Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος – θεολόγος: Ἐκεῖ, στὴν Σαμάρεια, στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, ὅπου στάθηκε, γιὰ νὰ ξαποστάσῃ, συνάντησε τὴν Σαμαρείτιδα, ποὺ κατὰ τὴν καθημερινή της συνήθεια ἦρθε νὰ ἀντλήσῃ ὕδωρ. Αὐτὴ ἡ «τυχαία» συνάντηση ἔγινε ἀφορμὴ ἑνὸς διαλόγου μοναδικοῦ σὲ ἔκταση, σὲ δομὴ καὶ σὲ βάθος νοημάτων.
Ὁ Ἰησοῦς καί στή σημερινή περικοπή ὀνομάζει τόν Θεό Πατέρα. Ὁ Θεός δέν εἶναι ἕνα παντοδύναμο ἀλλά ἀπρόσιτο ὄν, ἀλλά εἶναι Πατέρας. Ἡ σχέση μας μαζύ του εἶναι σχέση τέκνων πρός τόν Πατέρα. Αὐτό προϋποθέτει τήν πατρική ἀγάπη, τήν στοργή, τήν πρόνοιά του πρός ἐμᾶς….
Καθώς διανύουμε τήν περίοδο μετά τήν Ἀνάσταση, ἡ Ἐκκλησία λουσμένη στό φῶς τῆς Ἀνάστασης ψάλλει: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός…». Οἱ συνέπειες τῆς Ἀνάστασης ἐπέρχονται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τό γεγονός τῆς Ἀνάστασης ἀφορᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους