38η. Εὐλογημένο μου παιδί, εὔχομαι ὁ Οὐράνιος Πατέρας νά σοῦ χαρίσῃ διάκρισιν, ὥστε νά ἠμπορῇς νά διακρίνῃς τήν ἀλήθειαν ἀπό τό ψεῦδος τοῦ διαβόλου.
Διά τόν πρῶτον λογισμόν πού μοῦ γράφεις σοῦ ἀπαντῶ: Ὁ Ἰώβ δέν ἦτο ἄμεμπτος; Δέν τό ἐδήλωσεν ὁ Θεός αὐτό; Διατί τότε ἐπέτρεψε τέτοιους πειρασμούς, ὥστε νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τοιαύτην δύσκολον θέσιν, πού νά καταρασθῇ τήν ἡμέραν τῆς γεννήσεώς του; Ἀλλά παράλληλα καί νά τόν διδάξῃ βέβαια, διότι ἔτσι συνηθίζει ὁ Κύριος, πρῶτα νά πειράζῃ καί μετά νά δείχνῃ τήν ἀγάπην Του. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν φαίνεται μόνον ὅταν θωπεύῃ, ἀλλά καί ὅταν ραπίζῃ. Ἄν μᾶς ραπίζῃ ὁ Οὐράνιος Πατέρας, φανερώνει μέ αὐτό ὅτι μᾶς ἀγαπᾷ.
Εἰς τούς ἐν θλίψει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ.
Εἰς τούς ἐν ἀναπαύσει τό πνεῦμα τοῦ διαβόλου.
Μᾶς παιδεύει πρόσκαιρα, διά νά μᾶς ἀναπαύσῃ αἰώνια καί νά μᾶς προσθέσῃ βάρος αἰωνίου δόξης!
Ἄν δέν μᾶς ἐλογίζετο παιδιά Του ὁ Θεός, δέν θά μᾶς ἔστελνε πειρασμούς· ἀλλά θά μᾶς ἄφηνε ἔτσι, ἀμορφώτους πνευματικῶς, χωρίς καμμίαν πρόνοιαν. Εἰς τόν ἄλλον κόσμον ὁ Κύριος εἰς μορφωμένους ψυχικῶς καί εἰς σοφούς εἰς τά πνευματικά παλαίσματα, θά δώσῃ σπουδαίας θέσεις κοντά Του· καί ἐπειδή καί ἡμᾶς τούς ἐλεεινούς μᾶς ἀγαπᾷ καί θέλει νά μᾶς τιμήσῃ, δι᾿ αὐτό ἐδῶ μᾶς μορφώνει πνευματικῶς, εἰς τό Πανεπιστήμιον τῆς μοναχικῆς σχολῆς. Ἀλλ᾿ ἡμεῖς ἄπειροι εἰς τήν Θείαν Πρόνοιαν, τά βάζουμε μέ τόν Θεόν, διατί νά μᾶς στέλλῃ πειρασμούς καί προσβάλλουμε τήν αἰωνίαν εὐτυχίαν μας μέ τήν ἀγνωσίαν μας.
Ἡ πνευματική μόρφωσις συνίσταται εἰς τήν ἀπαλλαγήν τῶν παθῶν καί δή τοῦ ἐγωϊσμοῦ.
Λοιπόν, παιδί μου, ἄς ἀγωνισθῶμεν νά μήν κατακρίνωμεν· νά λέμε: «εὐλόγησον καί νἆναι εὐλογημένον». Νά ἔχωμεν ἀγάπην γνησίαν· καί πότε ἔχομεν ἀγάπην γνησίαν; Ὅταν δέν κατακρίνωμεν τόν ἄλλον, ἀλλά τόν δικαιολογοῦμεν.
39η. Μή χάνῃς τό θάρρος σου, παιδί μου. Αἱ στερήσεις, πού ὑπομένομεν, ἀποβλέπουν εἰς τό νά μᾶς ἑτοιμάσουν τήν αἰώνιαν ἀπόλαυσιν τοῦ Οὐρανοῦ!
Ἡμεῖς ἐν γνώσει μας ὑστερούμεθα τά ἡδονικά τῆς ζωῆς αὐτῆς διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μας. Ἄν θέλωμε τά ἀπολαμβάνομεν ἐλεύθερα, ἀλλά ἑκούσια δέν τά δεχόμεθα, διά νά μας δοθῇ ἡ ἐρασμία ἀγάπη τοῦ ὑπεργλυκυτάτου Ἰησοῦ μας.
Ἡμεῖς, κόρη μου, ἔχομεν Νυμφίον ἀθάνατον καί αἰώνιον, πού διατηρεῖ τήν δόξαν τῆς παρθενίας ἀθάνατον. Ἄγγελοι ἐκλήθημεν νά γίνωμε, κόρη μου ἀγαπητή, καί δέν θά στερηθῶμεν τά ἡδονικά, τά ἁμαρτωλά; Δέν τοῦ ἀξίζει τοῦ Ἰησοῦ μας νά στερηθῶμεν τά βρωμερά διά τήν θεϊκήν Του ἀγάπην;
Λοιπόν ἀγωνίσου ἀξίως τῆς κλήσεως μέ ἀνδρείαν. Οἱ μάρτυρες ἔχυσαν τό αἷμά των διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μας, καί ἡμεῖς νά μή ἀντισταθῶμεν εἰς μίαν συχαμεράν ἡδονήν, κάλπικην;
Δόξασε τόν Θεόν εἰς τό σῶμα σου καί εἰς τήν ψυχήν σου.
Ἀγών μέχρι ἐσχάτων.
Ἔρρωσο, κόρη μου.
Ὁ Πατέρας σου.
40η. Μακάριος λοιπόν, τέκνον μου, ὅστις τά θλιβερά τῆς παρούσης ζωῆς τά διέρχεται μεθ᾿ ὑπομονῆς καί εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος διά τῶν τοιούτων λυπηρῶν προπαρασκευάζει τήν ἀθάνατον ψυχήν, ὅπως τήν καταστήσῃ ἀξίαν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας Του.
Παιδεύει ἐπί τό συμφέρον, ὅπως μεταλάβωμεν τῆς ἁγιότητος Αὐτοῦ. Βάρος αἰωνίου δόξης θησαυρίζει διά τῶν διαφόρων θλίψεων εἰς τούς ἀγαπῶντας Αὐτόν πιστούς δούλους Του.
Διά τοῦτο δέν χρειάζεται, οὔτε συμφέρει νά ἀγανακτῶμεν ἐν καιρῷ παιδείας Κυρίου· ἀλλά μέ ταπείνωσιν καί ὑπακοήν νά ὑπομένωμεν τά πάντα. Καί τοῦτο, διότι ἡ παιδεία Κυρίου ἔχει σκοπόν νά μᾶς χαρίσῃ τήν πολυτιμοτάτην ὑγείαν τῆς ψυχῆς μας.
Ὅπως ὁ ἰατρός παιδεύῃ τόν ἀσθενῆ μέ ἐγχειρήσεις, μέ πικρά φάρμακα, μέ ἐκκοπήν τῶν μελῶν τοῦ σώματος κλπ, μέ σκοπόν βέβαια νά τόν θεραπεύσῃ καί οὐχί νά τόν τυραννᾶ ἀπό κακίαν, οὕτω καί ὁ Θεός, ὡς Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, μᾶς θεραπεύει μέ παντοειδῆ φάρμακα, θλίψεις καί πόνους, ὅπως μᾶς χαρίσῃ τήν ψυχικήν ὑγείαν, πού εἶναι τό πλέον ἀγαθόν πού ὑπάρχει. Ἀλλ᾿ ὅσοι ἀγανακτοῦν καί δέν ὑπομένουν, ὡς καί ἐγώ, αὐτοί χάνουν τήν ψυχική ὠφέλειαν καί ἔτσι μόνον τούς πόνους κερδίζουν.
Ἐφ᾿ ὅσον λοιπόν ὁ Θεός κατά τέτοιον θαυμαστόν τρόπον μᾶς σώζει, ἔχομεν χρέος ἀπαραίτητον νά Τόν εὐχαριστῶμεν ἀδιαλείπτως καί νά εὐλογῶμεν τό Πανάγιον Ὄνομά Του. Καί τοῦτο ὄχι μόνον μέ τό στόμα, ἀλλά κυρίως μέ τά ἔργα μας, ὥστε κανένα ἔργο μας νά μή προσβάλῃ τήν θείαν μεγαλειότητα. Διότι, ἐάν μέ τά χείλη μας Τόν εὐλογῶμεν καί μέ τά ἔργα μας Τόν ὑβρίζωμεν, τότε ἐμπαίζομεν Τοῦτον.
Ἄς προσπαθήσωμεν νά μή λυπῶμεν τόν Χριστόν μας ἐν οὐδενί πταίσματι, ὥστε νά ἐπαναπαυθῇ τό Ἅγιον Πνεῦμα εἰς τά ψυχάς μας. Ἀμήν.
41η. Ἐδῶ εἰς αὐτόν τόν μάταιον κόσμον, παιδί μου, θά θλιβῶμεν, θά πικρανθῶμεν, θά πονέσωμεν. Μά ὅλα εἶναι δι᾿ ἕν χρονικόν διάστημα· εἶναι προσωρινά· μόνον εἰς αἰώνιον βαθμόν καί μέτρον νά μή μᾶς ἐγκαταλείψῃ ὁ Θεός καί δέν τά ὑπομείνωμεν.
Ὅταν πονᾷς καί θλίβεσαι, τόν Ἐσταυρωμένον νά μνημονεύῃς καί τότε θά εὑρίσκῃς πολλήν ἀνακούφισιν. Διότι ποῖος ἀτενίζων εἰς τόν Σταυρωθέντα καί ἀναλογιζόμενος τά πάθη Του, ἅτινα ὑπέρ ἡμῶν ἔπαθε, δέν θά εὕρῃ βάλσαμον εἰς τά πληγάς του, εἴτε ψυχικάς εἴτε σωματικάς;
Βλέπε καί σύ, τέκνον, ἄνω, ἐκεῖ εἰς τόν Γολγοθᾶν, ἐκεῖ ὅπου ἔδωσε τήν τροπαιοφόρον νίκην τό ἅγιον Ἀρνίον, ἵνα διά τοῦ Αἵματός Του πλύνῃ τά ἕλκη τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν παθῶν μας.
Ἡ εὐσπλαχνία Του εἶναι μεγάλη· ποτέ μή χάσῃς τό θάρρος σου εἰς Ἐκεῖνον, πού διά σέ ἐσταυρώθη.
Εὔχομαι τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν νά τήν διέλθῃς μέ λίαν ἀκμάζουσαν ψυχικήν καί σωματικήν ὑγείαν. Ἀμήν.
42α. «Οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν» πού μᾶς ἀναμένει. Χαῖρε, παιδί μου, χαράν μεγάλην, ὅτι ὁ ἀγαθός Θεός, εἰς Ὅν ἐλπίζομεν τήν σωτηρίαν μας, θά μᾶς ἀξιώσῃ νά εἴμεθα ὅλοι μαζί εἰς τήν οὐράνιον βασιλείαν καί νά λέγωμεν τά ρήματα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ «ὦ μακαρία ἡ χείρ, ἡ ταῦτα ποιήσασα». Ἡ ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἡ εὐφρόσυνος πόλις, ἡ ἀχειροποίητος, ἀναμένει τά τέκνα τοῦ Θεοῦ, διά νά τά περιθάλψῃ καί νά τά ξεκουράσῃ μέ τήν μεγάλην της ἀπόλαυσιν, τά τέκνα πού εἰς τήν ζωήν αὐτήν πάσχουν καί ὀδυνῶνται φέροντα τό σῶμα τό πολύμοχθον.
Τό Ἀρνίον τό σφαγιασθέν διά τήν ἰδικήν μας σωτηρίαν, Αὐτό θά λούσῃ καί ἡμᾶς με τό Πανάγιον Αἷμά Του, θά πλύνῃ τήν βρώμα τῶν ἁμαρτιῶν μας καί θά μᾶς ἀναπαύσῃ αἰώνια!
Βάστα, παιδί μου, γερά τόν Σταυρόν σου καί ἀνάβαινε τόν σωτήριον Γολγοθᾶν, ὁ Ὁποῖος θά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τήν ζωοφόρον Ἀνάστασιν, ὅταν θά σαλπίσῃ ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ ἡ μεγάλη σάλπιγξ καί θά φανερωθοῦν τά κρυπτά τῶν ἀνθρώπων. Τί μεγάλη καί ἁγία ἡμέρα διά τάς σωζομένας ψυχάς, διότι τότε θά ἀπολαύσουν πλήρως τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ! Τότε θά ἀνοιχθοῦν οἱ πνευματικοί θησαυροί τῆς ἀπείρου Θεότητος εἰς ἄπειρον ἀπόλαυσιν ἄνευ διακοπῆς εἰς αἰῶνας αἰώνων!
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ
ΕΚΔΟΣΙΣ:ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
https://www.panagiaglykofilousa.com/