Κωνσταντίνος Φωτιάδης – Καθηγητής Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού, του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας και συγγραφέας του βιβλίου «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου»
Στο πλαίσιο της έρευνας που πραγματοποίησε το Πινάκιο ζητήσαμε και την άποψη του Καθηγητή Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού, του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας και συγγραφέα του βιβλίου «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» Κωνσταντίνου Φωτιάδη. Ο ίδιος μας παρέπεμψε στο άρθρο – απάντηση του στην Κυριακάτικη εφημερίδα Real News και συγκεκριμένα στο φύλλο της 2/6/2013.
Σας παραθέτουμε λοιπόν ένα απόσπασμα…
«Στέκομαι με σεβασμό στη θυσία της Κουνάκας του Πόντου και των γειτονικών χωριών της Ματσούκας, οι οποίες όταν είδαν ότι δεν υπήρχε άλλη ελπίδα σωτηρίας εξερχόμενες από το σπήλαιο Αγροτσάλ της Κουνάκας, έπεσαν στα νερά του ποταμού της Γέφυρας και πνίγηκαν.
Σήμερα τα εγγόνια των κατοίκων της περιοχής που ζουν σε χωριά της Κοζάνης και της Καβάλας, θυμούνται τη θυσία των άγαμων γυναικών, που δεν πρόφτασαν να τεκνοποιήσουν, και η αδυναμία αυτή είναι μια άλλη μορφή γενοκτονίας, αλλά και των μαμάδων και των γιαγιάδων τους, γιατί η μνήμη είναι δύναμη. Αυτή μας κρατά ενωμένους με το ηρωικό ιστορικό μας παρελθόν. Υπάρχει όμως και το ιστορικό τραγούδι του Γεωργίου Αμανατίδη με τον τίτλο «Αγροτσάλ» που αναφέρεται στο συγκεκριμένο μαρτυρικό γεγονός. Η επίσημη πηγή του εγγράφου, σταλμένη από την ελληνική πρεσβεία της Αγίας Πετρούπολης υπάρχει στο ιστορικό αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας στην Αθήνα και είναι στη διάθεση κάθε ερευνητή.
Από το έγγραφο αυτό δανείζομαι ένα απόσπασμα που περιγράφει το γενοκτονικό κλίμα που επικρατούσε στην περιοχή του ανατολικού Πόντου. «Την 15ην Απριλίου οι κάτοικοι των 16 χωριών της περιοχής Βαζελώνος, περιφέρειας Τραπεζούντος, άπαντες Έλληνες, λαβόντες διαταγή των τουρκικών στρατιωτικών αρχών να φύγωσιν εις το εσωτερικό της Αργυρουπόλεως και φοβηθέντες μη έμελλον καθ’ οδόν σφαγώσιν, καθ’ όν τρόπον είδον σφαγέντας του Αρμενίους, εγκατέλειπον τας κατοικίας και εισήλθον εις τα δάση, ελπίζοντες να σωθώσι εκ ταχείας τίνος προελάσεως του ρωσικού στρατού. Εκ τούτων, εις 6000 ανερχομένων, 650 κατέφυγον εις την μονή Βαζελώνος, εις ην προϋπήρχον και άλλοι 1500 εκ Τραπεζούντος πρόσφυγες, 1200 εισήλθον εις εν μέγα σπήλαιον του χωριού Κουνάκα και λοιποί διεσκορπίσθησαν εις τα άνα δάση σπήλαια και τας διαφόρους κρύπτας. Απασαι αι οικίαι των χωριών τούτων ελεηλατήθησαν και οι περιουσίες διηρπάγησαν υπό του τουρκικού στρατού. Οι εν τω σπήλαιω της Κουνάκας κρυβέντες, αναγκασθέντες εκ της πείνης, μετά συνθηκολόγησιν, παρεδόθησαν.
Συνεχίζεται…