Το “ReportGr”αγαπά να παρουσιάζει την ελληνική παράδοση και πολιτισμό στη σύγχρονη συνέχεια του, ιδίως στους Έλληνες του εξωτερικού και στη δεύτερη και τρίτη γενιά που αντιλαμβάνονται ίσως λίγο διαφορετικά τον ελληνικό πολιτισμό. Κατάλληλη να μας βοηθήσει σε αυτό είναι η νεαρή Αναστασία Φεργαδιώτη που εμφανίστηκε τον περασμένο χειμώνα στο πλευρό του Λεωνίδα Μπαλάφα στον Σταυρό του Νότου. Η Αναστασία είναι ένας νέος άνθρωπος με αγάπη για το ελληνικό τραγούδι δίνοντας έμφαση στην παράδοση όπως θα διαπιστώσετε και στη συνέντευξή που ακολουθεί.
Πες μας λίγα λόγια για σένα και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Παναγιώτη μου σ ευχαριστώ πολύ για την πρόσκλησή σου, να δώσω και τους χαιρετισμούς μου σε όλους τους Έλληνες αναγνώστες που κατοικούν στο εξωτερικό.
Η επαφή μου με το τραγούδι ξεκινάει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι, σε γιορτές στο σπίτι με καλεσμένους στο σπίτι μας να φέρνουν όργανα και να τραγουδάμε όλοι μαζί με τους γονείς μου. Με τον παππού μου στο χωριό να μας παίζει με τη γκάϊντα του θρακιώτικους σκοπούς αλλά και λίγο αργότερα στην εφηβεία μου με τον μεγαλύτερό μου αδελφό ο οποίος είναι κιθαρίστας να παίζουμε μαζί σε πιο εναλλακτικές-ροκ σκηνές. Έπειτα σπούδασα πολιτικές επιστήμες και τελείωσα μια σχολή κομμωτικής για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου, χωρίς να έχω σκοπό να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι. Παρόλα αυτά πάντοτε είχα μέσα μου το μεράκι να τραγουδήσω είτε λαϊκά είτε παραδοσιακά τραγούδια και τραγουδούσα με παρέες και με τα αδέλφια μου που είναι σχεδόν όλοι μουσικοί! Έτσι λοιπόν χωρίς να το επιδιώξω αλλά συναντώντας καλούς μουσικούς στο δρόμο μου βρέθηκα να τραγουδάω σε λαϊκά, ρεμπέτικα και παραδοσιακά σχήματα.
Τραγούδι-Μουσική, τι σημαίνουν για σένα;
Η μουσική για μένα σημαίνει ανάταση της ψυχής, ξεκλείδωμα του μυαλού απ’ τα καθημερινά και όραμα για έναν ομορφότερο κόσμο. Δε μπορεί σίγουρα να είναι κάτι σκοτεινό ή μίζερο που να αναδεικνύει τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου, αλλά κάτι που να μπορεί να εκφράσει όλες τις πτυχές της ψυχής κάνοντάς τη με κάποιο τρόπο ανώτερη. Σίγουρα για εμάς τους καλλιτέχνες είναι και ένα μέσο βιοπορισμού αλλά προσωπικά δεν έχω φτάσει στο σημείο να νιώθω επαγγελματίας, γι αυτό και δεν επιλέγω να τραγουδάω κάπου σταθερά αλλά μόνο όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες για όμορφες μουσικές συναντήσεις!
Τι σχεδιάζεις καλλιτεχνικά αυτή την περίοδο;
Θεού θέλοντος αυτή την περίοδο είναι κάποια τραγούδια μου που θέλω να τελειώσω στο στούντιο μαζί με τους εξαιρετικούς μου φίλους μουσικούς Χάρη Καψοκέφαλο(λαούτο), Χάρη Παπανικολάου (ούτι/κιθάρα), Αντώνη Γκινοσάτη (βιολί), Παναγιώτη Κορωναίο (κρουστά) που είναι πάντα δίπλα μου σε ό,τι χρειαστώ και τους ευγνωμονώ γιατί χωρίς εκείνους δε θα μπορούσα να τα ολοκληρώσω. Αλλά και μια συνεργασία που ελπίζω να γίνει και σας την αφήνω για έκπληξη!
