Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θεωροῦν ὡς δῆθεν ἀκρότητα τὶς ἐνστάσεις γιὰ τὸν συγκρητιστικὸ Οἰκουμενισμό. Μὲ τὸν συγκρητιστικὸ Οἰκουμενισμὸ ἀμφισβητεῖται ἡ Οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας, καθότι δι’ αὐτοῦ ἀμφισβητεῖται τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξη δηλαδὴ Ἐκκλησία, εἶναι Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία. Καὶ μόνο στὶς ἐκκλησιολογικὲς στρεβλώσεις τῆς Δήλωσης τοῦ Τορόντο νὰ προστρέξει κανείς, εἶναι ἀρκετό, γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ τὴν ἀμφισβήτηση αὐτή.
Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ χαρακτηρίζουν πράξεις Ἐπισκόπων ποὺ καταφεύγουν σὲ Οἰκουμενιστικὰ ἀτοπήματα, ὡς δῆθεν “διπλωματικὲς” πράξεις ἢ πράξεις ἁβρότητας. Θεωροῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς δῆθεν “ἄνοιγμα” τῆς Ἐκκλησίας, ἀμφισβητώντας παράλληλα τὴν οἰκουμενικότητά της. Ὁ ἀποδεχόμενος ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κατέχει ἀκέραιη τὴ διδασκαλία τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, καὶ ὅτι εἶναι ἡ Μία Ἁγία Ἐκκλησία, δὲν διστάζει νὰ ὁμολογήσει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλη Ἐκκλησία ἐκτὸς τῆς Μίας, Ἁγίας Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποτελεῖ ἡ λεγόμενη Οἰκουμενικὴ κίνηση καὶ ἰδιαίτερα οἱ σχετικὲς δραστηριότητες στὰ πλαίσια τοῦ λεγόμενου Παγκόσμιου Συμβούλιου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.). Ἀναφερόμενοι στὰ πλαίσια τοῦ Π.Σ.Ε. στὸν ὅρο “Οἰκουμένη”, τὸν ὁρίζουν μὲ “ἐκκλησιαστικὴ” ἔννοια, γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἀντιστρατεύεται στὴν ἔννοια τῆς οἰκουμενικότητας τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦτο καταδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὶς ἀναφορὲς στὰ πλαίσια τοῦ Π.Σ.Ε. περὶ “ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας” καὶ περὶ “ἑνότητας τῶν Ἐκκλησιῶν”. Τοιουτοτρόπως ὁμιλώντας περὶ “χωρισμένων Ἐκκλησιῶν” στὸ καλούμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.), καταλήγουν σὲ πλῆθος ἀτοπημάτων.
Ἡ στάση συγχρόνων Ἁγίων μας ἀποτελεῖ φρένο στὸν κατήφορο τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀτοπημάτων. Εἶναι ἄξια ἀναφορᾶς γιὰ παράδειγμα, ἡ στάση τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, μία στάση ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὅτι, ἦταν ἁπλὰ ὡς μία γνώμη τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ γιὰ τὸ θέμα τοῦτο, ἀλλὰ ἦταν ἀποτέλεσμα πληροφορίας μετὰ ἀπὸ θερμὴ προσευχή. Καὶ φυσικὰ ὅσο καὶ νὰ ἀποφεύγουν νὰ ἀναφέρονται σ’ αὐτὸ τὸ γεγονός, δὲν ἀποτολμᾶται ἡ ἀμφισβήτησή του.
Σὲ βίντεο ποὺ προβλήθηκε ἀπὸ τὸν διαδικτυακὸ ἱστότοπο pemptousia.gr, μὲ τίτλο “Βιώματα ἀπὸ τὸν Γέροντα Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη”, ὁ ἰατρὸς κ. Βασίλειος Φωτιάδης καταθέτει μία συγκλονιστικὴ μαρτυρία”. Αὐτὴ ἡ μαρτυρία δόθηκε κατὰ τὴ συζήτηση ποὺ ἔγινε “στὸ πλαίσιο ὁμιλίας ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ θέμα: «Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης 1912-1998» στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Ἱ. Ναοῦ Παναγίας Λαοδηγήτριας στὴ Θεσσαλονίκη 23 Ἀπριλίου 2017”, (ὅπως ἀναφέρει ἡ ἱστοσελίδα αὐτή).
