Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ»

Φίλος τοῦ ἱστοχώρου ἀπορεῖ γιατὶ ὁ ρηματικὸς τύπος ἐπόθει γράφεται μὲ ει καὶ ὄχι μὲ η, ὅπως τὸ ἐπωλήθη, τὸ ἐτέθη, τὸ ἀνελήφθη.

Δὲν ὑπῆρχε πλέον οἰκία ὀρθή, δὲν ὑπῆρχε στέγη καὶ ἄσυλον, εἰς ὅλον τὸ ὀροπέδιον ἐκεῖνο, παρὰ τὴν ἀπορρῶγα ἀκτήν…

Διαλάμπω = κατέχω ξεχωριστὴ θέση καὶ συνεκδοχικὰ εἶμαι διακεκριμένος…

Στὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας τὰ μόνα γενέθλια ποὺ ἑορτάζουμε εἶναι τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Τὰ τελευταῖα χρόνια ἑορτάζονται τὰ γενέθλια ἑνὸς ἑκάστου κατ΄ ἀπομίμησιν δυτικῶν προτύπων. Στὸν ἑορτάζοντα εὐχόμαστε: «Νὰ τὰ ἑκατοστήσῃς» καὶ τὸ γράφουμε μὲ η. Μᾶς διαφεύγει ὅμως μιὰ λεπτομέρεια…

Τὸν Αἴολο τὸν γνωρίσαμε ἀπὸ τὴν Ὀδύσσεια. Ἦταν βασιλιᾶς τοῦ μυθικοῦ νησιοῦ Αἰολίης, ποὺ ὁ Δίας τὸν εἶχε διορίσει ταμία τῶν ἀνέμων. Εἶχε ἕξι γιούς, τοὺς δυνατοὺς ἀνέμους, καὶ ἕξι κόρες, τοὺς ἤπιους ἀνέμους ἢ αὖρες, ποὺ…

«Σᾶς ἐνημερώνω μὲ βαριὰ καρδιὰ ὅτι ἡ συνεργασία μου μὲ τὸν πατέρα μου ὡς προπονητὴς ἔχει φτάσει στὸ τέλος της. Προτιμῶ νὰ….

Ὀτρηρὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ κάνει μιὰ ἐργασία μὲ προθυμία καὶ ζῆλο, χωρὶς νὰ κουράζεται νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του: Ὁ Ἰωὴλ Γιαννακόπουλος ἦταν..

Παρετυμολογία εἶναι ἡ ἐσφαλμένη ἐτυμολογία μιᾶς λέξεως. Ἐπειδὴ ἡ ἐτυμολογία τῶν λέξεων εἶναι δέλεαρ γιὰ τοὺς ὁμιλητές, ἐκεῖνοι ἐτυμολογοῦν τὶς λέξεις σύμφωνα μὲ τὶς προσωπικές τους ἀντιλήψεις μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὶς παρετυμολογοῦν. Ὁ Ἰωάννης ὁ Ἀποκεφαλιστὴς εἶναι στὴν πραγματικότητα….

Εἶναι προφανὲς καὶ στὸν μὴ εἰδικὸ ὅτι ἡ μελαγχολία εἶναι σύνθετη λέξη ἀπὸ τὴν μέλαινα χολή. Τὶ σχέση ἔχει ἡ χολὴ μὲ τὴν συναισθηματικὴ κατάσταση τῆς κατήφειας; Σύμφωνα μὲ τὸν Ἀλκμαίωνα τὸν Κροτωνιάτη ἡ ὑγεία ἑδράζεται…

Πολλοὶ φιλόλογοι διορθώνουν ὅσους λένε τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους, ἀφοῦ ἡ γενικὴ Χαραλάμπους δὲν δικαιολογεῖται. Ἂν ἡ ὀνομαστικὴ εἶναι Χαράλαμπος, ἡ γενικὴ εἶναι τοῦ Χαραλάμπου. Ἠ ὀνομαστικὴ Χαραλάμπης -ὑπσοστηρίζουν- εἶναι ἀνύπαρκτη. Δὲν ἔχουν ὅμως δίκιο. …..

