Ο πατήρ Πρόδρομος, καλογέρι τοῦ παπα–Χαράλαμπου Ἡγουμένου τῆς Διονυσίου καί ἀργότερα Νεοσκητιώτης, προσευχόταν ὧρες μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντός του καί ἀντιμετώπισε πολλούς πειρασμούς. Ἔπεφτε νά κοιμηθῆ λίγο καί ὁ διάβολος τόν ξυπνοῦσε καί τόν χτυποῦσε μέχρι πού τόν ἐξαντλοῦσε ἀπό τό ξύλο καί τήν ἀγρυπνία.
Ὅταν ἀκόμα ἦταν στό Μπουραζέρι, προσευχόταν γιά κάποιο πρόσωπο. Ἄκουσε ἀπό πίσω του ἕνα φύσημα καί σχεδόν παρέλυσε· μπουσουλώντας πῆγε στόν Γέροντά του καί τοῦ τό διηγήθηκε. Ὁ παπα–Χαράλαμπος τόν διάβασε, συνῆλθε καί τοῦ εἶπε νά μήν ξαναπροσευχηθῆ γι᾿ αὐτό τό πρόσωπο, ἀλλά θά προσευχόταν ὁ ἴδιος, καί τόν ἔστειλε γιά ὕπνο. Τό πρωΐ, ὅταν ξύπνησε, τοῦ εἶπε ὁ παπα–Χαράλαμπος ὅτι καί αὐτός δεινοπάθησε προσευχόμενος γι᾿ αὐτό τό πρόσωπο.
Εἶπε ὁ π. Πρόδρομος: «Οἱ λογισμοί φεύγουν μέ τήν εὐχή. Δέν ἀντέχουν».
«Ὑπάρχει καί ἡ πνευματική ἱερωσύνη· τά τρία στάδιά της εἶναι κάθαρση, φωτισμός, θέωση. Ἐμεῖς οἱ μοναχοί ἄς ἔχουμε αὐτήν τήν ἱερωσύνη, ἀφοῦ δέν ἔχουμε πάρει τήν μυστηριακή. Οἱ ἱερεῖς πρέπει ἐκτός ἀπό τήν χάρι τῆς ἱερωσύνης νά ἔχουν καί προσωπική ἁγιωσύνη, γιά νά μποροῦν νά γιατρεύουν τούς ἀνθρώπους σωματικά καί πνευματικά».
«Ὁ διάβολος, τόν ἄπειρο πνευματικά, προσπαθεῖ νά τόν πλανήση καί νά τοῦ παρουσιάση τήν ἐνέργεια τῆς πλάνης σάν χάρι».
«Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι νοσηρά κατάσταση τῆς ψυχῆς. Ἕνας ὑγιής πνευματικά ἄνθρωπος δέν πέφτει σέ ὑπερηφάνεια, γιατί ξέρει πώς, ὅ,τι κι ἄν ἔχη, εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὑπερηφάνεια στόν ἄνθρωπο ἔρχεται ἀπό ἐλαφρότητα τοῦ νοῦ».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα