Αποφθέγματα από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

    Ο πα­τήρ Πρό­δρο­μος, κα­λο­γέ­ρι τοῦ πα­πα–Χα­ρά­λαμ­που  Ἡ­γου­μέ­νου τῆς Δι­ο­νυ­σί­ου  καί ἀρ­γό­τε­ρα Νε­ο­σκη­τι­ώ­της, προ­σευ­χό­ταν ὧ­ρες μέ τήν εὐ­χή τοῦ Γέ­ρον­τός του καί ἀν­τι­με­τώ­πι­σε πολ­λούς πει­ρα­σμούς. Ἔ­πε­φτε νά κοι­μη­θῆ λί­γο καί ὁ δι­ά­βο­λος  τόν ξυ­πνοῦ­σε καί τόν χτυ­ποῦ­σε μέ­χρι πού τόν ἐ­ξαν­τλοῦ­σε ἀ­πό τό ξύ­λο καί τήν ἀ­γρυ­πνί­α.  

   Ὅ­ταν ἀ­κό­μα ἦ­ταν στό Μπου­ρα­ζέ­ρι, προ­σευ­χό­ταν γιά κά­ποι­ο πρό­σω­πο. Ἄ­κου­σε ἀ­πό πί­σω του ἕ­να φύ­ση­μα καί σχε­δόν πα­ρέ­λυ­σε· μπου­σου­λών­τας πῆ­γε στόν Γέ­ρον­τά του καί τοῦ τό δι­η­γή­θη­κε. Ὁ πα­πα–Χα­ρά­λαμ­πος τόν δι­ά­βα­σε, συ­νῆλ­θε καί τοῦ εἶ­πε νά μήν ξα­να­προ­σευ­χη­θῆ γι᾿ αὐ­τό τό πρό­σω­πο, ἀλ­λά θά προ­σευ­χό­ταν ὁ ἴ­διος, καί τόν ἔ­στει­λε γιά ὕ­πνο. Τό πρωΐ, ὅ­ταν ξύ­πνη­σε, τοῦ εἶ­πε ὁ πα­πα–Χα­ρά­λαμ­πος ὅ­τι καί αὐ­τός δει­νο­πά­θη­σε προ­σευ­χό­με­νος γι᾿ αὐ­τό τό πρό­σω­πο.

Εἶ­πε ὁ π. Πρό­δρο­μος: «Οἱ λο­γι­σμοί φεύ­γουν μέ τήν εὐ­χή. Δέν ἀν­τέ­χουν».

«Ὑ­πάρ­χει καί ἡ πνευ­μα­τι­κή ἱ­ε­ρω­σύ­νη· τά τρί­α στά­διά της εἶ­ναι κά­θαρ­ση, φω­τι­σμός, θέ­ω­ση. Ἐ­μεῖς οἱ μο­να­χοί ἄς ἔ­χο­υμε αὐ­τήν τήν ἱ­ε­ρω­σύ­νη, ἀ­φοῦ δέν ἔ­χο­υμε πά­ρει τήν μυ­στη­ρια­κή. Οἱ ἱ­ε­ρεῖς πρέ­πει ἐ­κτός ἀ­πό τήν χά­ρι τῆς ἱ­ε­ρω­σύ­νης νά ἔ­χουν καί προ­σω­πι­κή ἁ­γι­ω­σύ­νη, γιά νά μπο­ροῦν νά γι­α­τρεύ­ουν τούς ἀν­θρώ­πους σω­μα­τι­κά καί πνευ­μα­τι­κά».

«Ὁ δι­ά­βο­λος, τόν ἄπειρο πνευ­μα­τι­κά, προ­σπα­θεῖ νά τόν πλα­νή­ση καί νά τοῦ πα­ρου­σιά­ση τήν ἐ­νέρ­γεια τῆς πλά­νης σάν χά­ρι».

«Ἡ ὑ­πε­ρη­φά­νεια εἶ­ναι νο­ση­ρά κα­τά­στα­ση τῆς ψυ­χῆς. Ἕ­νας ὑ­γι­ής πνευ­μα­τι­κά ἄν­θρω­πος δέν πέ­φτει σέ ὑ­πε­ρη­φά­νεια, για­τί ξέ­ρει πώς, ὅ,τι κι ἄν ἔ­χη, εἶ­ναι δῶ­ρο τοῦ Θε­οῦ. Ἡ ὑ­πε­ρη­φά­νεια στόν ἄν­θρω­πο ἔρ­χε­ται ἀ­πό ἐ­λα­φρό­τη­τα τοῦ νοῦ».

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα