Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Ἕνα λάθος ποὺ ἀγνοοῦν καὶ οἱ φιλόλογοι
Τὸ ρῆμα «διανύω» τὸ χρησιμοποιοῦμε εὐκαίρως ἀκαίρως ὅλοι μας. Λέμε: «Ἔχουμε πολὺν δρόμο νὰ διανύσουμε», «Διανύει τὸ πεντηκοστὸ ἔτος τῆς ἡλικίας του». Ἂν ὅμως θέλουμε νὰ χρησιμοποιήσουμε τὸν ἀόριστο καὶ ποῦμε: «Διένυσε 20 χιλιόμετρα», εἶναι σωστό; Ὄχι, δὲν εἶναι! Τὸ «διανύω» εἶναι σύνθετο ἀπὸ τὴν πρόθεση «διὰ» καὶ τὸ ρῆμα «ἀνύω». Τὸ ρῆμα «ἀνύω» παίρνει χρονικὴ αὔξηση: «ἤνυσα», καὶ τὸ «διανύω» ἐσωτερικὴ χρονικὴ αὔξηση, ἄρα τὸ ὀρθὸ εἶναι «διήνυσα» καὶ ὄχι «διάνυσα», ὅπως «διαρκῶ»-«διήρκεσα», «διενεργῶ»-διενήργησα», «ὑπάρχω»-«ὑπῆρξα», «ἀπάγω»-«ἀπήγαγα».