Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη
Τὸ δίλημμα τῆς ἡμέρας
Τὸ κύριο ὄνομα Ἀχίλλ(ε)ιος πῶς γράφεται μὲ ει ἢ μὲ ι; Ὑπάρχει ὀρθογραφικὴ ἀναρχία· ἄλλοι τὸ γράφουν μὲ ι καὶ ἄλλοι μὲ ει. Καὶ οἱ δύο τύποι εἶναι ὑπαρκτοί. Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν χειρόγραφη παράδοση γιὰ τὸ κύριο ὄνομα πρέπει νὰ ἐπιλέγεται ἡ γραφὴ μὲ ι, ἐνῷ, ὅταν λειτουργῇ ὡς τοπωνύμιο ἢ ἐπιθετικὸς προσδιορισμὸς πρέπει νὰ γράφεται μὲ ει. Ἔτσι τὸ Ἀχίλλειον στὴν Κέρκυρα, ἡ ἀχίλλειος πτέρνα, ὁ ἀχίλλειος σπόγγος, ὁ ἀχίλλειος τένοντας μὲ ει, ἐνῷ ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος, ὁ π. Ἀχίλλιος μὲ ι. Γιὰ τὴν ἱστορία ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος εἶναι ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος Λαρίσης καὶ ἔπαιξε ἀποφασιστικὸ ρόλο στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. (βλ. Σοφιανὸς Δημήτριος Ζ., Ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος Λαρίσης. Ὁ ἀρχικὸς ἀνέκδοτος βίος (Θ΄ αἱ.) καὶ ἡ μεταγενέστερη διασκευή του (ΙΓ΄ αἱ.). Ἀνέκδοτα ὑμνογραφικὰ κείμενα (Ἰωσὴφ Ὑμνογράφου, Μανουαλίῳ Κορινθίου, Ἀναστασίου Γορδίου), σ. 97-213, πίν. Α΄-ΚΓ΄ Μεσαιωνικὰ καὶ Νέα Ἑλληνικὰ 3 [1990]).
Δείτε ΕΔΩ όλα τα σχετικά άρθρα της Γωνιάς της Γλώσσας