Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Ἡ φαινομενικὰ ἄγνωστη λέξη
Ἡ λέξη «ἄρουρα» εἶναι ἀκατανόητη στοὺς πολλούς. Δὲν εἶναι ὅμως καὶ τόσο ἄγνωστη ὅσο φαίνεται. «Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν», λέμε στοὺς Χαιρετισμούς. Καὶ ἂν δὲν εἶστε φιλακόλουθοι, μπορεῖ νὰ θυμᾶστε τὸν Ἀχιλλέα πού, ἐπειδὴ δὲν πολεμοῦσε, αἰσθανόταν «ἄχθος ἀρούρης», βάρος τῆς γῆς, δηλαδὴ ἄχρηστος. Ὅπως καταλάβατε «ἄρουρα» εἶναι ἡ γῆ. Ἄρα ἡ Παναγία εἶναι ἡ γῆ ποὺ βλαστάνει μὲ εὐφορία τοὺς Θείους οἰκτιρμούς. Ἡ ἄρουρα μᾶς ἔδωσε τὸ ἄροτρο καὶ τὸν ἀρουραῖο, τὸ ποντίκι τῆς γῆς.