Μια ξεχωριστή πρωτοχρονιά | Κοντά σε ερημίτες βοσκούς στα ψηλά βουνά Πρωτοχρονιά στην ερημιά, μακριά από τον θόρυβο της πόλης, μαζί με τρεις μοναδικούς ανθρώπους που ζουν στον ορεινό Βάλτο της Αιτωλοακαρνανίας.
Σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Φτερόπυργου, το χωριό Κρυονέρια της Ορεινής Ναυπακτίας κρύβει μια ομορφιά που μαγεύει. Εκεί, ανάμεσα στα έλατα και τις καστανιές, συναντάμε τον κύριο Δημήτρη
Ἀπρόσιτη ἀετοφωλιὰ στὴν καρδιὰ τῶν Ἀγράφων, ἡ ἱστορικὴ μονὴ τῆς Σπηλιᾶς ἀποτελεῖ, αἰῶνες τώρα, πνευματικὸ φάρο μιᾶς εὐρύτερης περιοχῆς, ποὺ συνενώνει γύρω ἀπὸ ἕναν ὀρεινό, μοναδικὰ μεγαλειώδη ὄγκο τέσσερα γειτονικὰ γεωγραφικὰ συγκροτήματα: Τὴ βορεινὴ Εὐρυτανία, τὴν ὀρεινὴ Ἀργιθέα τῆς Καρδίτσας
Στο όμορφο ορεινό χωριό Δυτική Φραγκίστα στην Ευρυτανία, συναντήσαμε έναν άνθρωπο ιδιαίτερο, τον κύριο Ανδρέα. Σε μια συνέντευξη που μας παραχώρησε, μας ξενάγησε στην ιστορία της ζωής του, μιλώντας για τα παλιά δύσκολα χρόνια που έζησε.
Στον μικρό οικισμό Κατούσι στο νομό της Καρδίτσας, αντηχούν ακόμη οι ιστορίες της παράδοσης και της αλληλοβοήθειας. Εκεί, συναντήσαμε την κυρία Αμαλία, μια γυναίκα που αγαπά και νιώθει υπερήφανη για τον τόπο της.
Στο πανέμορφο ορεινό χωριό Δυτική Φραγκίστα στην Ευρυτανία, βρεθήκαμε σε μια συναρπαστική συνάντηση με την κυρία Σταυρούλα Ζήκα. Η κυρία Σταυρούλα είναι ένας πραγματικός θησαυρός του χωριού, ένας περήφανος φύλακας της τοπικής παράδοσης και ιστορίας.
Στην Ηπειρωτική Ελλάδα & τη Ρούμελη, συναντάμε εκπληκτικά έργα τέχνης που αντέχουν στο χρόνο, από επιδέξιους μαστόρους της πέτρας, τα οποία συνδυάζουν αρμονικά το περιβάλλον με την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας στην ορεινή Ελλάδα, βρεθήκαμε στην Ιστορική Βράχα Ευρυτανίας, όπου η κα Σοφία μας περιμένει με χαρά στο σπιτικό της, για να μας πει ιστορίες και να μας φτιάξει χειμωνιάτικη λαχανόπιτα στη γάστρα, όπως την παλιά εποχή…
Η μουσική τοπική παράδοση στα Ευρυτανικά χωριά, είναι εθνικά αναγνωρισμένη και συνηθίζεται να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά! Η αστικοποίηση δυστυχώς ανάγκασε πολλές φορές τους ανθρώπους, να αφήσουν τον τόπο τους με αποτέλεσμα τα χωριά να έχουν σχεδόν ερημώσει…
Οι άνθρωποι των ορεινών οικισμών της Ευρυτανίας πάλευαν σε όλη τους τη ζωή με την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης.Κατάφεραν πολλά βασισμένοι σε λίγα. Στα χωριά που κάποτε έσφυζαν από ζωή, σήμερα συναντάμε πόρτες κλειστές, πεσμένες στέγες και τοίχους ραγισμένους.
Η φτωχοποίηση των νοικοκυριών έχει πολλές παραμέτρους. Οι γεροντότεροι που έζησαν δύσκολα χρόνια, έχουν πολλά να μας πουν.
Η αγροτοδιατροφική δραστηριότητα σε συνδυασμό με τον ήπιο τουρισμό, την προβολή των μνημείων και του φυσικού περιβάλλοντος αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για τη διάσωση της ορεινής μας πατρίδας.