Με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να μοιραστείς τη σκηνή μελλοντικά και γιατί;
Είναι σίγουρα πολλοί εκείνοι που θα ήθελα να συνεργαστώ! Το χειμώνα είχα την τιμή να τραγουδήσω με το Λεωνίδα Μπαλάφα που πάντα θαύμαζα και θαυμάζω και μου έδωσε την ευκαιρία να τραγουδήσω μαζί του επί σκηνής τραγούδια της δικής του δισκογραφίας αλλά και δικά μου. Θαυμάζω πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες και πολλούς που δεν είναι εν ζωή.. ένας απ’ τους αγαπημένους μου που με πάει πίσω στα εφηβικά μου χρόνια και με σημάδεψε και με το στίχο, τη μουσική και τη φωνή του είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.
Tι σε οδήγησε να ασχοληθείς με την παράδοση;
Η παραδοσιακή μουσική υπήρχε πάντα μέσα μου νομίζω χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει! Ίσως, να παίζει ρόλο και το ότι οι γονείς μου, μας πήγαιναν από μικρά στην εκκλησία και έχω πιο βυζαντινά ακούσματα και έναν παππού πού ήταν ψάλτης. Αν και στην εφηβεία μου δεν της έδινα και πολύ σημασία, ίσως και να την απέρριπτα γιατί δεν ήταν τόσο της μόδας. Στην πορεία όμως άρχισαν να με ελκύουν τόσο πολύ τα μικρασιάτικα- ρεμπέτικα-παραδοσιακά ακούσματα γιατί μου ακούγονταν πολύ πιο πλούσια και στο στίχο αλλά και τη μουσική απ΄ότι η ευρωπαϊκή (μουσική), χωρίς αυτό να σημαίνει πως απορρίπτω τη δεύτερη! Με παθιάζει όταν ακούσω μια ιδιαίτερη παραδοσιακή μελωδία να προσπαθήσω να την τραγουδήσω και να την αποδώσω όσο πιο καλά μπορώ.
Είσαι από τους καλλιτέχνες που στηρίζουν την παράδοση και αποδίδουν τα τραγούδια με νέα πνοή; Ή ακολουθείς πιστά την ερμηνεία τους;
Νομίζω πως παίζω σε διπλό ταμπλό! Η παράδοση είναι πανέμορφη από μόνη της αλλά είμαι υπέρ του να την αλλάζεις λιγάκι και να τη φέρνεις με κάποια καινούρια ιδέα στο σήμερα δίνοντάς της μια πιο φρέσκια ματιά. Πάντα φυσικά αυτό να γίνεται με μέτρο και σεβασμό! Με το Χάρη Καψοκέφαλο και τον Παναγιώτη Κορωναίο έχουμε κάνει ένα δίσκο με διασκευές παραδοσιακών κυρίως τραγουδιών και θα μας βρείτε ως σχήμα Λουντιρέ!
Αγαπημένος τίτλος τραγουδιού και γιατί;
Το «Όνειρο ήτανε» του Αλκίνοου Ιωαννίδη μου θυμίζει πολύ τη γιαγιά μου που υπεραγαπούσα και κάνοντας μια δική μου μετάφραση του τραγουδιού, ο θάνατος είναι σαν ένα όνειρο που ξυπνάς απ’ αυτό και συνεχίζεις να ζεις.
Ποια αίσθηση έχεις σαν νέος άνθρωπος για την καλλιτεχνική σκηνή γενικότερα, είναι δύσκολοι καιροί για νέους καλλιτέχνες;
Δύσκολοι καιροί πάντα υπήρχαν για να αναδειχτεί το όμορφο και αληθινό. Το εύπεπτο συχνά είναι πιο διαδεδομένο και εύκολο να το βρεις. Νομίζω μιλώντας πιο προσωπικά πως το πιο δύσκολο είναι να βρεις το δικό σου μονοπάτι ως καλλιτέχνης και να χαράξεις τη δική σου πορεία χωρίς να επιδιώκεις να αρέσεις πάντα αλλά να μπορείς χωρίς το φόβο της απόρριψης να εκφράζεις τη δική σου αλήθεια.
