιστροφή στην κανονικότητα σημαίνει στην πραγματικότητα την μετάβαση στην ΝΕΑ κανονικότητα.
Ο Μίλτον Φρίντμαν (Milton Friedman, 1912 –2006), επιφανής Αμερικανός οικονομολόγος, συγγραφέας, ηγέτης της Οικονομικής Σχολής του Σικάγου και υπέρμαχος του φιλελευθερισμού φέρεται να έχει δηλώσει: «Μόνο μια κρίση πραγματική ή εκλαμβανόμενη ως πραγματική, παράγει πραγματική αλλαγή.»
Είναι γνωστό ότι φαινόμενο placebo (πλασέμπο) ονομάζεται εκείνο κατά το οποίο ένας ασθενής παρουσιάζει βελτίωση ενώ λαμβάνει ένα εικονικό φάρμακο, δηλαδή μια ουσία χωρίς πραγματική φαρμακευτική δράση για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει.
Μήπως επομένως κατά αντιστοιχία, κάποιος «αόρατος μαριονετίστας» με αφορμή το εικονικό φάρμακο, εμπνεύστηκε την διόγκωση και υπερμεγένθυνση της πανδημίας, ως παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, για τον ραγδαίο μετασχηματισμό του κόσμου και την επιβολή μιας πλανητικής υγειονομικής τυραννίας με ανομολόγητο στόχο τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων, τον έλεγχο και την παρακολούθηση των πολιτών δια της εφαρμογής των μέσων της υψηλής ψηφιακής τεχνολογίας;
Κάθε νουνεχής και ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει, πριν εμβολιαστεί, να διερωτηθεί: Μπορεί ένα εμβόλιο, ακόμα και αν εμφανίσει θεαματικά θεραπευτικά αποτελέσματα ως προς τους ασθενείς που νοσούν ήδη από τον κορωνοϊό, να τύχει γενικής εφαρμογής, χωρίς να προηγηθεί μακροχρόνια επιστημονική ανάλυση και κλινική μελέτη των άμεσων και έμμεσων παρενεργειών στην συνολική ανθρώπινη υγεία του γενικού ενήλικου και παιδιατρικού πληθυσμού;
Από την θέση αυτή υποβάλλουμε την πρόταση για την συγκρότηση μεικτής και αποδεδειγμένα ανεξάρτητης επιστημονικής επιτροπής που θα απαρτίζεται από ιατρούς παθολόγους, ιολόγους, μικροβιολόγους, παιδιάτρους και γενετιστές, η οποία θα υποβάλει στο ελληνικό κοινοβούλιο έγγραφη ιατρική πραγματογνωμοσύνη-πόρισμα και θα αποφαίνεται με αναλυτική και επιστημονική τεκμηρίωση για τα εξής θέματα: Α) Για τα δραστικά και τα εν γένει συστατικά που θα περιέχονται στο εμβόλιο Β) Για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του εμβολίου στον γενικό πληθυσμό (ενήλικες και παιδιά) και στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και Γ) Για τις άμεσες ή έμμεσες επιπτώσεις και τις βραχυπρόθεσμες ή μακροχρόνιες παρενέργειες στην συνολική ανθρώπινη υγεία του γενικού ενήλικου και παιδιατρικού πληθυσμού. Κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων της επιτροπής θα τηρούνται πρακτικά των συζητήσεων στα οποία θα έχει ελεύθερη πρόσβαση κάθε Έλληνας πολίτης.
Μόνο υπό συνθήκες απόλυτης διαφάνειας και νομιμότητας θα εξασφαλιστεί η κοινωνική ειρήνη η οποία είναι απαραίτητη κατά την διαχείριση και αντιμετώπιση των υγειονομικών κρίσεων.
Σε διαφορετική περίπτωση, η έναρξη της εμβολιαστικής διαδικασίας υπό καθεστώς διαφημιστικής καμπάνιας, «τηλεοπτικής ομηρείας» της κοινωνίας, απειλών για την άσκηση ποινικών διώξεων, εξουθενωτικών διοικητικών ποινών, εγκλεισμού των ασυμπτωματικών φορέων σε δομές απομόνωσης που καταβαραθρώνουν κάθε έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θα συναντήσει την καθολική κοινωνική οργή και δυσφορία που θα ακυρώσει τον φιλόδοξο κυβερνητικό σχεδιασμό.
Σε αυτήν την περίπτωση, κάθε Έλληνας πολίτης διατηρεί το ηθικό και νόμιμο δικαίωμα, υπακούοντας στην φωνή της συνειδήσεώς του, να αρνηθεί να εμβολιαστεί.
Κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940, η καλή και έγκαιρη προετοιμασία των ορυγμάτων αποτέλεσαν την βάση για την περίλαμπρη νίκη που στεφάνωσε τα ελληνικά όπλα. Τα πυρά του ιταλικού πυροβολικού μπορεί να κατέστρεφαν ολόκληρες δασικές περιοχές αλλά στην πραγματικότητα δεν κέρδιζαν σπιθαμή ελληνικής γης. Το ιταλικό πεζικό εξορμώντας μετά τον σφοδρό βομβαρδισμό, περίμενε ότι θα συναντήσει τα άψυχα κουφάρια των Ελλήνων στρατιωτών αλλά αυτοί έβγαιναν αιφνιδιαστικά από τα ορύγματα και τσάκιζαν τον ορατό εχθρό.
Βρισκόμαστε στο χρονικό σημείο λίγο πριν από την προέλαση του «αόρατου εχθρού» κατά του πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, του ανθρωπίνου γονιδιώματος. Ο «αόρατος εχθρός» θεωρεί ότι μετά τον πολύμηνο σφοδρό «τηλεοπτικό βομβαρδισμό» είμαστε πνευματικά και ψυχικά καταρρακωμένοι και έτοιμοι «με σηκωμένα τα μανίκια» να σπεύσουμε να εμβολιαστούμε.
Άραγε εμείς είμαστε έτοιμοι να «βγούμε από τα ορύγματα» και να ακυρώσουμε με ένα ΝΕΟ ΟΧΙ τα σχέδια του «αοράτου εχθρού»;