Ὁ Δράκων ἦταν Ἀθηναῖος νομοθέτης. Ὑπῆρξε ὁ πρῶτος δημιουργὸς τοῦ γραπτοῦ πολιτικοῦ καὶ ποινικοῦ κώδικα τῆς πόλης. Ἡ νομοθεσία τοῦ Δράκοντα ἀποτέλεσε σταθμὸ στὴν ζωὴ τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας καὶ συνετέλεσε..

Τὸ ρῆμα δέρκομαι σημαίνει ὄχι τόσο τὴν λειτουργία τοῦ ματιοῦ ὅσο τὴν λάμψη του, ποὺ ἀντιλαμβάνεται κάποιος ἄλλος· γι’ αὐτὸ καὶ τὸ παράγωγο του, ὁ δράκων, τὸ φίδι, ὀνομάζεται ἔτσι

Ένα τραγούδι στα Γκρεκάνικα. Η διάλεκτος των Ελλήνων που ομιλείται από τους Γκρίκο στη Νότια Ιταλία. Αυτό το καταπληκτικό τραγούδι με τίτλο “Kalinitta” είναι μια ωδή στη δύναμη της Ελληνικής Γλώσσας στην διάρκεια των αιώνων. Κυριολεκτικά μεταφράζεται σε “Ένα πρόσωπο, ένας αγώνας” και με την Ελληνική παραλλαγή του να είναι “Mia fatsa, mia rata”, (μια φάτσα και ράτσα).

Δύο χρόνια μετὰ τὴν πολυσυζητημένη πτώχευση τοῦ 1893 στὶς ἐκλογὲς 1895 ὁ Χαρίλαος Τρικούπης, ὄχι μόνον ἡττήθηκε ἀπὸ τὸν Θεόδωρο Δηλιγιάννη, ἀλλὰ δὲν ἐξελέγη οὔτε βουλευτής. Στὴν θέση του ἐξελέγη ὁ Μιλτιάδης Γουλιμής…..

ἀδαὴς εἶναι αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει καθόλου γνώσεις ἢ ἐμπειρία σὲ ἕναν συγκεκριμένο τομέα ἢ σχετικὰ μὲ ἕνὰ θέμα 

Ποιότητα στὸν ρητορικὸ λόγο προσδίδουν τὰ σχήματα λόγου, ὅλες αὐτὲς οἱ εὐφυεῖς, οἱ χαριτωμένες καὶ ἰδιαίτερα ἀγαπητὲς στὸν κόσμο ἐκφράσεις κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη.

Ἡ Παναγία μετέστει στοὺς οὐρανούς. Πολλοὶ δὲν θὰ βροῦν τὸ λάθος, ἔχοντας κατὰ νοῦν τὸν ὀρθογραφικὸ κανόνα ποὺ θέλει ὅλα τὰ ρήματα νὰ ἔχουν κατάληξη τὸ ΕΙ. Ὑπάρχουν ὅμως περιπτώσεις ποὺ τὰ ρήματα δὲν γράφονται μὲ ΕΙ.

Μὲ τὴ Χάρη Χάρη τοῦ Θεοῦ, καὶ Δι’ευχὼν τῶν Ἁγίων, ὁλοκληρώθηκε τὸ 1ο Θερινὸ Σχολεῖο ἐξοικείωσης μὲ τὴν ἑλληνικὴ Γλῶσσα, Παράδοση καὶ Πολιτισμό. Ὅλα ξεκίνησαν ἀπὸ πρόταση τοῦ Διευθυντῆ τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου «Ζωγράφειον» στὴν Κωνσταντινούπολη κ. Ἰωάννη Δεμιρτζόγλου . Πραγματικά, ἦταν μιὰ εὐλογία γιὰ ὅλους ἐμᾶς ποὺ συμμετείχαμε σὲ αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα, διότι ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὴ Ρωμιοσύνη τῆς Κωνσταντινούπολης ἦταν μία πολύτιμη ἐμπειρία. Ἡ Ρωμιοσύνη εἶναι μιὰ καὶ ἁπλώνεται παντοῦ.

