Τσελεγγίδης (Καθηγητής Δογματικής): Πειθαρχεῖν Θεῷ ἢ Ἀνθρώποις
Οἱ ἀποφάσεις ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Συνόδων ὑπόκεινται στήν ἁγιοπνευματική κρίση τῆς δογματικῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς ἀνά τόν κόσμο Ἐκκλησίας. Ὡς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας νοοῦνται ὅλοι οἱ πιστοί –κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί- οἱ ὁποῖοι, δυνάμει τοῦ Ἁγίου Χρίσματός τους, ἐπικυρώνουν ἤ καί ἀπορρίπτουν τίς δογματικές ἀποφάσεις τῶν Συνοδικῶν Ἐπισκόπων…
Ἡ πίστη, στὴν ὁποία ἐπιμένουν νὰ ἀναφέρονται τὶς ἡμέρες αὐτὲς συνεχῶς στὰ κηρύγματὰ τους οἱ ἱεράρχες, χωρὶς καμιὰ ἀναφορὰ στὴν εὐλάβεια, ὡς ἑλιγμό, γιὰ νὰ πείσουν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ περὶ τῆς ἀθωότητας τῶν πονηρῶν ἐπινοήσεων τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους καὶ νὰ δικαιολογήσουν συνάμα τὴν ἄνομη συνέργειά τους μὲ τὸ ἀντιεκκλησιαστικὸ κατεστημένο, εἶναι «ἄσφαιρη» καὶ κολοβωμένη!
Ἐν ὄψει τῆς ἐπικείμενης συγκλήσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ὡς ἐλάχιστο μέλος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί ὡς καθηγητής τῆς Δογματικῆς Θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, θά ἤθελα…
Γιατί νά ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά πεθαίνουν νέοι καί μικρά παιδιά; Θά ὑπάρξει Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν; Ποιός ἄνθρωπος εἶναι πραγματικά ἐλεύθερος καί εὐτυχισμένος; Τί σημαίνει πραγματική ἐλευθερία καί πῶς ἀποκτᾶται;