Ἡ ἐξαγόρευση τῶν λογισμῶν ἔγκειται στήν ἀποκάλυψη τῶν λογισμῶν σέ ἕναν πνευματικό πατέρα. Ἡ ἐξαγόρευση δέν εἶναι ψυχανάλυση. Δέν ἐπιχειρεῖ κάποια ἐπαναφορά τοῦ παρελθόντος. Οἱ λογισμοί, πού πρόκειται νά ἐξαγορευτοῦν, εἶναι οἱ τωρινοί, οἱ παρόντες καί ἐνεργοί λογισμοί·* οἱ ἐπαναλαμβανόμενοι ἤ ὅσοι ἐμφανίζουν κάποια μονιμότητα στήν ψυχή. Ἡ ἐξαγόρευση πρέπει νά γίνεται συχνά καί τακτικά…
Τρεῖς μεγάλους ἐχθρούς ἔχει ἡ ψυχή μας· τόν παλαιό ἄνθρωπο, τόν κόσμο καί τόν διάβολο. Ὁ ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε: Τό σπουδαιότερο ὅπλο ἐναντίον τῶν παθῶν εἶναι ἡ περιφρόνησή τους, ἡ μή ἐνασχόληση μαζί τους. Ὅλη ἡ προσπάθειά μας θά πρέπει νά κατευθύνεται στό νά ἀγαπᾶμε τόν Θεό».
Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Ἐγώ τά πάθη τά βλέπω σάν δυνάμεις τῆς ψυχῆς. *Ὁ Θεός δέν δίνει ἐλαττώματα, ἀλλά δυνάμεις. Ὅταν, ὅμως, δέν ἀξιοποιοῦμε αὐτές τίς δυνάμεις γιά τό καλό, ἔρχεται τό ταγκαλάκι καί τίς ἐκμεταλλεύεται καί αὐτές γίνονται πάθη, καί ὕστερα γκρινιάζουμε, τά βάζουμε μέ τόν Θεό. Ἐνῷ, ἐάν τίς ἀξιοποιήσουμε, στρέφοντάς τες ἐναντίον τοῦ κακοῦ, μᾶς βοηθοῦν στόν πνευματικό ἀγῶνα»…