Τον συμβούλευε να μη θέλει να νικά τους συμμαθητές του στα παιχνίδια και ύστερα να υπερηφανεύεται. ούτε να επιδιώκη να μπαίνει πρώτος στη γραμμή, γιατί ήταν το ίδιο, είτε πρώτος, είτε τελευταίος έμπαινε».( Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος (αγίου) ΠαΪσίου του αγιορείτου). Όλη του η ζωή ήταν μια διαρκής προσπάθεια απόκτησης της ταπεινοφροσύνης .
«Το γεγονός της σωτηρίας είναι συνειδητό γεγονός. Δεν είναι μαγικό γεγονός». Ενσυνείδητα ο άνθρωπος εκλέγει τον Θεό, ενσυνείδητα πιστεύει στον Θεό, ενσυνείδητα παραδίδει τον εαυτό του στον Θεό και κάνει τον αγώνα του. Δεν γίνονται έτσι στα κλέφτικα τα πράγματα ή στον ύπνο ή με μαγικό τρόπο. Θα δει κανείς όλη τη βρωμιά της υπάρξεώς του, θα δει όλη την αμαρτία του…
Ἡ ψυχὴ τοῦ χριστιανοῦ, ἡ μετανοημένη ψυχή, αὐτὴ ποὺ ἔχει συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητος καὶ τῆς εὐθύνης, στρέφει τὰ μάτια της πρὸς τὸν Νυμφίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ γοερῶς ἀναφωνεῖ: «Σωτήρα μου, Εὐεργέτα μου, Σὺ ποὺ σταυρώθηκες γιὰ μένα τὴν ἁμαρτωλὴ ψυχή· δὲν ἔχω χιτώνα καθαρό, χιτώνα λελαμπρυσμένο ἀπὸ τὰ δάκρυα καὶ τὴν μετάνοια· ἔνδυμα δὲν ἔχω ἁγνό. Πῶς θὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιόν Σου…