Στὸ ἐν λόγῳ βίντεο ὁ ἰατρὸς κ. Βασίλειος Φωτιάδης ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: “Σ’ ἕνα πανηγύρι στὴ Μικρὰ Ἁγία Ἄννα, ἦταν ἕνας διανοούμενος, τῆς Ἐκκλησίας θὰ λέγαμε, ὄχι κληρικός, ὁ ὁποῖος πρωτοστατοῦσε γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό. Εἶχε κάποιες θέσεις ἢ ἀπόψεις, ἔλεγε στὸν Γέροντα Γεράσιμο «θέλω νὰ πάω στὸν παπὰ Ἐφραίμ, ἀλλὰ δὲν δέχεται. Τοῦ ὑπέδειξε ὁ Γέροντας Γεράσιμος νὰ ἀκολουθήσει τὸν γιατρὸ καὶ θὰ ἀνοίξει κι ἡ πόρτα. Τὸν εἶδε ὁ παππὰ Ἐφραὶμ καὶ τοῦ εἶπε «Γέροντα, πρέπει νὰ προσέξουμε αὐτό, πρέπει νὰ προσέξουμε ἐκεῖνο. Παρὼν ἐγώ. Σὲ κάποια φάση λέει (ὁ Γέροντας) «Δὲν ἀκούω καλά. Ἔλα πιὸ κοντὰ νὰ μοῦ τὸ πεῖς καὶ πλησίασε». «Φῦγε αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἀπὸ δῶ γρήγορα». Σοκαρίστηκε αὐτός, ἔπαθα κι ἐγώ. «Αὐτὴ τὴ στιγμὴ πού σοῦ λέω. Αὐτὰ ποὺ θέλεις, αὐτὲς οἱ δοξασίες εἶναι πλάνες». «Μά, λέει Γέροντα». «Πλάνες…ἔξω…ἔξω». Σοκαρίστηκε ὁ ἄνθρωπος, βγῆκε ἔξω, τελείως ἔξω. Ρώτησε μετὰ τὸν π. Ἰωσήφ, τὸν νῦν γέροντα, λέει «δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα, ἀφοῦ ὁ Γέροντας…». «Λέω Γέροντα τί ἔγινε, δὲν αἰσθάνομαι καλὰ κι ἐγὼ ποὺ τὸν ἔφερα…». «Νὰ σοῦ πῶ παιδάκι μου», μοῦ λέει, «ἐγὼ παιδάκι μου καταλαβαίνω κι ἀλλιῶς τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν καταλάβαινα τί ἔλεγε καὶ ἔκανα μία προσευχὴ μέσα μου νὰ δῶ τί γίνεται κι ἐκείνη τὴ στιγμὴ τὸν πλησίασα νὰ δῶ τί ἀνέδιδε». «Δυσοσμία», μοῦ λέει, «βρωμιὰ καὶ κατάλαβα ὅτι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔχει εἶναι πλάνες». Βγῆκε ἔξω καὶ ἔκλαιγε ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς καὶ λέει «πιθανὸν νὰ κάνω λάθος». Μπῆκε μέσα μετὰ καὶ τοῦ λέει (ὁ Γέροντας) «Παιδάκι μου θὰ χάσεις τὴν ψυχή σου, πρόσεξε καλά». Καὶ πράγματι μετανόησε. Καὶ ἔκανε μία τέτοια θερμὴ προσευχὴ γι’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖ μπροστὰ ποὺ λιώσαμε κι ἐμεῖς στὴν κυριολεξία. Κι ἀπὸ τότε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος διατήρησε μία ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἅγιο Ἐφραίμ”.
Παρόμοια ἐμπειρία κατέγραψε καὶ ὁ καθηγητὴς κ. Δ. Τσελεγγίδης, ὅπου ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης κατόπιν προσευχῆς αἰσθάνθηκε τὴ δυσωδία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀναφέροντας ὅτι “ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει δαιμόνια”.
Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὅσοι ἐπιμένουν στὴ στρέβλωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οὔτε ἀκροθιγῶς δὲν ἀναφέρονται στὴν προσευχητικὴ αὐτὴ ἐμπειρία τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτη, ποὺ μετὰ ἀπὸ θερμὴ προσευχή, τοῦ φανερώθηκε τὸ δυσῶδες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.