Πώς οι ρίζες μας μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης;
Σίγουρα οι καταβολές μας και τα γονίδια με κάποιο τρόπο αντανακλούν στο είναι μας. Για παράδειγμα, ενώ δεν είχα ιδιαίτερη επαφή με το νησιώτικο τραγούδι μεγαλώνοντας άρχισα να το εκτιμώ και το αγαπώ πολύ. Συνειδητοποιώ πως ίσως και οι ρίζες του πατέρα μου από τα παράλια της Μ.Ασίας( Αϊβαλί), Σαντορίνη και Ανάφη να μιλούν μέσα μου με κάποιο τρόπο. Εννοείται φυσικά και το περιβάλλον που μεγαλώνεις, τα ακούσματα σου συνήθως προδιαγράφουν τις μελλοντικές σου επιλογές
Εάν Διάλεγες παρέα για ολιγοήμερη εκδρομή, ποιους καλλιτέχνες θα έπαιρνες μαζί σου;
Πολύ ωραία ερώτηση! Δεν ξέρω ποιον να πρωτοδιαλέξω! Θα έβαζα και κάποιους που δεν είναι πια μαζί μας. Νίκο Παπάζογλου, Ζαμπέτας, Μπέλλου, Βέμπο, Δόμνα Σαμίου, Βαμβακάρη, Δημήτρη Μητροπάνο, Αντώνη Βαρδή, Μίμη Πλέσσα, Μίκυ Θεοδωράκη, Νίκο Μπάση, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Γλυκερία, Νίκο Οικονομίδη, Γιασεμί Σαραγούδα, Λεωνίδα Μπαλάφα, κ.π.α!
Το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό σου όνειρο;
Θα ήθελα να είμαι σε ένα σχήμα με μεγάλη ποικιλία οργάνων από ούτι, βιολί μέχρι σαξόφωνο και μπουζούκι και να παίζουμε-να διασκευάζουμε ό,τι μας αρέσει σε όλο τον κόσμο!
Ποια είναι η γνώμη σου για τα μουσικά reality shows;
Τα μουσικά reality shows πιστεύω πως έχουν χάσει την αίγλη που είχαν κάποτε. Θεωρώ πως πλέον γίνεται μια ανακύκλωση προσώπων-καλλιτεχνών για να υπάρχουν οι ίδιες οι εκπομπές. Τα διάσημα πρόσωπα που τις παρουσιάζουν συνεχίζουν να διαφημίζονται και να παρατείνουν την καριέρα τους και παραγκωνίζονται εν τέλει οι υποψήφιοι ανερχόμενοι καλλιτέχνες.
Αν μπορούσες, τι θα άλλαζες στην Ελλάδα;
Ένα πράγμα που θα άλλαζα στην Ελλάδα αν μπορούσα θα ήταν να μπει στα σχολεία μουσική παιδεία ως υποχρεωτικό μάθημα κάτι που σίγουρα θα εξευγένιζε πολύ περισσότερο το ελληνικό πνεύμα!
Το μήνυμα σου για τους Έλληνες του Εξωτερικού;
Μια εντύπωση που είχα πάντα για τους Έλληνες του εξωτερικού είναι ότι έχουν πολύ ψηλά την έννοια της πατρίδας ίσως και λίγο περισσότερο από όσους μένουμε σ αυτή. Πιστεύω πολύ πως μόνο όταν αγαπάς τον τόπο σου μπορείς να τον ομορφύνεις προς κάθε κατεύθυνση χωρίς αυτό να σημαίνει πως είσαι εθνικιστής ή ο,τιδήποτε άλλο ακραίο. Το μήνυμά μου θα ήταν να συνεχίζουν να μεταλαμπαδεύουν στις επόμενες γενιές τις αξίες, τη γλώσσα, την πίστη, τα ήθη και τα έθιμα της πατρίδας μας!