Διά πολλῶν θλίψεων θά σωθῶμεν, παιδί μου· διότι ποῖος ἅγιος ἡγίασε ἤ ἄνθρωπος ἐσώθη, χωρίς νά περάσῃ ἀπό τό καμίνι τῶν διαφόρων πικριῶν; ἄν ἐδῶ πικρανθῶμεν, ἐκεῖ, εἰς τόν ἄλλον κόσμον, ὁ Χριστός μας θά μᾶς γλυκάνῃ μέ τήν τόσον ὄμορφον βασιλείαν Του.
Τίποτε δὲν μᾶς κάνει νὰ ὑποφέρουμε τόσο καὶ νὰ ἀμφιβάλλουμε, ὅσο τὸ νὰ νομίζουμε πὼς μάταια καὶ ἄσκοπα κοπιάζουμε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ…
Σκοπός είναι να ζούμε ορθόδοξα, όχι απλώς να μιλούμε ή να γράφουμε ορθόδοξα. Γι’ αυτό, βλέπεις, ένα κήρυγμα δεν πληροφορεί, δεν αλλοιώνει τον άλλον, όσο καλό κι αν είναι, αν ο ιεροκήρυκας δεν έχει βίωμα.Το να σκεφτώμαστε ορθόδοξα είναι εύκολο∙ το να ζούμε όμως ορθόδοξα θέλει κόπο. Μια φορά ένας θεολόγος είχε κάνει μια ομιλία και είχε πει να πάνε να δώσουν αίμα…..
Ανηφορίζοντας από τη Γεσθημανή στο όρος των Ελαιών, συναντά κανείς το μοναστήρι του αββά Αβραμίου. Σ’ αυτό το μοναστήρι ηγούμενος ήταν ο αββάς Ιωάννης ο Κυζικηνός. Τον ρωτήσαμε λοιπόν μία μέρα: «Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;»