Τὸ σημαντικότερο γεγονὸς τῆς μακρόχρονης ἱστορίας τῆς πόλης καὶ ποὺ συνδέτεαι μὲ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι, εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσή της ἀπὸ τοὺς Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821.
Πάντα μὲ δυσκόλευε νὰ γράφω ἐκθέσεις. Ἐπειδὴ ὅμως τὸ γεγονὸς ποὺ ἔζησα ἦταν ἀληθινό, μοῦ εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ γράψω γι’ αὐτό. Μετὰ ἀπὸ μιὰ ἐπίσκεψη στὸν γυναικολόγο μου, ἐκεῖνος μοῦ εἶπε πὼς ἔχω μία κύστη στὴν ὠοθήκη καὶ πὼς ἔπρεπε νὰ ἀφαιρεθεῖ χειρουργικά.
Ἀπὸ τὶς ὡραιότερες περιόδους τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς εἶναι ἐκείνη ποὺ τὰ παιδιὰ τῆς οἰκογένειας βρίσκονται στὴν πρώτη σχολικὴ ἡλικία. Οἱ γονεῖς εἶναι νέοι, γεμάτοι ἐνέργεια καὶ δράση, τὰ παιδιὰ μποροῦν νὰ ὑπηρετοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ ὅλη ἡ οἰκογένεια χαίρεται καὶ ἀπολαμβάνει τὰ ἀγαθὰ τῆς ζωῆς κάτω ἀπὸ τὴν ἴδια στέγη.
Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθήσεις κοντά του, νὰ σοῦ πεῖ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ χαϊδέψεις, νὰ τὸ φιλήσεις. Νὰ χορτάσει ἀγάπη, νὰ ἠρεμήσει, νὰ γαληνέψει.
Κι ἂν τύχει καὶ εἶναι Ἕλληνας, πρέπει νὰ ἔχει τὸν πόθο νὰ κοιτάξει ἀπὸ πιὸ κοντὰ τί χρωστᾶμε καὶ τί δὲ χρωστᾶμε — ἀλλὰ νομίζω ὅτι χρωστᾶμε πολλὰ — στὸ σταυροδρόμι αὐτῆς τῆς Ἂκρης, ποὺ εἶναι συνάμα ἕνα ἀνυποψίαστο, γιὰ τοὺς περισσότερους, χωνευτήρι ρευμάτων Ἀνατολῆς, Βοριᾶ, Νοτιᾶ καὶ Δύσης.
Ὁ Παπαδιαμάντης ἦταν μοναχικός, τοῦ ἄρεσε ἡ ἡσυχία. Ἀλλὰ δὲν ἐφησύχαζε οὔτε ἒνιωθε καθόλου μόνος. Ο Kostas τοῦ facebook μᾶλλον ἔχει περισσότερους φίλους, δὲν εἶναι μοναχικός, μολαταῦτα οὐσιαστικὰ εἶναι πολὺ μόνος.
Εφτασε ὁ καιρός. Βρέθηκα στὰ μονοπάτια τοῦ Γένους. Περνάω μέσα ἀπὸ καστροπύλες καὶ ὀφικιάλιους μὲ χρυσὲς πανοπλίες καὶ εἰσέρχομαι στὴν καρδιὰ τοῦ Ρωμαίικου, τὸ Μεγάλο Κάστρο τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Ὁ ἀξιωματικὸς ἔδωσε μιὰ διαταγὴ ἀπόδοσης χαιρετισμοῦ καὶ τιμῆς: -Παρουσιάστε.
Διότι αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς πλοῦτος, αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη περιουσία, ὅταν ὁ ἄνδρας δὲν βρίσκεται σὲ διχόνοια μὲ τὴ γυναίκα του, ἀλλὰ εἶναι προσκολλημένοι ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, σὰν ἕνα σῶμα ἀκριβῶς.
Σ᾿ ὅλες τὶς κρίσιμες φάσεις τῆς μακραίωνης «ταραγμένης» ἑλληνικῆς ἱστορίας δὲν ἔλειψαν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἀφιέρωσαν τὴ ζωή τους στὸ νὰ «φυλᾶνε Θερμοπύλες».