Ό Όσιος άνοιξε το χέρι του, άφησε το Ευαγγέλιο, και ο πατήρ Κύριλλος, εντελώς φυσικότατα, έλαβε το χέρι του με το δικό του χέρι. Το σήκωσε στο ύψος του στόματός του σαν να ήταν ένα σώμα ζωντανό με ελαστικότητα, το ασπάσθηκε με σεβασμό και το άφησε στην αρχική του θέση…
Κάτι το οποίο είναι θαυμαστό και άξιο προσοχής στην κάρα του αγίου Χρυσοστόμου και που μπορεί ο καθένας “ιδίοις όμμασι” να ψηλαφήσει είναι η αφθαρσία του δεξιού ωτίου (αυτιού). Λέμε θαυμαστό γιατί είναι γνωστό ότι το μέρος αυτό του σώματος είναι από τα πρώτα που φθείρονται όταν αυτό υποστεί τον φυσικό θάνατο. Η αφθαρσία αυτή που παρατηρείται ίσως έχει σχέση κάτι το οποίο αναφέρεται στον κατά πλάτος βίο του αγίου…
Τὸ νεκρὸ ἀλλά, χαριτωμένο σῶμα τοῦ μεγάλου Ἀσκητή, δὲν ἔχει χάσει τὸ φυσικό του χρῶμα, οὔτε τὴν ἐλαστικότητά του καὶ διατηρεῖ ἀκόμη καὶ τοὺς μῦς, τὸ λίπος καὶ τὸν ὑποδόριο ἱστό. Τὰ πέλματα διατηροῦν σταγόνες ἀπὸ εὐῶδες μύρο τὸ ὁποῖο συχνά, εἶναι τόσο πολύ, ποὺ σὲ κάποια σημεῖα παρασύρει τὴν ἐπιδερμίδα!