Στις λογοτεχνικές μου αναζητήσεις, τον τελευταίο καιρό, συνεχώς εμφανίζεται μπροστά μου και μ’ απασχολεί γόνιμα το ζήτημα της σχέσης που έχει η μορφή (η τεχνική) με την ουσία (το νόημα) στη λογοτεχνία, αλλά και στην τέχνη γενικότερα. Αφορμή στάθηκε η εμπειρία που αποκόμισα από την προσπάθειά μου να αποδώσω ποιητικά τους ύμνους του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού.
Οπωσδήποτε δεν θα είχες δίκαιο, αν περίμενες και απαιτούσες από το μοναχό να γίνει κοσμοδιορθωτής καθόσον «τα μοναστήρια δεν είναι τόπος αγιότητας, αλλά μετάνοιας. Είναι κοινωνία αγωνιζομένων και όχι κοινωνία τελείων ανθρώπων».
Σύνθεση: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Ερμηνεία: Μαρία Αναματερού
Η πανάρχαια τέχνη γλυπτικής με το ξύλο, αποτελεί χαρακτηριστική εκδήλωση της ελληνικής καλαισθησίας από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας. Το ξύλο ήταν το πρώτο υλικό που ο άνθρωπος χρησιμοποίησε σαν εργαλείο αλλά και σαν μέσο έκφρασης, δημιουργώντας ξύλινα είδωλα.
Στην εκπομπή «Ελένη» της Ελένης Μενεγάκη και στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο μίλησε ο Άρης Σερβετάλης, με αφορμή τον ρόλο του στην πολυσυζητημένη ταινία «Ο Άνθρωπος του Θεού».