ἀβελτηρία: νωθρότητα τοῦ νοῦ, μωρία, διανοητικὴ νωθρότητα, ἀνεπάρκεια (ΣΥΝ βραδύνοια, ὀλιγόνοια, κουφόνοια, βλακεία, κουταμάρα, ΑΝΤ ὀξύνοια, ἐξυπνάδα, εὐφυΐα, εὐστροφία, ταχύνοια)

Ἡ ἀρχαία πόλη Ἄβδηρα τῆς Θράκης, σύμφωνα μὲ τὴ μυθολογία, ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Ἡρακλῆ, γιὰ νὰ τιμηθῇ ἡ μνήμη τοῦ συντρόφου του Ἄβδηρου, ὁ ὁποῖος κατασπαράχθηκε ἀπὸ τὰ ἄλογα τοῦ Διομήδη. (Ἡροδότου Ἱστορίαι, 1, 168). Ἡ ἀφροσύνη τῶν Ἀβδηριτῶν ἦταν παροιμιώδης μὲ ἀποτέλεσμα ὁ ἀβδηρίτης κατέστη συνώνυμο τοῦ ἀνόητου.

Σὲ συνεννόηση μὲ τὸ Ζωγράφειο Λύκειο Κωνσταντινούπολης, ἡ Ἑνωμένη Ρωμιοσύνη Μυτιλήνης ὀργανώνει τὸ «1ο Θερινὸ σχολεῖο» γιὰ μαθητὲς ἀπὸ τὴν Πόλη στὰ πλαίσια ἐξοικείωσης μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, Παράδοση καὶ Πολιτισμό. Ἡ διάρκεια τοῦ σχολείου εἶναι 15 μέρες,ἀπό τὶς 15 Ἰουλίου ἕως 30  Ἰουλίου.

Ἡ λέξη «ὕποπτος» προέρχεται ἀπὸ τὸ μέλλοντα τοῦ ρήματος «ὁρῶ» ὑπόψομαι, ἄρα εἶναι αὐτὸν ποὺ βλέπει (ὄψομαι) κάποιος κάτω (ὑπό) ἀπὸ τὰ φρύδια, δηλαδὴ αὐτὸς ποὺ ἀντιμετωπίζεται μὲ καχυποψία ἢ φθόνο

Ἀκούσαμε βουλευτή, ποὺ κάθεται στὰ δεξιὰ ἕδρανα καὶ δὴ δικηγόρο, νὰ λέῃ: «ἐπιχειρήθηκε δολοφονία χαρακτῆρα μου». Δὲν ξέρω ἂν ἐπιχειρήθηκε δολοφονία χαρακτῆρος καὶ ὄχι χαρακτῆρα τοῦ συγκεκριμένου βουλευτῆ, σίγουρα ὅμως ὁ ἐν λόγῳ βουλευτὴς «δολοφόνησε» τὴν γνωστὴ φράση

Με αφορμή το συνέδριο για τη διδασκαλία της νέας ελληνικής στο εξωτερικό που πραγματοποιείται στην Αθήνα, από 27 έως 29 Ιουνίου, δύο ελληνιστές χαρτογραφούν την κατάσταση

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια.
(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Στις μέρες μας όπου αμφισβητούνται ακόμα και τα αυτονόητα, έχει αρχίσει να ακούγεται η άποψη ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες, αλλά ότι όλες έχουν την ίδια αξία. Αυτό είναι τόσο παράλογο να το πιστεύει κανείς

Από το 2015, η ελληνική γλώσσα διδάσκεται σε σχολεία της Κριμαίας ως μητρική γλώσσα ή ως δεύτερη ξένη γλώσσα επιλογής.
Η ιστορία της χερσονήσου της Κριμαίας και η μυθολογία διδάσκονται στη γλώσσα του Ομήρου. Όλα τα απαραίτητα βιβλία και εγχειρίδια είναι διαθέσιμα.

Πραγματοποιήθηκε μέ ἐπιτυχία τό Σάββατο 13 Ἀπριλίου 2024 στό Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Λάρισας ἡ ἐκδήλωση τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης» ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, μέ ὁμιλήτρια τήν διακεκριμένη φιλόλογο κα Ἀναστασία Γώγου καί θέμα: «Ἡ μοναδικότητα καί διαχρονικότητα τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας».

