Όταν η αχρηστία ονομάζεται αριστεία, όταν η αναξιοκρατία ονομάζεται αξιοκρατία, όταν η τρομοκρατία ονομάζεται τάξη, όταν η ολιγαρχία ονομάζεται δημοκρατία…θα ισχύει πάντα και διαχρονικά για τους κρατούντες «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;»
…αντιμετώπισαν τον αγώνα κατά του ιού σαν ένα πόλεμο – δικαιολογώντας έτσι την καταστολή κάθε διαφωνίας… η κυβέρνηση ξεκίνησε να λέει ότι ακολουθεί την επιστήμη σαν να ήταν ένα σταθερό σώμα αποκεκαλυμμένης αλήθειας. Κανένας που γνωρίζει έστω και κάτι σχετικά με την επιστήμη δε θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο, εκτός και αν είχε εμπλακεί σε μία εσκεμμένα παραπλανητική εκστρατεία δημόσιου εξαναγκασμού.
Το Εβραϊκό περιοδικό Tablet φιλοξενεί άρθρο-βόμβα του επιφανούς καθηγητή Jay Bhattacharya ο οποίος επικρίνει το Πανεπιστήμιο Stanford για την καταστολή της ακαδημαϊκής ελευθερίας και φίμωση της διαφορετικής άποψης στο αφήγημα της πανδημίας και των εγκλεισμών…ένας υψηλόβαθμος γραφειοκράτης δημόσιας υγείας μπορεί, χωρίς ειρωνεία, να ανακοινώσει στον κόσμο ότι αν τον επικρίνεις…επικρίνεις την ίδια την επιστήμη.
Ήδη από το 1986 ο πάντοτε διορατικός Σαράντος Καργάκος αναφερόταν στους φόβους που προκαλούν στον πολίτη οι ορατοί και αόρατοι κίνδυνοι-απειλές, τονίζοντας ότι «ο φόβος είναι πάντα φασισμός» που διαμορφώνει «υπάκοους υπηκόους» και «σιωπηλούς συνεργούς», οι οποίοι έχουν παραιτηθεί από το δικαίωμα να εξουσιάζουν τον εαυτό τους.