Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Τὰ ἄνθη τοῦ λόγου
Τοῦ Μιχάλη Γκανᾶ
“Αὐτοὶ παιδί μου δέν”
δὲν σοῦ χαρίζουν οὔτε τὴ νύστα τους
ὅλο δὲν καὶ δὲν καὶ δέν-τρο δὲν φύτεψαν τὰ χέρια τους
δὲν χάϊδεψαν σκυλὶ γατὶ πουλάκι πληγωμένο
γυναῖκα ἄσχημη καὶ στερημένη
αὐτοὶ παιδί μου δέν
δὲν δίνουν τ’ Ἀγγέλου τους νερό
δὲν ἄκουσαν ποτέ
ἀνάκουστο κιλαϊδισμὸ καὶ λιποθυμισμένο
δὲν ἔπιασαν μὲ τὰ ρουθούνια τους
τὸ ἄοσμο ἄνθος τοῦ θανάτου
δὲν εἶδαν -κατάργησαν τὰ μάτια τους-
μιὰ πιπεριὰ νὰ γίνεται λιμπελούλα
αὐτοὶ παιδί μου δέν
δὲν ξέρουν δὲν ἀγαποῦν
ξέρουνε μόνο ν’ ἀπαιτοῦν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότερα περί…
ποὺ ἔτσι γράφεται τὸ μέλλον μας.