Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ»

Δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ δείχνουν ότι η εμπιστοσύνη στους φορείς της δημόσιας υγείας έχει δεχθεί μεγάλο πλήγμα μετά τον κορωνοϊό… Η υπερεκτίμηση της “επιστήμης” κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού -όπου η επιστήμη ήταν πραγματικά ανάμεικτη με την πολιτική- κινδυνεύει να μειώσει την εμπιστοσύνη σε άλλους τομείς όπου η επιστήμη είναι πραγματικά ξεκάθαρη.

Η επέλαση της επιστήμης στο πεδίο της πολιτικής είναι τρομακτικά επικίνδυνη! Το βλέπουμε πρωτίστως στις γερμανικές κουλτούρες, όπου η επιστημονική απαίτηση να μπαίνουν τα πάντα σε γνώμονες (νόρμες) κυριαρχεί πάνω στην κοινωνική ηθική και στο νόμο. Η απαίτηση: “Πρέπει να το κάνεις, διότι είναι νορμάλ!…”

…αντιμετώπισαν τον αγώνα κατά του ιού σαν ένα πόλεμο – δικαιολογώντας έτσι την καταστολή κάθε διαφωνίας… η κυβέρνηση ξεκίνησε να λέει ότι ακολουθεί την επιστήμη σαν να ήταν ένα σταθερό σώμα αποκεκαλυμμένης αλήθειας. Κανένας που γνωρίζει έστω και κάτι σχετικά με την επιστήμη δε θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο, εκτός και αν είχε εμπλακεί σε μία εσκεμμένα παραπλανητική εκστρατεία δημόσιου εξαναγκασμού.

Ελπιδοφόρος Σωτηριάδης: «Αν δεν μιλούσαμε θα προδίδαμε την επιστήμη που σπουδάσαμε. Δεν μπορούσα να παραμείνω σιωπηλός μπροστά στον παραλογισμό»

Αντί να υπάρξει η κλασική σύγκρουση (θέση-αντίθεση) των διαφορετικών επιστημονικών απόψεων, πράγμα που αποτελεί την καρδιά της σύγχρονης επιστημονικής μεθοδολογίας, ώστε να ξεκαθαρίσει η αλήθεια απ’ την πλάνη και να οδηγηθούμε στην υγιή σύνθεση, συνέβη μια πρωτοφανής στα σύγχρονα επιστημονικά χρονικά δίωξη της αντίθετης άποψης, με χαρακτήρες ακραίου bullying

Όταν όμως γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια τα δεδομένα, και υποστηρίζεις θεωρίες που όχι μόνο δεν επιβεβαιώνονται αλλά καταρρίπτονται κιόλας στην πράξη, και παρόλα αυτά συνεχίζεις να επικαλείσαι την επιστήμη, τότε ακολουθείς την αίρεση της επιστημοθρησκείας…

Μετά την ανακήρυξη του πολέμου κατά του «αόρατου εχθρού», το Μάρτιο του 2020, οι ηγέτες όλων των κρατών ενήργησαν συντονισμένα, ώστε να αναχαιτίσουν την πορεία της πανδημίας, αφαιρώντας σταδιακά όλο και περισσότερες ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών. Έτσι, αποφασίζοντας να παίξουν τον ρόλο του προστάτη-γονέα…

Η αφαίρεση περιεχομένου που θεωρείται “fake” (ψεύτικο) ή λανθασμένο με στόχο τον περιορισμό της ικανότητας των απλών ανθρώπων να κρίνουν από μόνοι τους την κάθε πληροφορία απλά πυροδοτεί την πόλωση και τη δυσπιστία…Η ιδέα διαιτητών που επιλέγουν τι είναι ορθό και απορρίπτουν ό,τι θεωρούν λανθασμένο είναι η πλέον άσχετη και ξένη έννοια με την επιστήμη. Χωρίς τη δυνατότητα να γίνονται λάθη ή να γίνονται (ή να βελτιώνονται) ανακριβείς υποθέσεις, δεν υπάρχει επιστήμη.

Πόσο ανεξάρτητη τελικά είναι η επιστήμη; Ποιος χρηματοδοτεί την επιστήμη; Πίσω από τις γραβάτες και τα επιστημονικά συνέδρια συχνά υποκρύπτονται άλλου είδους συμφέροντα…Την επόμενη εβδομάδα συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη σύλληψη του χημικού και πρωτοπόρου της νανοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Charles Lieber με την κατηγορία ότι είπε ψέματα στις ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ σχετικά με τους οικονομικούς δεσμούς του με την Κίνα.

Όταν διεκδικούν το “αδιαμφισβήτητο” άνθρωποι που έχουν υποστηρίξει ότι οι μάσκες είναι ασφαλείς επειδή τα μόρια οξυγόνου είναι μικρότερα από τους πόρους της μάσκας, ότι το 1/3ο των παιδιών με νόσηση από τη μετάλλαξη Δ θα μπει σε ΜΕΘ, ότι το εμβoλιo προστατεύει και από τις θρομβώσεις, ότι οι επόμενες 2 εβδομάδες είναι κρίσιμες (μετά από 18 μήνες κρισιμότητας), ότι με 25 μαθητές ανά τάξη είναι μικρότερη η διασπορά σε σχέση με 15, ότι το τείχος ανοσίας έρχεται, και ότι οι Σουηδοί είναι δολοφόνοι ενώ εμείς επιτυχημένοι με τους ίδιους θανάτους αλλά με πολλαπλάσιες κοινωνικές καταστροφές, τότε θα μπορούσαμε (με τεράστια επιείκεια) να μιλήσουμε για μια άνευ σημασίας κωμωδία…

Σε εκτεταμένο άρθρο στο φύλλο της προηγούμενης Κυριακής, η εφημερίδα (Die Welt) αποκαλύπτει πώς το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών με εισηγήσεις κατά παραγγελία και πολιτικές σκοπιμότητες κατάφερε να δικαιολογήσει τη χρονική επέκταση του πρώτου lockdown.