Από τη στιγμή που αποδεχθήκαμε τη δημιουργία ανθρώπων με διαδικασίες βιομηχανίας, είναι αναπόφευκτο να εφαρμόσουμε και κριτήρια αποδοχής του τελικού «προϊόντος». Αυτά ορίζουν ποια έμβρυα θα επιζήσουν.
η παρένθετη μητρότητα εκμεταλλεύεται τις γυναίκες και η ίδια η πρακτική είναι βαθιά οπισθοδρομική…Πρόσφατη έρευνα έχει δείξει ότι η κύηση της παρένθετης μητρότητας ενέχει σοβαρούς ιατρικούς και ψυχοκοινωνικούς κινδύνους για τις γυναίκες που λειτουργούν ως παρένθετες μητέρες και για τα μωρά που κυοφορούν για άλλο άτομο ή ζευγάρι.
Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή έχει αυξημένο οικονομικό κόστος σε όλα της τα βήματα, (διέγερση ωοθηκών και ωοληψία, αποθήκευση ωαρίων, συλλογή και κατάψυξη σπέρματος, γονιμοποίηση και επιλογή κατάλληλων εμβρύων, κατάψυξη εμβρύων, εμβρυομεταφορά). Είναι μια επιχείρηση που εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη επιθυμία για παιδί.
Τα αγέννητα παιδιά της εξωσωματικής γονιμοποίησης δημιουργούνται σαν προϊόντα εργαστηρίου, υφίστανται γενετικούς σχεδιασμούς, ελέγχονται και απορρίπτονται χωρίς συναίσθηση ότι πρόκειται για ανθρώπινες έμψυχες υπάρξεις με αιώνια προοπτική και συχνά χρησιμοποιούνται ως ανταλλακτικά ή άνθρωποι μιας χρήσης τόσο στο εργαστήριο όσο και μέσα στη μήτρα.
Δυστυχῶς, σήμερα ἡ τεχνο-εὐγονική τῆς πολυγονιδιακῆς διαλογῆς ὄχι μόνο δέν καταδικάζεται, ἀλλά θεωρεῖται καί θετική προσφορά πρός τήν κοινωνία, γιατί μέ αὐτήν ἀποδίδονται στήν κοινωνία ὑγιέστερα παιδιά καί παιδιά μέ ἐπιθυμητά χαρακτηριστικά, μέ κόστος βεβαίως τήν ἀπόρριψη πολλῶν, ἀλλά δύσκολα μετρήσιμων ἀνθρώπινων ζωῶν.
Ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Διάγνωση» καί ἡ «Προεμφυτευτική Γενετική Ἐξέταση» πραγματοποιοῦνται κατά τή διάρκεια τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, πρίν ἀπό τή μεταφορά τοῦ ἐμβρύου στή μήτρα, ὥστε νά ἐπιλέγονται ἔμβρυα χωρίς γονιδιακές ἤ χρωμοσωμικές παρεκκλίσεις.
Ἡ Ἐκκλησία στέκεται μέ σοβαρότητα καί σοφία σέ ὅλα τά θέματα καί στά θέματα αὐτά καί μέσῳ τῆς ζωῆς της,τῶν Μυστηρίων της,ὁδηγεῖ στήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων.