Οἱ περισσότεροι Πνευματικοί τῆς ἐποχῆς μας εἶναι καλογερομάχοι καὶ ποικιλοτρόπως βάλλουν κατὰ τοῦ Μοναχισμοῦ καὶ μάλιστα χρησιμοποιοῦν καὶ Μεγάλους Βασιλείους μὲ Βασιλειάδες καὶ κοινωνικὴ δράση κ.λ.π.
…Οἱ περισσότεροι Πνευματικοί τῆς ἐποχῆς μας εἶναι καλογερομάχοι καὶ ποικιλοτρόπως βάλλουν κατὰ τοῦ Μοναχισμοῦ καὶ μάλιστα χρησιμοποιοῦν καὶ Μεγάλους Βασιλείους μὲ Βασιλειάδες καὶ κοινωνικὴ δράση κ.λ.π.
Ἐξ ἀφορμῆς προσφάτων δημοσίων ἐμφανίσεων καὶ τοποθετήσων κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμη καὶ ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖες ἀφήνουν νὰ δημιουργηθεῖ ἡ ἐντύπωση ὅτι εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία νὰ δέχεται ὁποιαδήποτε ἄλλη μορφὴ οἰκογένειας, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴν ποὺ θεσπίζει τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, ἡ Ἱερὰ Κοινότης ἐπιθυμεῖ νὰ τοποθετηθεῖ καὶ δημοσίως.
Μέ μεγάλη μας θλίψη, ἀναγκαζόμαστε νά ἀναφερθοῦμε σέ σοκαριστικά ἀπό πνευματική ἄποψη γεγονότα, πού ἔθλιψαν, μπέρδεψαν καί σκανδάλισαν τόν πιστό λαό. Τόν λαό ἐκεῖνον πού μαθαίνει μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας
Κάποτε, στην Σπηλιὰ τοὺ Ἁγίου Ἀθανασίου ἤταν ἔνας Γέροντας μὲ δύο ὑποτακτικούς. Ο ένας ήταν Ιερομόναχος και ο άλλος Ιεροδιάκονος. Μια μέρα, λοιπόν, πήγαν οἲ ὑποτακτικοὶ τοὺ σ’ ἔνα ἐξωκκλήσι, για νὰ λειτουργήσουν. Ο Ἱερεύς ὄμως φθονοῦσε πολὺ τον Διάκο, γιατὶ τον ζήλευε…
Οι λέξεις «Έπος» και «Εθνική Εποποιΐα» εκφράζουν στον απόλυτο βαθμό τους εθνικούς και αντιστασιακούς αγώνες του ελληνικού λαού για το ύψιστο αγαθό της Ελευθερίας έναντι του φασισμού και του ναζισμού κατά τη φρικτή γερμανοϊταλική κατοχή (1940-1944).