Όταν κάτι ποθείς ολόψυχα και τελικώς ακούς το πολυπόθητο το “Ναι”, μια συλλαβή, τρία γράμματα, ίσως βαρύ, λακωνικό, με δωρική απλότητα, θα δράσει όπως κι αν έχει, σαν έκρηξη ευχαρίστησης μες στον οργανισμό σου.
Και όμως αυτά συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα. Υπάρχει λογοκρισία. Πραγματική, σκληρή, αντιδημοκρατική, λογοκρισία. Λογοκρισία που στρέφεται εναντίον κάθε φωνής και κάθε προσπαθείας για την προβολή της πατρίδας, της σημαίας, της ιστορίας, των ιδανικών.
Βουλιαράτες Βορείου Ηπείρου: Εδώ αναπαύονται μόνο Ήρωες!
Εγερτήριον σάλπισμα από τους τάφους των Ηρώων του 1974
Την διέκριναν φιλάνθρωπα αισθήματα και θρησκευτική πίστη γι΄ αυτό και βοηθούσε πάντα τους συνανθρώπους της.
Για ένα μήνα φρόντιζε με ό,τι χρειάζονταν 12 στρατιώτες ώσπου την συνέλαβαν οι Τούρκοι και την βασάνισαν ανελέητα στο κάστρο της Κερύνειας χωρίς ν’ αποκαλύψει τίποτε.
Της Ελλάδας δεν της είναι ακόμα βολετό να πεθάνει. Την κρατούν σθεναρά ο Σταυρός, οι προσευχές και τα ματωμένα στήθια των αγίων και ηρώων.
Πρωταγωνιστής του σημερινού μας αφιερώματος είναι ο Αθανάσιος Διάκος, ο οποίος υπήρξε μια από τις ηρωικότερες και συνάμα τραγικότερες μορφές της Εθνεγερσίας του 1821. H γενναία του αντίσταση στην Αλαμάνα, καθώς και ο επακόλουθος μαρτυρικός του θάνατος κατέδειξαν με τον βέλτιστο τρόπο στους Έλληνες, αφενός πώς να πολεμούν με ανδρεία, αφετέρου πώς να πεθαίνουν για την πατρίδα και τα ιδανικά. Πάμε, λοιπόν, να παρουσιάσουμε τη ζωή και το τραγικό τέλος του μεγάλου μας ήρωα.