Τι πιο όμορφο στους πνευματικούς μας αγώνες να έχουμε συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες με το ίδιο πνεύμα, το ίδιο αγώνα και το ίδιο κίνητρο που είναι η αγάπη για το Θεό. Ο ένας να στηρίζει τον άλλο, ο ένας να εμπνέεται από τον άλλο και όταν ο ένας εξασθενεί, να τον ενδυναμώνει ο άλλος. Ο ένας να σπρώχνει τον άλλο στο Θεό. Κι όταν δύο μοιράζονται το ίδιο βάρος, αυτό εκ των πραγμάτων γίνεται και πιο ελαφρύ. Τι όμορφο πράγμα σε μια οικογένεια να νηστεύουν όλοι!
Κυριακή της Κρίσεως