Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Ἠ μετωνυμία τῆς ἡμέρας
Ἡ μετωνυμία εἶναι τὸ σχῆμα λόγου ποὺ φανερώνει τὸ ἕνα ἀντὶ τοῦ ἄλλου μεταξὺ δύο ἀντικειμένων ἐμψύχων ἢ ἀψύχων ἢ γενικὰ μεταξὺ δύο ἐννοιῶν, ποὺ ἔχουν κάποιο κοινὸ γνώρισμα ἐξαρτήσεως. Ἔτσι λέμε: ὁ Ἄρης ἀντὶ πόλεμος, τὸ ράσο ἀντὶ ὁ κλῆρος.
Ἡ ἀρχαία πόλη Ἄβδηρα τῆς Θράκης, σύμφωνα μὲ τὴ μυθολογία, ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Ἡρακλῆ, γιὰ νὰ τιμηθῇ ἡ μνήμη τοῦ συντρόφου του Ἄβδηρου, ὁ ὁποῖος κατασπαράχθηκε ἀπὸ τὰ ἄλογα τοῦ Διομήδη. (Ἡροδότου Ἱστορίαι, 1, 168). Ἡ ἀφροσύνη τῶν Ἀβδηριτῶν ἦταν παροιμιώδης μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἀβδηρίτης κατέστη συνώνυμο τοῦ ἀνόητου.
Ἁβδηριτισμὸς λοιπὸν εἶναι ἡ ἀνόητη, ματαιόδοξη, ἀφελὴς ἐνέργεια ἢ συμπεριφορά: Ὁ πολιτικὸς ἀβδηριτισμὸς στὴν χώρα μας εἶναι ἐν ἀφθονίᾳ!