Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Τὰ ἔπιπλά μας
Σὲ προηγούμενα γλωσσικά μας σημειώματα ἔχουμε ἀσχοληθῆ μὲ τὰ ὁμόρριζα τοῦ ρήματος «πέλω», τοὺς πόλους, τὴν πόλωση, τὸν κύκλο, τὶς Κυκλάδες. Σήμερα θὰ μιλήσουμε γιὰ τὰ ἔπιπλα· ἡ ἱστορία τους εἶναι τόσο παλιά, ὅσο καὶ ὁ πολιτισμένος κόσμος. Στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ τὰ ἔπιπλα μαρτυροῦνται κυρίως στὸν πληθυντικό, ὅπως καὶ σήμερα· τὰ ἔπιπλα ἦταν τὰ σκεύη ποὺ μποροῦν νὰ μετακινοῦνται καὶ συνεκδοχικὰ ἡ κινητὴ περιουσία» ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰ ἔγγεια, τὴν ἀκίνητη περιουσία. Τὰ ἔπιπλα παράγονται ἀπὸ τὸ ἐπιπέλομαι «βρίσκομαι στὴν ἐπιφάνεια» < ἐπὶ + πέλομαι.