Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Ἡ πολιτικὴ ὀρθότητα τῆς ἡμέρας
Εἶναι καλὸ νὰ μὴν ἀναπαράγουμε γλωσσικὰ τὶς διακρίσεις εἰς βάρος τῶν γυναικῶν. Ἐκφράσεις ὅπως γυναικεῖες κουβέντες, γυναικοδουλειές, εἶναι φρόνιμο νὰ ἀποφεύγωνται. Ὄχι ὅμως νὰ χρησιμοποιοῦνται γλωσσικὰ ἐκτρώματα τοῦ τύπου: ἡ προεδρίνα τῆς Δημοκρατίας, ἡ χρήστρια τοῦ διαδικτύου, ἡ συγγράφισσα, ἡ βουλεύτρια. Εἰδικώτερα τὴν τελευταία προσπαθοῦν στανικὰ νὰ τὴν ἐπιβάλλουν τὰ ψευτοπροοδευτικὰ μέσα ἐνημέρωσης. Οἱ γυναῖκες δὲν θίγονται μὲ τὰ ἐπίκοινα, τοὺς κοινοὺς δηλαδὴ τύπους ποὺ χρησιμοποιοῦνται τόσο γιὰ τοὺς ἄνδρες ὅσο καὶ γιὰ τὶς γυναῖκες. Οἱ γυναῖκες προσβάλλονται, ὅταν τὰ μέσα ἐνημέρωσης τὶς ἀντιμετωπίζουν ὡς σκεῦος ἡδονῆς ἢ ὅταν χορηγῆται ἐπίδομα μητρότητας σὲ ἄνδρες! Καὶ γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν βουλεύτρια, οἱ μόνοι ἀποδεκτοί, καὶ γλωσσικῶς ὀρθοὶ τύποι, εἶναι ἡ βουλευτής, τῆς βουλευτοῦ. Θὰ ἐπανέλθουμε…