Απόσπασμα από την εικοστή δευτέρα επιστολή του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστή. Σε αυτή την επιστολή ο Άγιος λέει του λόγους που φεύγει και έρχεται η Θεία Χάρις καθώς και τη στάση που πρέπει να έχουμε κατά την αναχώρηση της Χάριτος.
Δέν εἶναι ἐγκατάλειψη αὐτό. Ἀλλά, ἐπειδή ἔχεις ἀκόμα μεγάλη ὑπερηφάνεια κοσμική, κενοδοξία πολλή, σέ ἀφήνει ὁ Χριστός μας νά σφάλλεις, νά πέφτεις. Νά μαθαίνεις κάθε μέρα αἰσθητά τήν ἀδυναμία σου καί νά ὑπομένεις τούς φταῖχτες. Νά μήν κατακρίνεις τούς ἀδελφούς, ἐάν σφάλλουν, ἀλλά νά τούς ὑπομένεις.
Η πραγματική αυτή ιστορία που περιγράφει ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, αφορά μια κοπέλα που επειδή ήθελε να γίνει μοναχή, οι γονείς της την κακοποίησαν.