Οί χριστιανοί – εφώναζεν από τους άμβωνας της Αντιοχείας ο μεγαλύτερος Ιεροκήρυξ του χριστιανισμού – δεν πρέπει νά κοιμώνται, κάθ ην στιγμήν ό Σατανάς εργάζεται διά νά εκθεμελιώση τήν Κοινωνίαν. Οι χριστιανοί σωτήρες είναι τής πόλεως και κηδεμόνες κάι προστάται κάι διδάσκαλοι. Δεν πρέπει να αδιαφορήσουν απέναντι τού κακού πού απλώνεται εις την κοινωνίαν. Δεν πρέπει να σιγήσουν. Θα κηρύξουν τήν αλήθειαν μέχρι θανάτου καί θα προτιμήσουν να πέσουν αι κεφαλαί των, ως η κεφαλή του Ιωάννου τού Προδρόμου, υπερμαχούντες των δικαιωμάτων του Θεού εν μέσω γενεάς σκολιάς καί διεστραμμένης. Μέχρι ενός αγωνισθείτε υπέρ του Χριστού. Καί προσθέτω το αθάνατον «αρκεί εις άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον διορθώσασθαι δήμον». Δύναται ένας πιστός να διορθώση να σώσει μίαν πόλιν, μίαν Κοινωνίαν.Ώ! πόσην δύναμην εγκλείουν τα στήθη ενός πιστού οπαδού του Κυρίου που βαδίζει επάνω εις τα ίχνη του Εσταυρωμένου Λυτρωτού. Ή επίδρασίς του εις την Κοινωνίαν θα είναι τεραστία. Θ’ ακτινοβολή θείον φως μέσα εις τα σύγχρονα σκότη. Όταν προ πεντηκονταετίας περίπου ένας νεότερος ιεραπόστολος ο αείμνηστος πατήρ Ευσέβιος Ματθόπουλος διέσιζε την θεσσαλικήν πεδιάδα σπείρων τον ατίμητον σπόρον του Ευαγγελίου, μία ζωηρά έκδηλως αφύπνισις των ψυχών εσημειούτο εις τας πόλεις Λαρίσσης και Βόλου, Θεσσαλική δε εφημερίς, αναγράφουσα τα θαυμάσια αποτελέσματα της ιεραποστολής εκείνης, έκλειε το άρθρον της με το ρητόν τούτο του Ι. Χρυσοστόμου. Αλλά μήπως και το λαμπρόν εν Αθήναις θρησκευτικόν περιοδικόν «ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ» δεν είναι μία άλλη έμπρακτος απόδειξις της δυνάμεως ενός ατόμου; Ό Διευθυντής τού Περιοδικού τούτου δέν υπήρξε πλούσιος επιστήμων, επίσκοπος. Υπάρχει χριστιανός πιστεύων ότι διά του Ευαγγελίου θ’ αναγεννηθή ή Ελληνική Κοινωνία. Και καρπός του ζηλευτού τούτου χριστιανού υπάρχει το ανωτέρω περιοδικόν το οποίον επί μίαν τριαντακονταετίαν διαχύνει το φώς του Ευαγγελίου εις ολόκληρον την Πατρίδα μας. Ιδού τι έπραξε ο ζήλος ενός! Καί εάν το επέτρεπε ο χώρος του φυλλαδίου θ’ ανέφερον εκ της περιοδείας μου ως ιεροκήρυκος συγκινητικά παραδείγματα ζηλευτών χριστιανών, οι οποίοι απομεμονωμένοι εις διάφορα σημεία της υπαίθρου εργάζονται ακα μάτος διά την επέκτασιν της βασιλείας του Χριστού επί τής γής.Ψυχαί ευλαβείς. Πρός σας οπουδήποτε και αν της Ελλάδος μας κατοικείτε, πρός σας στρέφω τον λόγον. Μη σας φοβίζη το σημερινόν σκότος πού είναι απλωμένον επάνω εις την χώραν μας καί εις την ανθρωπότητα ολόκληρον. Τοιούτον σκότος και ακόμη χειρότερον εκάλυπτε άλλοτε τον πλανήτην μας. Το διέλυσεν ο Χριστός με μία φούχτα οπαδών του που έκλειον εις τα στήθη των την δημιουργόν δύναμιν της πίστεως. Τοιούτους μαχητάς ζητεί και σήμερον ο Χριστός. Ο καθείς εις το απέραντον μέτωπον της πίστεως και της απιστίας ας καταλάβη μίαν θέσιν και ας αγωνισθή υπέρ της Χριστιανικής ιδεολογίας, η οποία εφαρμοζομένη δύναται αυτή και μόνη να σώση τον κόσμον εκ βεβαίας καταστροφής. Αλλώς αδρανούντες και κοιμώμενοι θα είμεθα υπεύθυνοι δια την σημερινήν των Κοινωνιών εξαθλίωσιν. Διότι και ο ελάχιστος χριστιανός δύναται να πράξη πολλά, θείω έρωτι πυρπολούμενος. Το μαρτυρεί η Εκκλησιαστική Ιστορία είκοσι αιώνων. Το επιβεβαιούν αρκετά σύγχρονα παραδείγματα. Αγαπητοί αναγνώσται χριστιανοί της Ελλάδος. Δια την εξάπλωσιν της χριστιανικής μας ιδεολογίας πρέπει να έχωμεν «πλατειά σχέδια και υψηλές βλέψεις». Μέχρι ενός αγωνισθώμεν υπέρ του Χριστού. Σύνθημά μας κατά την κρισιμωτάτην ταύτην καμπήν της ανθρωπότητος ας είναι ό,τι συχνά έλεγε ο μέγας εξερευνητής και χριστιανός. LIVIGSTON «ΔΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΤΟΛΜΩ ΤΟ ΠΑΝ».(Γραπτή σύντομη ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Φυλλάδιο κατοχής “ΕΣΤΙΑ” φ. 24, εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 1945. Το επόμενο μαχητικό φυλλάδιο αριθμός φ. 25 μετονομάσθει “Χριστιανική Σπίθα”, εκδόθηκε 1 Νοεμβρίου 1945 και από τότε εκδίδεται μέχρι σήμερα).
«Αρκεῖ εἷς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον διορθώσασθαι δῆμον» (Χρυσόστομος).
«Τί να κάμω; Ένας είμαι! Το ρεύμα του κακού είναι ισχυρόν, παρασύρει τα πάντα και τους πάντας. Τί εμπορεί να κάμη. Εδώ χρειάζονται συνεργεία ολόκληρα πρός ηθικήν κάθαρσιν της Κοινωνίας. Χελιδών μία έαρ ου ποιεί…». Αυτά ακούει τις σήμερον από τα στόματα χλιαρών χριστιανών που και μόρφωσιν έχουν και θέσεις κατέχουν και ικανότητες έχουν διά να δράσουν χριστιανικώς υπέρ της Κοινωνίας. Παγόβουνα αυτοί θρησκευτικής αδιαφορίας ζητούν να ρίψουν χιόνι και εις τας ψυχάς εκείνων είς τας οποίας καίει ένας μικρός σπινθήρ από το πυρ εκείνο της πίστεως και της δραστηριότητος που ήθελε ο Κύριος να πυρπολή ημέραν και νύκτα τας ψυχάς των οπαδών του.
«Τί νά κάμω; Ένας είμαι …..». Αλλ’ εντελῶς άλλη γνώμη είχε ένας Μεγάλος Πατήρ τής Εκκλησίας μας, ό αθάνατος Χρυσόστομος. O Ιερός αυτός Πατήρ επίστευε και εκήρυττε ότι και έν μέσω της μεγαλυτέρας θρησκευτικής αδιαφορίας μία ψυχή, εις την οποίαν κοχλάζει το πύρ της πίστεως εις τον Ιησούν, δύναται να αντισταθή είς τό ρεύμα του κακού, να αγωνισθή υπέρ της αληθείας, νά θραύση τούς σιδηρούς κλοιούς της κακίας, να ελκύση καί άλλας ψυχάς πρός τον ουρανόν, καί να στήση τήν σημαίαν τού θριάμβου του Χριστού καί είς αυτό ακόμη τό ισχυρότερον φρούριο τού Σατανά.
Ό μελετών τήν πρώτην είς τούς Ανδριάντας ομιλίαν τού ιερού τούτου διδασκάλου θά δακρύση καί θά καλύψη τό πρόσωπόν τού από εντροπήν, διότι τό πνεύμα εκείνο τό μαχητικόν που διέκρινε τήν αγίαν εκείνην ψυχήν, δέν υπάρχει σήμερον είς τούς περισσοτέρους χριστιανούς μας.