Πραγματοποιήθηκε μέ ἐπιτυχία τό Σάββατο 13 Ἀπριλίου 2024 στό Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Λάρισας ἡ ἐκδήλωση τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης» ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, μέ ὁμιλήτρια τήν διακεκριμένη φιλόλογο κα Ἀναστασία Γώγου καί θέμα: «Ἡ μοναδικότητα καί διαχρονικότητα τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας».

Ὁ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ρωγῶν κ. Φιλόθεος εὐλόγησε τὴν Βασιλόπιτα καὶ εὐχήθηκε σὲ ὅλα τὰ μέλη καὶ τοὺς φίλους τῆς «Ἑ.Ρω» ἄνωθεν φώτιση καὶ θεία εὐλογία γιὰ νὰ ξεκινήσει ὁ χρόνος μὲ ἀγάπη, ὁμόνοια καὶ σύμπνοια. Ἀκολούθησε τὸ παραδοσιακό γλέντι. Τὸ χορὸ ἄνοιξε χορευτικὸ συγκρότημα νέων μὲ παραδοσιακὲς στολὲς καὶ μετὰ πῆραν τὴν σκυτάλη ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι νέοι…

Μὲ μεγάλη ἐπιτυχία στέφθηκε ἡ 13η πανελλήνια σύναξη νεότητος στὴν Ἱ. Μ. Παντοκράτορος ΤΑΩ Πεντέλης μὲ θέμα: «ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ». Πρωταγωνιστὲς στὴν φετινὴ σύναξη δὲν ἦσαν οἱ ὁμιλητές, ἀλλὰ οἱ νέοι μας ποὺ συμμετεῖχαν ἐνεργὰ μὲ ἐρωτήσεις, παρατηρήσεις καὶ εὐθύβολα σχόλια… Ἡ γλῶσσα μας εἶναι ἕνα ψηφιδωτὸ μὲ πολλὲς ψηφίδες· τὶς διαλέκτους καὶ τὰ ἰδιώματἀ, ὅπως κατέδειξε ὁ δεύτερος ὁμιλητὴς Ξενοφῶν Τζαβάρας.

Μὲ μεγάλη ἐπιτυχία στέφθηκε ἡ 13η πανελλήνια σύναξη νεότητος στὴν Ἱ. Μ. Παντοκράτορος ΤΑΩ Πεντέλης μὲ θέμα: «ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ». Πρωταγωνιστὲς στὴν φετινὴ σύναξη δὲν ἦσαν οἱ ὁμιλητές, ἀλλὰ οἱ νέοι μας ποὺ συμμετεῖχαν ἐνεργὰ μὲ ἐρωτήσεις, παρατηρήσεις καὶ εὐθύβολα σχόλια. Ἡ γλῶσσα, ἡ γλῶσσα μας ἡ ἑλληνική, μὲ τὸν ἀμύθητο πλοῦτο της ἀφορᾶ τοὺς νεούς. Ἡ γλῶσσα εἶναι ὁ κόσμος μας, ἡ πατρίδα μας· εἶναι οἱ ρίζες μας…

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος – θεολόγος:
Ἡ 9η Φεβρουαρίου, μνήμη τοῦ ἐθνικοῦ μσς ποιητῆ, Διονυσίου Σολωμοῦ, ἔχει ὁριστῆ ὡς Ἡμέρα Ἑλληνικῆς Γλώσσας. Ὅπως κατὰ τὴν ἑορτὴ ἑνὸς Ἁγίου λέμε «μνήμη Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου», ἔτσι καὶ κατὰ τὴν ἡμέρα ποὺ καθιερώθηκε νὰ ἑορτάζῃ ἡ γλώσσα μας, ἐὰν θέλωμε πραγματικὰ νὰ τὴν ἑορτάσωμε, ἂς ποῦμε «μνήμη γλώσσας, μίμησις τῶν τρόπων της», καθ’ ὅσον ἡ γλώσσα –καὶ μάλιστα ἡ ἑλληνική, «ἡ μητέρα τῶν γλωσσῶν»- εἶναι φορέας ἀξιῶν, ἰδεωδῶν, προτύπων, ἐν τέλει πολιτισμοῦ, τρόπου καὶ στάσεως ζωῆς.