Ο γερω–Δαμιανός ὁ Γρηγοριάτης ἦταν ρωμαλέος καί πολύ ἐργατικός. Εἶχε πολλά διακονήματα ἐξωτερικά καί τό Οἰκονομεῖον καί τό Δοχεῖον. Ἦ- ταν ἐκ χαρακτῆρος ζωηρός καί φωνασκῶν, ἀλλά καί πολύ εὐαίσθητος, στοργικός καί πονόψυχος. Ἦ-ταν μοναχός φιλακόλουθος, εὐλαβής καί συνεπής στά μοναχικά του καθήκοντα. Οὐδέποτε ἐξήρχετο τοῦ κελλίου του μετά τό Ἀπόδειπνο. Ἀρρώστησε ἀπό καρκίνο τοῦ προστάτη καί εἶχε ἀκατάσχετη αἱμορραγία. Ἔκανε μία γενική καί καθαρή ἐξομολόγηση. Παρακαλοῦσε σέ ὅλη του τήν ζωή νά κοιμηθῆ τοῦ Σταυροῦ, πού εἶναι ἀνοιχτοί οἱ οὐρανοί. Στήν ἀγρυπνία τῶν Θεοφανείων, πού πάλι εἶναι ἀνοιχτοί οἱ οὐρανοί, ζήτησε ἐπίμονα νά κοινωνήση πρίν ν᾿ ἀρχίση ἡ Λειτουργία, γιατί προεῖδε τήν κοίμησή του καί προεῖπε ὅτι, μετά δέν θά προλάβαινα. Ἐκοινώνησε καί ἐκοιμήθη τήν ὥρα πού χτυποῦσαν οἱ καμπάνες γιά τήν Λειτουργία τό ἔτος 1993.
Αποφθέγματα από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση