Ο Χριστός Ετέχθη, χρόνια πολλά σε όλους ανεξαιρέτως (υβριστές και μη υβριστές),
γεμάτα με Φώτιση, Αγάπη και Υγεία!
Για λόγους ευσέβειας και πολιτισμού δεν θα αναφερθώ καθόλου στο περιεχόμενο της άκρως υβριστικής και ρατσιστικής ανάρτησης του κ. Μόσιαλου κατά του Προσώπου Της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και μάλιστα παραμονή της εορτής Των Χριστουγέννων. Εξάλλου είναι γνωστό το περιεχόμενό της. Δεν θα την αναπαράγω γιατί είναι ανάξια λόγου. (άραγε ο κος Μόσιαλος θα ύβριζε ποτέ τον Μωάμεθ με το ίδιο θάρρος που υβρίζει Την Παναγία και άραγε η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θα έβγαζε την ίδια ανακοίνωση υποστήριξης στον κ. Μόσιαλο ή όλοι τους θα το σκεφτόντουσαν από πριν πολύ καλά και πολλές φορές, εν όψει μάλιστα και των αντιδράσεων των μουσουλμάνων;;; ).
Τόσο στον κ. Μόσιαλο αλλά και συγκεκριμένα στους δήθεν “προοδευτικούς, δημοκράτες και ανθρωπιστές στοχαστές“, οι οποίοι υβρίζουν ρατσιστικά και αισχρά τα Θεολογικά πιστεύω ημών των Ορθοδόξων και που το μόνο που τους νοιάζει είναι να φτιάξουν ένα κουλτουριάρικο προφίλ για να είναι συμβατοί με την μόδα της εποχής, καθότι μάλλον φοβούνται την κοινωνική απόρριψη, θα ήθελα να τους επισημάνω και να τους υπενθυμίσω κάποια σημεία από την πλευρά του ορθού και φιλοσοφικού λόγου. Εξάλλου ο Νηπτικός Ορθόδοξος λόγος είναι γι αυτούς προφανώς εντελώς άγνωστος και μάλλον αποκρουστικός, (αν και με περίσσιο θράσος τολμούν να τον σχολιάζουν) οπότε η αναφορά σε αυτόν ίσως δεν θα έχει νόημα. Οπότε μιας και η ορθή σκέψη υποτίθεται ότι είναι το θεμέλιο της “επιστημοσύνης τους”, τότε ίσως μια προσέγγιση από την πλευρά αυτή να τους είναι πιο εύκολα αντιληπτή και πιο οικεία.
Είναι παραπάνω από γνωστό, ότι ο δυτικός ορθολογισμός των ψευδώνυμων “φώτων” της Γαλλικής Επανάστασης, εξέλαβε εντελώς εσφαλμένως το πνεύμα της ορθής σκέψεως και της φιλοσοφίας του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Οι Έλληνες ανέπτυξαν τον ορθό και φιλοσοφικό λόγο αλλά ποτέ όμως δεν απέρριψαν Τον Θεό! Πάντοτε ήταν ένθεοι και ευσεβείς, αν και έκαναν χρήση του ορθού λόγου. Αυτό το καίριο σημείο η δυτική ουμανιστική σκέψη (σε πλήρη αντίθεση με τον Βυζαντιακό Ελληνισμό – Ρωμηοσύνη ) ακόμη και σήμερα αδυνατεί εγγενώς να το κατανοήσει γιατί χάθηκε στον λαβύρινθο της Ελληνορωμαϊκής εποχής, όπου γεννήθηκε ο συγκριτισμός και το ανακάτεμα των φιλοσοφικών και θρησκευτικών τάσεων της εποχής. Τότε ήταν η εποχή, όπου το Ελληνικό πνεύμα διαστρεβλώθηκε πλήρως και στην θέση του μπήκαν ιδεολογικά ρεύματα γεμάτα σύγχυση όπως ο αγνωστικισμός, η αθεϊα, ο ερμητισμός κ.α.
Πάνω ακριβώς σε αυτό το στρεβλό θεμέλιο και έχοντας απεκδυθεί κάθε έννοια θεοσέβειας, η ουμανιστική – θεομάχος δυτική σκέψη εγκλώβισε τον άνθρωπο μέσα στην φυλακή των αισθήσεων, της αυτοπραγμάτωσης και αυτοθέωσης. Τον κατέστησε ένα άψυχο υλικό αντικείμενο. Τον έκανε να ερμηνεύει τα πάντα μέσα από το εντροπικό πρίσμα του εγωισμού του, μέσα από το θνητό “εγώ” του, μέσα από την εγωπάθεια. Τον εξαπάτησε κάνοντάς τον να πιστεύει μόνο σε ότι βλέπει και αντιλαμβάνεται μέσω των αισθητήριών οργάνων του και επιπλέον τον έκανε να πιστέψει, ότι τα συντρίμμια της σύγκρουσής του με τον θάνατο θα τα ενώσει μόνος του, αυτοανακηρύσσοντας τον εαυτό του Θεό στην θέση του Θεού. Είναι γνωστή εξάλλου αυτή η άποψη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης την οποία αποδέχεται και ο μετανθρωπισμός. Του διέρρηξε την ενότητα μεταξύ της καρδιάς και του νού και τον κατέστησε μία απλή ζωική μηχανή επιδεξιοτήτων και παραγωγής έργου, Του εκμηδένισε την αιώνια προοπτική της κατά Χάριν Θεώσεως.
Είναι πραγματικά τόσα πολλά τα σημεία στην αρχαία Ελληνική Γραμματεία περί ευσεβείας, αλλά εντελώς ενδεικτικά ας περιοριστούμε στα κάτωθι.
Θα ήταν λοιπόν πραγματικά ωφέλιμο να ανατρέξουμε πρώτα στον Πλάτωνα στον διάλογο “Θεαίτητος”, όπου ο Σωκράτης μιλώντας με τον Θεαίτητο αναφέρει επί λέξει :
(αρχαίο κείμενο)
ΣΩ. Χάριν οὖν μοι εἴσῃ ἐάν σοι ἀνδρός, μᾶλλον δὲ ἀνδρῶν ὀνομαστῶν τῆς διανοίας τὴν ἀλήθειαν ἀποκεκρυμμένην συνεξερευνήσωμαι αὐτῶν;
ΘΕΑΙ. Πῶς γὰρ οὐκ εἴσομαι, καὶ πάνυ γε πολλήν;
ΣΩ. Ἄθρει δὴ περισκοπῶν μή τις τῶν ἀμυήτων ἐπακούῃ. εἰσὶν δὲ οὗτοι οἱ οὐδὲν ἄλλο οἰόμενοι εἶναι ἢ οὗ ἂν δύνωνται ἀπρὶξ τοῖν χεροῖν λαβέσθαι, πράξεις δὲ καὶ γενέσεις καὶ πᾶν τὸ ἀόρατον οὐκ ἀποδεχόμενοι ὡς ἐν οὐσίας μέρει.
ΘΕΑΙ. Καὶ μὲν δή, ὦ Σώκρατες, σκληρούς γε λέγεις καὶ ἀντιτύπους ἀνθρώπους.
ΣΩ. Εἰσὶν γάρ, ὦ παῖ, μάλ’ εὖ ἄμουσοι·
(απόδοση στα νέα Ελληνικά)
ΣΩ. Θα μου χρωστάς λοιπόν ευγνωμοσύνη, εάν ερευνήσω από κοινού μαζί και ανακαλύψουμε την κρυμμένη αλήθεια της σκέψεως ενός ανδρός ή μάλλον ανδρών ονομαστών;
ΘΕΑΙ. Πώς δεν θα σου χρωστώ και μάλιστα πάρα πολλή;
ΣΩ. Παρατήρησε λοιπόν και πρόσεχε γύρω μήπως ακούσει κάποιος από τους αμύητους! Και αυτοί είναι εκείνοι, οι οποίοι νομίζουν, ότι τίποτε άλλο δεν υπάρχει εκτός εκείνου, το οποίο μπορούν να πιάσουν σφιχτά και με τα δύο τους χέρια και οι όποιες ενέργειες και γενέσεις και γενικά κάθε τί το αόρατο δεν αποδέχονται, ότι ανήκουν στην πραγματικότητα.
ΘΕΑΙ. Τότε Σωκράτη μιλάς για σκληρούς και ισχυρογνώμονες ανθρώπους.
ΣΩ. Είναι πράγματι παιδί μου, άνθρωποι εντελώς απαίδευτοι.
Στην συνέχεια θα ήταν σκόπιμο να αναφερθούμε σε δύο πολύ συγκεκριμένα σημεία από τις τραγωδίες “Ευμενίδες” και “Πέρσαι” του μεγάλου τραγικού ποιητή Αισχύλου, με την βαθειά Θεοσέβεια και αγάπη για την Δημοκρατία και την Ελευθερία.
Ο Αισχύλος λοιπόν στην τραγωδία “Ευμενίδες” στον στίχο 534 αναφέρει ότι :
(αρχαίο κείμενο)
ΧΟΡΟΣ : δυσσεβείας μὲν ὕβρις τέκος ὡς ἐτύμως
(απόδοση στα νέα Ελληνικά)
ΧΟΡΟΣ : της δυσσεβείας ο καρπός είναι η αδικία, όπως αλήθεια λέγεται
Επιπλέον ο Αισχύλος στην τραγωδία του “Πέρσαι” στους στίχους 820 έως 822 αναφέρει ότι:
(αρχαίο κείμενο)
ΔΑΡΕΙΟΣ : ὡς οὐχ ὑπέρφευ θνητὸν ὄντα χρὴ φρονεῖν. ὕβρις γὰρ ἐξανθοῦσ᾽ ἐκάρπωσεν στάχυν ἄτης
(απόδοση στα νέα Ελληνικά)
ΔΑΡΕΙΟΣ : δεν πρέπει, θνητός σαν να είναι κάποιος, να είναι υπερήφανος πέρα από το μέτρο, γιατί η υπεροψία, σαν ανθίση, θα καρπίση της καταστροφής το στάχυ
Θα ήθελα επίσης να υπενθυμίσω στον κ. Μόσιαλο και σε όλους τους δυτικόφρονες ορθολογιστές, οι οποίοι υβρίζουν τα Ιερά Της Ορθοδόξου Πίστεως, κάποια ελάχιστα ρητά από τους Επτά Σοφούς της αρχαίας Ελλάδος.
Ο Περίανδρος ο Κορίνθιος έλεγε :
– ” Εὐσεβείας ἔχου ” , δηλαδή να είσαι ευσεβής
– ” Ἁμαρτὼν μεταβουλεύου “, δηλαδή, όταν κάνεις λάθος, να μετανοείς
Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, έλεγε :
– ” Αρχή άνδρα δείκνυσι “, δηλαδή η εξουσία φανερώνει την ποιότητα του ανδρός
Ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος, έλεγε :
– ” Εὐσέβειαν φυλάσσειν” , δηλαδή να είσαι πάντα ευσεβής.
Αν ζούσε στην αρχαία Αθήνα ο κος Μόσιαλος και όλοι οι σύγχρονοι υβριστές, τότε θα ήταν σίγουρο, ότι θα αντιμετώπιζαν “γραφή ασεβείας”, δηλαδή θα πήγαιναν στα δικαστήρια με ποινική κατηγορία για ασέβεια προς Τον Θεό, θα άκουγαν ένα βαρύγδουπο “Εκάς οι βέβηλοι” και επιπλέον ΔΕΝ θα μπορούσαν να ασκήσουν δημόσιο αξίωμα. Όμως ζούν στην σημερινή Ελλάδα, η οποία είναι το αποτέλεσμα της ζυμώσεως της Ελληνικής Φιλοσοφίας με την Ορθόδοξη Πίστη, την οποία τόσο υβρίζουν. Ζούν στην Ελλάδα του πνεύματος, της αρχοντιάς και της αξιοπρέπειας, στην Ελλάδα του Βυζαντιακού Ελληνισμού – της Ρωμηοσύνης, ο οποίος είναι ο κρίκος που συνδέει πνευματικά την αρχαία Ελλάδα με την νεώτερη και σύγχρονη και έχει ως έδρα το Πρόσωπο Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, με κύρια στοιχεία Την Αγάπη και Την Συγχωρητικότητα. Ευτυχώς για εκείνους, γιατί Η Υπεραγία Θεοτόκος μεσιτεύει με Αγάπη και Πόνο για ΟΛΟΥΣ ακόμη και για τους υβριστές Της.
Εμείς σε όλη αυτήν την ασέβεια θα απαντάμε λέγοντας :
Χαῖρε, νύμφη ἀνύμφευτε….
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς…
Χαῖρε͵ σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν· χαῖρε͵ πιστῶν καταυγάζουσα φρένας….
Χαῖρε͵ τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα· χαῖρε͵ τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα….
Ρήτορας πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπὶ σοί͵ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τὸ πῶς, καὶ Παρθένος μένεις καὶ τεκεῖν ἴσχυσας; ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες πιστῶς βοῶμεν
Χαῖρε͵ φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε͵ τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα·
Χαῖρε͵ ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί · χαῖρε͵ ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί·
Χαῖρε͵ σκηνὴ τοῦ θεοῦ καὶ Λόγου· χαῖρε͵ ἁγία ἁγίων μείζων·
Θεοτόκε Παρθένε, Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, εὐλογημένη, σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
29-12-2021
Ρούντας Ναπ. Γεώργιος
Βιβλιογραφία:
– “Περί Μεσαίωνος και Βυζαντιακού Ελληνισμού” , Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως (ανατύπωση με εισαγωγή και σχόλια της Βαρβάρας Γιαννακοπούλου, ακαδημαϊκού στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας Θεολογική Σχολή Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών), Αθήνα 2001, ανάτυπο από το περιοδικό Ελληνορθόδοξος Βυζαντινός Πολιτισμός
-Πλάτωνος Θεαίτητος, εκδόσεις Πάπυρος, σειρά Τα άπαντα των αρχαίων Ελλήνων
– Αισχύλου Ευμενίδες, , εκδόσεις Πάπυρος, σειρά Τα άπαντα των αρχαίων Ελλήνων
– Αισχύλου Πέρσαι, εκδόσεις Πάπυρος, σειρά Τα άπαντα των αρχαίων Ελλήνων
– Εγκυλοπαιδικό λεξικό του Ηλίου, ηλεκτρονική έκδοση, εκδόσεις Τάλως
30/12/21