Ἡ 27η Σεπτεμβρίου 1831 ἀποτελεῖ μιὰ ἀκόμη μαύρη σελίδα στὴν ἱστορία τοῦ νεώτερου Ἑλληνισμοῦ. Ὁ πρῶτος κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος πέφτει θανάσιμα χτυπημένος ἀπὸ ἀδελφοκτόνα βέλη και ὁ λαὸς ποὺ ἐπὶ δυόμιση ὁλόκληρα χρόνια εἶχε στηρίξει σ’ ἐκεῖνον τὶς ἐλπίδες του γιὰ ἀνόρθωση καὶ πρόοδο
Το δε φως εκείνο δεν ήταν όπως το φυσικό που δίνει ο ήλιος ή το τεχνητό που κάνουν οι άνθρωποι, αλλά ήταν φως εξαίσιο, λευκό, άυλο, που δεν είναι μόνον απ΄ έξω, καθώς τούτο το φυσικό, που επιτρέπει στους έχοντας όραση να βλέπουν εξωτερικά. Το φως εκείνο είναι και μέσα στον άνθρωπο και το αισθάνεται σαν δική του πνοή και τον γεμίζει σαν τροφή….
Παναγία μου, Χριστέ μου, σε τι μέρες ζούμε; (Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας) – Φοβερό Όραμα του Γέροντα
‘’Ὅλα θά περάσουνε, ὅλα θά γίνουνε, ἀλλά στό τέλος θά κάνω κράτος ἐγώ καί τό βασίλειο μου’’. Αὐτά ὁ Χριστός μοῦ τά εἶπε στά Ἑλληνικά, μᾶς εἶπε ἡ κυρά-Στάσα. Θεός χωρέσ’τηνε.